Sincap Nasıl Bir Hayvandır? Sincap Özellikleri ve Türleri Hakkında Bilgiler

Sincap Nasıl Bir Hayvandır? Sincap Türleri, sincapların yaşam alanları, üreme ve beslenme bilgileri. Sincapların özellikleri, sincapla ilgili ayrıntılı bilgi.

Sincap, sincapgiller (Sciuridae) familyasından uzun kuyruk tüyleri ile dikkat çeken kemirici memeli hayvan türlerinin ortak adı. Sincap bazı yörelerde çekelez olarak da bilinir.

Özellikleri

Vücudunun üst kısmı açık sarıdan kırmızımsı kahverengine ve siyaha kadar değişir. Alt tarafı tamamen beyazdır. Kışın, kıl uçlarında siyah pigment miktarı artar. Bu nedenle kırmızı renkte olanlar, kışın daha koyu görünür. Kuyruktaki tüyler uzundur ve kuyruklarını kıvırıp sırtlarına değdirebilirler. Gözleri iri ve parlaktır. Kulakların ucunda (kışın daha fazla) tüy demeti bulunur. Arka ayakları daha uzun ve daha güçlüdür. Boyları 18-25 cm, kuyrukları 14-20 cm arasındadır ve 280-480 gram ağırlığındadır….

Kaynak: pixabay.com

Yaşam alanı

Ormanlık ve ağaçlık bölgeler, parklar ve korularda yaşarlar. Alarm vermek için çok-çuk-çuk ve kru-kru-ru diye sesler çıkarırlar. Kış uykusuna yatmazlar ancak soğuk havalarda birkaç gün süren uyuşukluk dönemleri olur. Çiftleşme dönemi dışında yalnız yaşarlar. Çok iyi tırmanır ve sıçrarlar, hemen hemen bütün zamanlarını ağaçların üzerinde geçirirler. Ağaç gövdesinde baş aşağı ve baş yukarı hızla inip çıkabilirler. Gündüzleri işlektirler, sabah ve ikindi vakti daha hareketlidir.

Dağılımı

Akdeniz adaları ve İzlanda hariç tüm Avrupa’dan, Japonya’ya kadar dağılmıştır. Türkiye’de Trakya ve Kuzeydoğu Anadolu’da (Kars ve Amasya civarı),Orta Akdeniz Toros Dağlarında yaşar.

Kaynak: pixabay.com

Üreme

Çürümekte olan dallardan 30-40 cm. çapında, ağaçların tepe kısmında ya da köke yakın büyük dalların ayrıldığı çatallarda ya da ağaçkakanların açtıkları deliklerdeki oyuklarda, küre şeklinde yuva yaparlar. Yuva ağzının altta olması nedeniyle kuş yuvalarından rahatlıkla ayırdedilebilir. Yuvanın içini yosun ve otla döşerler. Bir yerleşim bölgesinde aynı hayvan birden çok yuva yapar ve kullanır. Yılda 1-2 kere, 2-7 yavru doğururlar. (Ancak bir yılda 40 yavru doğuranları da görülmüştür.) Anne yuvadan ayrılırken yuvanın ağzını ve yavrularını otlarla örter. Ortalama ömrü, 7 yıl kadardır.

Beslenme

İğne yapraklı ağaçların tohumlarını dişleri ile kozalakları ısırarak serbest bırakırlar. Meşe palamutları, ceviz, badem, fındık, tomurcuklar, mantarlar, taze ağaç kabukları, böcekler, salyangozlar ve kuş yavruları ile beslenirler. Tohumları ve kabuklu yemişleri tek tek toprağa gömerek saklarlar veya kovuklarda depolarlar. porsuk ağacının tohumları insanlar için zehirli olmasına karşın sincaplarca çok sevilir.

Sincaplar sakladıkları tohumların bir kısmını bulamazlar. Toprak altında unutulan bu tohumlar, yeni ağaç fidanlarının yetişebilmesine yardımcı olur.

Kaynak: pixabay.com

Diğer

Sincaplar, postları için avlanırlar ve (yasak olmasına karşın) avlanma nedeniyle Türkiye’de sayıları hızla azalmaktadır. Kırmızı listede soyları tehlikede olmayan hayvanların yer aldığı nt statüsündedir. Ancak Türkiye’deki durumları daha hassastır. Gündüz yırtıcıları tarafından da avlanmaları sayılarındaki azalmayı desteklemektedir. Kızıl sincaplar, yayılmacı türlerle rekabet edemeyebilir. Örneğin İngiltere’de yerli tür olmasına karşın sonradan Britanya adasına getirilen boz sincap tarafından yaşama alanının işgali nedeniyle rekabet edememiş ve sayıları giderek azalmıştır.

