Tarım nedir? İnsanlık tarihinin en önemli buluşlarından birisi olan ve medeniyetimizin kapısını açan tarım hakkında bilgiler.
TARIM, ürün almak için toprağı sürüp ekme, hayvan yetiştirme işidir. Bahçecilik, çiftçilik, meyvacılık, hayvancılık, sebzecilik, bağcılık, tütüncülük tarımın başlıca kollarını meydana getirir. Bir ülke endüstri alanında ne kadar ilerlemiş olursa olsun, gene tarımla uğraşmak zorundadır. Bir ülkede tarımın ilerlemiş olması, endüstri halini alması ile belli olur.
İnsanlar çok eski çağlarda tarımla uğraşmıyorlardı. Toplayabildikleri yabani bitkileri, meyveleri, tutabildikleri balıkları, avlayabildikleri hayvanları yiyorlardı. Bu yüzden da çoğu göçebeydi. Nerede yiyecek bulurlarsa orada kalıyorlardı. Günün birinde bitkilerin ekilerek yetiştirilebileceğini öğrendiler. Toprağı sürmekle daha iyi ürün alınabiliyordu. Bunun için de toprağı sulamak, bitkiye bakmak gerekiyordu. İnsanlar bütün bunları öğrendikçe tarım gelişmeye başladı.
Tarımla uğraşmaya başlayan insanlar böylece göçebelikten kurtuldular, yer, yurt sahibi oldular. Eskisi gibi bir tehlike karşısında tarlalarını bırakıp kaçamayacakları için ister istemez kuvvetli olmaya çalıştılar, aralarında birleşip toplum hayatı yaşamaya başladı!ar. Böylece insanların medeniyet alanında ilerlemelerinde tarımın çok büyük etkisi oldu.
Tarlaların yakınında evler yapıldı, bunların onu, on beşi bir araya gelerek köyler kuruldu. Böylece, tarımla birlikte şehir hayatı doğmuş oluyordu. Tarım insanları açlıktan kurtarmış, onlara daha rahat yaşama imkanları sağlamış oluyordu. Tarımın yanı başında hayvancılık da başladı.
Tarım ilk yapıldığı zamandan yakın zamanlara kadar çok büyük gelişme kaydetmedi. Toprak gene sabanla sürülüyor, gübre olarak gene hayvanların dışkıları kullanılıyor, sulama için gene yağmur duasına çıkılıyordu. Ancak bilim ilerledikçe tarımda da önemli gelişmeler görüldü.
Son iki yüz yıl içinde tarım alanında yapılan bilimsel araştırmalar elde edilen ürünün artmasına yol açtı. Taş Çağın’dan beri büyük bir değişiklik geçirmiyen saban yerine pulluk yapıldı. Biçerdöğer makinalarının yapılması, motorlu araçlardan tarımda faydalanılması, sulama konusunda yapılan önemli buluşlar, bitki ve hayvan hastalıklariyle yapılan savaşma, kimyasal gübrelerin bulunması son iki yüz yıl içinde tarım usullerini hızla geliştirdi.
Kıtalara Göre Tarım
Değişik ülkelerde değişik iklim çeşitlerinin hüküm sürmesi, toprağın kalitesinin farklı olması değişik yerlerde değişik tarım yapılmasına yol açar. Yeryüzünün en kalabalık kıtası olan Asya’da tarım ilkel usullerle yapılır. Halkın büyük bir kısmı pirinçle, darıyla beslenir. Bundan başka, buğday, mısır, arpa da yetiştirilir. Asya’nın bazı bölgeleri çok sulak, bazı bölgeleri de çok kuraktır. Bu bakımdan, Hindistan’da zaman zaman kıtlık başgösterir, buna karşılık çok pamuk elde edilir. Hele Japonya’da toprağın verimini suni yollarla artırmaya çalışılmaktadır.
Afrika’da da tarım Avrupa ile Amerika’ya göre çok ilkeldir. Mısır’da tarım, yüzyıllar boyunca çok az bir gelişme göstermiştir. Nil üzerinde yapılan modern barajlar yardımiyle Mısır’ın sulanmasına çalışılmakta, böylece buğday, mısır, patates tarımı yapılmaktadır. Orta Afrika’da, Büyük Sahra bölgesinde de tarım çok geridir.
