Osmanlı Devleti, köylüden «aşar vergisi» adı altında ağır bir vergi alıyordu. Köylünün ürettiği ürünün onda biri gidiyordu. Köylüler, aşar vergisini «mültezim» adı verilen görevlilere veriyorlardı. Mültezimler, önceden bu vergiyi devlete ödüyorlar, sonra da köylere çıkıp köylülerden toplamaya çalışıyorlardı. Verginin toplanması sırasında çok haksızlık oluyordu. Çoğu köylüler, iyi ürün alamadıkları için vergilerini başkalarından borç alarak ödemek zorunda kalıyordu. Bu nedenle köylüler, mültezimlerden çok korkarlardı.

17 Şubat 1925’de çıkarılan bir yasa ile köylümüz bu ağır ve ilkel vergiden kurtarıldı.

Öte yandan köylünün kazancını artırmak için birçok önlemler alındı. Tarım kredi kooperatifleri açıldı. Gerektiğinde köylüye para ve tarım araçları verilmeye başlandı.