SİNCAP TÜRLERİ VE AÇIKLAMALAR

Sibirya Çizgili Sincabı

Alem: Animalia (Hayvanlar)
Şube: Chordata (Kordalılar)
Sınıf: Mammalia (Memeliler)
Takım: Rodentia (Kemiriciler)
Familya: Sciuridae (Sincapgiller)
Cins: Tamias
Tür: T. sibiricus
Binominal adı: Tamias sibiricus

Sibirya çizgili sincabı (Tamias sibiricus), sincapgiller familyasına ait bir çizgili sincap türü. Ağaçlık alanlarda ve çalıların arasında yaşamını sürdürür. Üçte birini kuyruğunun oluşturduğu boyu, 18 ila 25 cm arasındadır. Ergin bir Sibirya çizgili sincabı 50-150 gramdır. Ortalama yaşam süreleri 6 ila 10 yıldır.

Kızıl Sincap

Alem: Animalia (Hayvanlar)
Şube: Chordata (Kordalılar)
Sınıf: Mammalia (Memeliler)
Takım: Rodentia (Kemiriciler)
Familya: Sciuridae (Sincapgiller)
Cins: Sciurus
Tür: S.vulgaris
Binominal adı: Sciurus vulgaris

Kızıl sincap (Sciurus vulgaris), sincapgiller (Sciuridae) familyasından Avrasya’ya özgü, ağaçlarda yaşayan bir kemirici türü.

Başının tepesinden kuyruğuna kadar uzunluğu, 34 cm ila 43 cm , ağırlığı 250 ila 340 g olur. Kızıl sincaplar iğne yapraklı ormanlarda yaşarlar, ama geniş yapraklı ormanlarda da yaşayabilirler. Sincaplar genelde ağaçların tohumlarıyla beslenirler. Bunun yanında mantar, yumurta, meyveler ve yavru kuşları da yiyebilirler. Sincaplar eski ağaçkakan yuvalarında yaşarlar, yuvanın içini yosun, ağaç kabuğu, yaprak ve otlarla döşerler.

Baş düşmanları zerdeva, yaban kedisi, atmaca, baykuş, yılan, şahin, tilki gibi hayvanlardır. Sincapların nesli, dünya çapında tehlikede olmasa da Türkiye’de kürkleri için avlanmadan dolayı nesilleri tehlikededir.

Kaynak: pixabay.com

Boz Sincap

Alem: Animalia (Hayvanlar)
Şube: Chordata (Kordalılar)
Sınıf: Mammalia (Memeliler)
Takım: Rodentia (Kemiriciler)
Familya: Sciuridae (Sincapgiller)
Cins: Sciurus
Tür: S.carolinensis
Binominal adı: Sciurus carolinensis

Boz sincap (Sciurus carolinensis), sincapgiller (Sciuridae) familyasından Amerika Birleşik Devletleri’nin orta ve doğu kısımlarında yaşayan bir sincap türü. Bununla birlikte İngiltere’ye de götürülmüştür. Hatta İngiltere’ye götürülen boz sincaplar kızıl sincabın neslini tehtit etmektedir.

Boz sincaplar yuvalarını ince dallardan yaparlar. Diğer türlerin aksine Kuzey Amerika’daki boz sincaplar evlere bile girmektedir. Orada kuş yemliklerindeki yemleri çaldıklarından hiç hoş karşılanmazlar. Baş düşmanları şahin, gelincik, kokarca, rakun, kedi, yılan ve baykuşlardır.

Anadolu Sincabı

Alem: Animalia (Hayvanlar)
Şube: Chordata (Kordalılar)
Sınıf: Mammalia (Memeliler)
Takım: Rodentia (Kemiriciler)
Familya: Sciuridae (Sincapgiller)
Cins: Sciurus
Tür: S.anomalus
Binominal adı: Sciurus anomalus

Anadolu sincabı (Sciurus anomalus), sincapgiller (Sciuridae) familyasından ağaçlarda yaşayan bir kemirici türü. Yakın akrabası kızıl sincaptan biraz daha iridir. Geniş yapraklı ormanlarda yaşar. Çam kozalaklarından çıkardığı tohumlarla birlikte, mantar, meyve, yumurta ve kuş yavrularıyla da beslenir. Eski ağaçkakan yuvalarında yaşarlar. Tilki, kedi, kakım, baykuş ve şahin onun doğal düşmanlarıdır. Dünya çapında tehlikede olmasa da Türkiye’de post için avlandıklarından nesilleri tehlikededir.