Avrupa’da köylüler eskiden büyük toprak sahiplerinin emrinde çalışıyorlardı, sen yüzyıllarda köylü yavaş yavaş toprak sahibi olmaya başladı. Bu arada, Alman köylüleri işledikleri toprağı suni yollarla zenginleştirme işinde öncülük yaptılar. Böylece, patates, şeker pancarı tarımında çok ilerlediler. Almanya’da, yakınındaki bölgelerde ekilmemiş bir tarla, işlenmemiş bir karış toprak bulmak çok zordur. Son savaş içinde Almanlar ektikleri toprakların yüzölçümünü çoğaltmak için düz bir tarlayı kazarak iki dik yamaç haline getirdiler, böylece, aynı tarladan daha çok ürün aldılar. Avrupa’nın hemen her ülkesinde hemen her çeşit tarım yapılmaktadır. Bilim, modern aletler tarımın gün geçtikçe gelişmesine çalışıyor.. Birleşik Amerika’da hayvancılık, buğday, mısır, pamuk, birçok endüstri bitkilerinin tarımı geniş ölçüde fenni usullerle yapılıyor.
Hayvanların, Bitkilerin Islahı
Eskiden insanlar ancak birkaç yabani bitki ekiyor, onun ürününü alıyordu. Eti için yetiştirilen hayvanlar da bugünkü gibi çeşitli değildi. Tavuk, keçi, sığır, at gibi hayvanları yakalamak, sonra alıştırmak gerekti. Bu hayvanların besinlerine, bakımlarına dikkat etmek sonucunda da hayvan ırkları ıslah oldu. Sürüler meydana geldi. Bunlar kapalı yerlerde soğuktan, yırtıcı hayvanlardan korundu. Daha sonraları da birbirine yakın cinsler aralarında çiftleştirilerek ortaya yeni ırkların çıkması sağlandı.
Bugün eti için, sütü için, yünü için çeşitli koyunlar yetiştirilmektedir. Gene bunun gibi çeşitli işlerde kullanılacak değişik at ırkları ortaya çıkarılmış, katır gibi melez ırklar da meydana getirilmiştir.
Bunun gibi tarım bitkilerinde de yeni yeni cinsler ortaya çıkarıldı. Tohumların dikkatle seçilmesi, tarlanın iyice sürülmesi, iyi sulama, bol gübre daha çok ürün alınmasını sağladı. Susuzluğa dayanıklı buğday çeşidi, kılçıksız yulaf, soğuk ülkelerde az güneş görerek çabucak olgunlaşan mısır cinsleri bu şekilde meydana getirildi.
Eskiden çiftçilik babadan kalma usullerle yapılırdı. Son yüzyıllarda bu alanda c derece büyük ilerlemeler kaydedildi ki, tarım bir bilim kolu haline geldi. Başta biyoloji olmak üzere kimyadan faydalanarak esaslan atılan bu bilim kolu sayesinde tarım bugünkü modern seviyesine ulaştı. Eskiden çiftçi ancak karnını doyuracak, kışa saklıyabilecek kadar ürün elde etmeye bakar, fazlasını yetiştirmeye pek ihtiyaç hissetmezdi. Tarım sayesinde ulusların zengin olduğu bu devirde tarımdaki amaç değişti. Mümkün olduğu kadar çok, iyi kalitede ürün almak tarımla uğraşanların amacı oldu.
Tarımda Sulama İşleri
Bugünkü tarımın dayandığı teknik temellerin başında «sulama» gelir. Bilgili bir şekilde yapılan sulama işleri kurak toprakları verimli tarlalar haline getirdiği gibi, ayrıca, bataklıkların kurutulmasını, ormanların geliştirilmesini de sağlar.
Sulama, göl, dere, ırmak gibi bir su kaynağını, kollara ayırarak kurak yerlere akıtmak esasına dayanır. Bir akarsuyun kollara ayrıldığı yere «savak», içinden su akıtmak için yeri kazarak yapılan açık oluklara da «ark» denir.
