İmgeciler, ABD’li ve İngiliz şairler grubudur. Grubun çizgisini Hilda Doolittle (H. D.), Richard Aldington ve F. S. Flint gibi şairlerle birlikte 1912’de Ezra Pound belirlemiştir. T. E. Hulme’un dönemin romantik iyimserliğine ve savruk düşüncesine yönelttiği eleştiriler de, grubun ortaya çıkmasında önemli bir rol oynamıştır.

İmgeciler, kusursuz bir görsel imgenin tek başına bütün şiirsel anlatımı belirlediği, kuru ve açık bir üslubu ve sağlam bir yapısı olan özlü bir şiiri savundular. Fransız simgeciliğini izlemelerine karşın, simgecilik yanlıları müziğe yakınlık duyarken, imgeciler şiirle heykel sanatı arasında bir benzerlik kurmaya çalıştılar. 1914’te Pound’un vortisizme yönelmesiyle Amy Lowell grubun önderi oldu. Grubun öbür önemli şairleri John Gould Fletcher ve Harriet Monroe’y-du. Conrad Aiken, Marianne Moore, Wallace Stevens, D. H. Lawrence ve T. S. Eliot gibi şairler de bu akımdan etkilendiler.

Des Imagistes (1914; İmgeciler) ve Some Imagists (1915, 1916, 1917; Bazı İmgeciler) adlı antolojilerle, 1912’de ABD’de çıkmaya başlayan Poetry ve 1914’te İngiltere’de yayın hayatına giren The Egoist dergileri, 12 imgeci şairin ürünlerine yer vermiştir.