Kaynak: pixabay.com

Anadolu Gelengisi

Alem: Animalia (Hayvanlar)
Şube: Chordata (Kordalılar)
Sınıf: Mammalia (Memeliler)
Takım: Rodentia (Kemiriciler)
Familya: Sciuridae (Sincapgiller)
Cins: Spermophilus
Tür: S. xanthophrymnus
Binominal adı: Spermophilus xanthophrymnus

Anadolu gelengisi (Spermophilus xanthophrymnus), Anadolu yer sincabı ya da Anadolu tarla sincabı olarak da bilinir, sincapgiller (Sciuridae) familyasından Kafkaslar’dan İsrail’e kadar yayılım gösteren, ismini en çok bulunduğu Anadolu’dan alan bir kemirgen türü.

Özellikleri
Boyu 13-30 cm., kuyruğu ise 10 cm. civarındadır. Ağırlığı cinse, yaşa ve yaşadığı ortama göre 85-300 g. arasında değişir. Vücudun üst kısmı kahverengi sarı, altı sarımsı gridir. Bir zamanlar vebanın yayılmasına neden olarak görülen gelengiler, topluca yok edilmeye çalışılmıştır. Ancak bu kampanyalar, onların daha da çoğalmasından başka bir işe yaramamıştır.

Yaşam Alanı
Bozulmamış, az eğimli düzlükler, step ve çayırlarda yaşarlar.

Xerus Inauris

Alem: Animalia (Hayvanlar)
Şube: Chordata (Kordalılar)
Sınıf: Mammalia (Memeliler)
Takım: Rodentia (Kemiriciler)
Familya: Sciuridae (Sincapgiller)
Cins: Xerus
Tür: X. inauris
Binominal adı: Xerus inauris

Xerus inauris, kemiriciler takımından sincapgiller familyasına ait bir türdür. Botsvana, Lesoto, Namibya, Güney Afrika Cumhuriyeti ve Zimbabve görülürler. Doğal habitatları kuru savana ve astropikal veya tropikal kuru fundalıklardır.

Çayır Köpeği (Cynomys)

Alem: Animalia (Hayvanlar)
Şube: Chordata (Kordalılar)
Sınıf: Mammalia (Memeliler)
Takım: Rodentia (Kemiriciler)
Familya: Sciuridae (Sincapgiller)
Cins: Cynomys
Türler:
Cynomys gunnisoni
Cynomys leucurus
Cynomys ludovicianus
Cynomys mexicanus
Cynomys parvidens

Çayır köpeği (Cynomys), sincapgiller familyasına ait Kuzey Amerika’nın otlaklarında doğal olarak bulunan bir kemirici hayvan cinsidir. İri gövdesi kuyruğuyla beraber yaklaşık olarak 30-40 cm boylarındadır. ABD, Kanada ve Meksika’da yaşarlar. Amerika’da birkaç doğu bölgede bulunsalar da, daha çoğunlukla Mississippi nehrinin batısında yerleşim gösterirler.

Etimoloji

Çayır köpekleri, isimlerini yaşadıkları habitatdan ve köpek havlamasına benzer olan bağırışlarından alırlar. Latince adları Cynomys, Yunanca’da “fare köpek” anlamına gelir.

Yaşam ve Davranış

Çayır köpekleri büyük koloniler halinde yaşarlar, koloniler yüzlerce dönüm araziye yayılabilirler. Aileler genelikle 1 erkek ve onun hükmettiği 2 ila 4 dişiden oluşur. Yavrular eşeysel olgunluğa 3 yaşları civarında ulaşır, üçüncü kışlarında baskın erkek koloninin diğer taraflarında ailesini kurmak üzere yavruyu aileden uzaklaştırır. Baskın erkek, ailesinin sınırlarını rakip çayır köpeklerinden korur, tartışmalar kavgayla çözümlenir.

Çayır köpekleri avcıları olan porsuklara ve yılanlara karşı da oldukça sinirlidirler. Sosyal hayvanlardır, birbirlerini oldukça sık ziyaret ederler ve koklaşarak selamlaşırlar.

