Mimar Sinan tarafından yapılan ve Kanuni Sultan Süleyman adına yaptırılmışolan meşhur Süleymaniye Camisi ile ilgili olarak genel bilgilerin yer aldığı yazımız.
Kanuni Sultan Süleyman‘ın Mimar Sinan‘a yaptırdığı camidir. İstanbul’da Beyazıt’la Şehzadebaşı arasında, Haliç’e bakan tepelerden birinin üzerindedir.
Caminin yapılmasına 1549’da başlanmıştı. Aradan yıllar geçtiği halde bitmiyordu. Çünkü Sinan daha birçok yapılarla uğraşıyordu. Kanuni cami iki aya kadar bitmezse Sinan’ın başını vurduracağını bildirdi. Bunun üzerine Sinan bütün öteki yapılarını durdurarak binlerce ustasını, işçisini bu işe koştu. Söz verdiği gibi, 2 ay sonra caminin anahtarlarını padişaha teslim etti. Kanuni, Sinan’ın göz kamaştırıcı eserini bitmiş görünce, «Bu camiyi açmak şerefi senindir» diyerek anahtarları ona uzattı.
Süleymaniye Camisi mimarlık, taşıdığı yüksek mana ve zariflik bakımından Ayasofya’dan üstün tutulur. Esas giriş yerinin karşısına gelen kapının üstündeki sarkıt biçimi süsler eşsizdir. Büyük kubbenin ön ve arkasında ikişer yarım kubbe, bunların yanında da sağlı, sollu beşer tane küçük kubbe vardır. Büyük kubbe granitten dört sütun üzerindedir: Sinan bu sütunlardan birinin Bizanslılar’ dan kalma Kıztaşı olduğunu, büyük zorluklarla yerinden sökülüp oraya getirildiğini, ikincisinin İskenderiye’den, üçüncüsünün Baelbek’ten, dördüncüsünün Topkapı Sarayı’n-dan getirildiğini anlatır. Mihrap ak mermerdendir. Mimber, mihrap, hünkâr ve meyzin mahfelleri de yüksek birer sanat eseridir.
Mihrabın iki yanındaki altın kaplamalı büyük şamdanların da eşi yoktur. Çoğu çiçek resimleri ile, zarif nakışlarla süslü renkli camlar, bu işte usta olan sarhoş İbrahim’in eserleridir. Kitabeler de nefî’stir. Bunlardan, iki kapının üstünde olanları hattat Karahisarî yazmıştır. Caminin iki tane ikişer, iki tane de üçer şerefeli dört minaresi vardır. Şerefelerin sayısı camiyi yaptıran Kanuni’nin 10. Osmanlı padişahı olduğunu gösterir.
Caminin yanında 4 medrese, bir darülhadis, bir okul, bir hastane, bir imaret, bir okuma odası, bir tıp medresesi, bir kütüphane, bir kervansaray, bir hamam, bir de sebil vardır ki bunlara «Süleymaniye Külliyesi» denir.
