İlokanlar,  Filipinler’de üçüncü büyük kültür ve dil topluluğudur. 16. yüzyılda İspanyolların Filipinler’i keşfettiği dönemde Luzon’un kuzeybatısında Ilocos bölgesi olarak bilinen dar kıyı ovasında yaşıyorlardı. Sonraları nüfus artışı nedeniyle çok sayıda İlokan komşu bölgelerin yanı sıra Mindanao ve Hawaii’ye göç etti. Dilleri, Luzon’un kuzeyinde konuşulan ve tümü Avustronezya (Malezya-Polinezya dilleri) ailesine bağlı olan öbür dil gruplarıyla büyük benzerlik gösterir. 1970’lerin ortalarında İlokan dilini (iloko) yaklaşık 4.686.000 kişi konuşuyordu.

Başlıca İlokan illeri olan Ilocos Norte, Ilocos Sur ve La Union, Filipinler’de nüfusun en yoğun olduğu yerler arasındadır. En önemli ürünleri olan pirinç, yağmur suyu ile sulanan küçük tarlalarda yetiştirilir. Çeşitli sebzeler ile domuz, keçi ve tavuk öteki önemli ürünlerdir. İlokanların çoğu ücret karşılığı çalışarak ya da ürettiği el işlerini satarak ek gelir sağlar.

Varlıklı aileler genellikle kentlerde ve kasabalarda yaşar. Evlilikler, genellikle sınıf bağlarını koruyacak biçimde düzenlenir. Erkek tarafının ailesi çeyiz olarak toprak (sabong) verir. İlokanların çoğu Katoliktir.