Çayır köpeklerinin yuvaları olan tünel sistemleri, yağmur suyunun yataktan akmasını ve erozyonu engeller, otlamayla sıkışmış olan bölgelerde toprağın kompozisyonunu değiştirebilir. Tünellerin genellikle birkaç odası olur, dikey olarak 5 metreye, yatay olarak 30 metreye kadar uzayabilir. Tünellerin bir tarafının yüksek, diğer tarafının alçak olan yapısı nedeniyle içeride sürekli temiz hava bulunur.

Çayır köpekleri, oyuklarının çevresini izole etmek için otlarla çevrelerler, yuvaları için kazdıkları toprak yığınını deliğin çevresine yığarlar. Bu tümsekleri etrafı gözlemek için kullanırlar.

Çayır köpekleri avcılarına karşı da uyum sağlamışlardır. Dikromatik görme özelliklerini kullanarak, avcılarını uzaktan görürler ve yüksek sesle tehlike alarmı verirler. Bilim adamları bu ses sistemli iletişimin avcılara özel olduğunu ispatlamışlardır.

Çayır köpekleri ayrıca kolonilerin etarflarındaki bitkileri de temizlerler, bunun sebebinin avcılarına karşı daha iyi gözlem yapmak olduğu sanılmaktadır.

Çayır köpekleri, bazı böcekleri yeseler de, çoğunlukla otçul olarak beslenirler. Öncelikli besinleri otlar ve çiçekli bitkilerin sürgünleridir.

Çayır köpekleri her yıl 4 üzerinde yavru meydana getirirler, yavrular doğduklarında kör ve tüysüzdürler, yaklaşık 30 gün annelerinin yanında bakılırlar.

Önemleri

Ekologlar, bu kemirici türünün “kilittaşı tür” olduğunu düşünmektedirler. Önemli avcı türlerin, öncelikle kara ayaklı gelincik, ova tilkisi, kaya kartalı, porsuk ve pas atmacası gibi türlerin besinlerini oluşturmaktadırlar.

Diğer türlerden, dağ yağmurcunları ve de yer baykuşları çayır köpeklerine yuvalama alanları için güvenirler. Hatta otlayan türlerden, bizonlar, antiloplar ve katır geyikleri, çayır köpekleriyle aynı alanlarda otlama eğilimi gösterirler. Bu türlerin, çayır köpeklerinin sonrasında bıraktıkları otlak alanlarını tercih ettikleri sanılmaktadır.

Kolonilerindeki sayılarının 400 milyon civarında olduğu fakat, bu sayının zehirlenmiş ürünler ve ekili alanların yok olması yüzünden azaldığı bilinmektedir. Bu nedenle onları avlayan bazı hayvanlar korkutularak kaçırtılmaktadır.

Ekolojik önemlerine rağmen, sık sık büyük hayvan çiftliği sahiplerince ürünlere zarar verdikleri gerekçesiyle yok edilmektedirler.

Çayır köpekleri, çiftçiler ve hayvan çifliği sahipleri tarafınca bulundukları alanlarından sürülmektedirler. Günümüzdeki azalmış tür sayıları bunun bir sonucudur.

Tutsaklıkları

2003’e kadar, öncelikle kara kuyruklu çayır köpeği başta olarak, vahşi doğalarından alınıp, Kanada, Amerika, Japonya ve Avrupa’daki bazı ekzotik hayvan dükkânlarına gönderilmekteydiler. Yeraltı yuvalarındaki her kaynaktan yavrular vakum cihazlarıyla alınmakta, doğal hayatlarından koparılmaları pazar taleplerinin sonucunda olmaktadır.

Ev hayvanı olarak bakılmaları zordur, düzenli dikkat ve çok özel beslenme gerektirirler. Tutsaklıkları sırasında doğurmaları güçtür, fakat bunun için bazı fırsatlar olabilir. Her yılın birkaç ayı kızışma dönemlerine girerler, kişilikleri kendilerini savunma yönünde ve kızışma sinirliliği olarak değişir. Çayır köpekleri ihtiyaçları doğrultusunda çok üreyen hayvanlardır. Kolonlerine onları görmeye gelen insanlara, isimlerinin doğrultusunda “havlayarak” yanıt verirler.

Çayır köpeklerinin esarete alınmasına 2003’ün başlarına kadar izin verilmiş; ticaretlerinin yapılamayacağı ya da veterinere karantina prosüdürlerine uymadan götürelemeyeceği bildirilmiştir.

Kaynak – 2

Sincap; (Lat. Sciurusvulgaris) Kemiriciler takımının Sincapgiller familyasından bir memeli hayvandır. Avrupa, Kuzey Asya, Kanada’nın güneyinde ve ABD’nin doğusunda yaşar. Uzunluğu 22 cm, kuyruğu 20 cm kadardır. Kürkü yazın üstte kırmızı-kahverengi, altta beyaz; kışın gri-kahverengidir. Kulakları büyük ve tüylüdür. Çevik bir hayvandır, ağaçlar üzerinde yaşar. Meyve ve taneler başlıca besin kaynağıdır. Kış uykusuna yatan bir memeli olduğu için kış gelmeden önce meyveleri ve taneleri toplar ve depo eder. Yılda iki kez çiftleşir, dişisi bir batında 3-5 arasında yavru doğurur. Yavrular doğduklarında gözleri kapalı, vücutları çıplaktır. Başlıca düşmanları, doğan, şahin, çizgili ve kulaklı baykuş gibi etçil kuşlarla, ağaçlara tırmanan yılanlar, tilki ve dağ kedisidir. Ormanlık alanlarda yaşayanlar ağaç filizlerini kemirdikleri ve kuş yumurtalarını yedikleri için zararlıdırlar. Bilinen 75 türü içinde en iri olan büyük sincaptır. Hindistan’da yaşayan bu türün tüyleri koyu-kırmızı, turuncu ve siyah karışımıdır. Öteki türler arasında: Adi sincap, gri sincap, batı Atlantik gri sincabı ve karolin gri sincabı iyi bilinir.

Sincapgiller, (Lat. Sciuridae). Omurgalı hayvanlardan Memeliler sınıfının Kemiriciler takımının Yalındişliler alt takımının Sincabımsılar bölümüne giren bir familyasıdır. Madagaskar Adası ve Avustralya’nın dışında tüm dünyaya yayılmışlardır.Ağaçlarda yaşayan hayvanlardır. Kuyrukları çok uzun ve kıllıdır. İyi tırmanırlar ve güçlü arka bacaklarıyla daldan dala atlarlar. Fındık, ceviz, meyve, mantar ve kuş yumurtalarıyla beslenir. Kuzey bölgelerde yaşayanlar kış uykusuna yatarlar ve besinlerini depo ederler. Ön ayaklarını besinleri ağıza götürmek için el gibi kullanırlar. Bazı türlerin yanaklarında besinleri depo etmeye yarayan keseler vardır. Gözleri çok gelişmiştir. İyi bilinen türleri: Adi sincap, tarla sincabı, yanağı keseli sincap, dağ sıçanı, uçar sincap, bobak, çayır köpeği.

Sincabımsılar, (Lat. Sciuromorpha). Bazı sınıflandırmalara göre, Omurgalı hayvanlardan Memeliler sınıfının Kemiriciler takımının bir alt takımıdır. Bazı sınıflandırmalara göre ise Kemiriciler takımının Yalındişliler alt takımına giren bir bölümü. Oldukça geniş bir grup olup, az çok ilkel yapılı olan Sincapgiller, Kunduzgiller, Düzensizkuyruklugiller, Yalındişligiller familyalarını içine alır.

Çok Kısa ve özet Bilgi Arayanlar İçin

Ağaçlar arasında yaşayan, kocaman kuyruklu küçük, çevik bir hayvandır. Kemirgen memelilerden olan bu sevimli hayvan yurdumuzdaki ormanlarda da çok bulunur. Kedi ile orta boy bir fare arası büyüklüğündedir. Tüylerinin rengi yanık kahverengidir; uzun, bol tüylü bir kuyruğu vardır. Taneler, fındık, fıstık yiyerek beslenir. Ön ayakları kısadır uzun olan arka ayakları ile kuyruğu üzerinde dengesini bularak ön elleriyle kabuklu meyvaları açar, içindekini yer. Yazdan toplayabildiğî besin maddelerini ağaç kovuklarında biriktirir.

Sincap ağaçların taze sürgünlerini, bazı kuş yuvalarını bozup yumurtalarını yediği için zararlı bir hayvan sayılabilir. Çoklukla ya tek başına, ya da dişisiyle birlikte yaşar. Toplu sürüler halinde göç ederler. Sincabın 75 kadar çeşidi vardır. Yeryüzünde, Okyanusya adaları ile Avustralya bir yana, geri kalan bütün bölgelerin ormanlarında yaşarlar.