Thomas Arne kimdir ve ne yapmıştır? Thomas Arne hayatı, biyografisi, besteleri ve müzik kariyeri hakkında bilgi.
Thomas Arne
Thomas Arne; (d. 12 Mart 1710, Londra – ö. 5 Mart 1778, Londra), sahne müziği ve şarkı bestecisidir.
Covent Garden’daki King Street’te dükkânı olan bir döşemecinin oğlu olduğundan söz edilir. Eton’da eğitim gördükten sonra hukuk öğrenimi yapması kararlaştırıldıysa da gizlice çalıştığı keman ve klavyeli çalgılarda büyük bir ustalığa erişen Arne, babasını müzisyen olmasına karşı çıkmaktan vazgeçirdi. İtalyan Opera Orkestrası’nın daha sonraki şefi Michael Festing’den aldığı birkaç ders dışında kendi kendini yetiştirdi. Müzik beğenisi de büyük ölçüde (uşak üniformasıyla parasız girdiği) operada oluştu. Sonradan oyunculukta ünlenen kız kardeşi Susanna Maria (Cibber) ile küçük erkek kardeşine şarkı söylemeyi öğretti; her ikisi de onun ilk sahne yapıtı olan Rosamond’da (1733) rol aldılar. Joseph Addison’ın 1707’de yazdığı librettoya dayalı olan bu İtalyan tarzı operanın gösterişli parçası “Rise, Glory, Rise” 40 yıl süreyle dillerden düşmedi.
Arne kısa sürede Drury Lane Tiyatrosu’na art oyunlar ve fon müzikleri bestelemek üzere bir anlaşma yaptı. John Dalton’un 1738’de Milton’ın Comus adlı oyunundan yaptığı uyarlamada, Arne başta gelen İngiliz lirik besteci olarak kabul edildi. Arne’ın hafif, canlı ve hoş melodik üslubu, imparatorluğun simgesi haline gelen “Rule, Britannia” şarkısıyla ünlü Alfred, a Masque (Alfred, Bir Oyun) ile The Judgment of Paris (Paris’in Seçimi) adlı yapıtlarında açıkça görülür. Shakespeare’in şarkılarına. As You like It (Nasıl İsterseniz), Twelfth Night (On İkinci Gece) ve Merchant of Venice (Venedik Taciri) adlı yapıtların 1740-41 arasında yeniden sahnelenişleri için yazdığı müzikler, bu ilk dönem üslubunun doruk noktasını oluşturur.
Arne, 1744 dolaylarında Drury Lane Tiyatrosu ve Vauxhall Gardens ile besteci olarak anlaşma yaptı. Bunu izleyen 10 yıl içinde bazı şarkı derlemeleri yayımladı. 1759’da Oxford’da müzik doktoru oldu. İki yıl sonra Judith adlı oratoryosu sahnelendi. Bunu, 19. yüzyılın başlarına değin sahnede kalacak olan Artaxerxes operası (1762) izledi.
Yaşamının son 10 yılında 1769’daki Stratford Shakespeare Jübilesi için, Garrick’in bir odunu besteledi, The Fairy Prince (1771; Periler Prensi); Mason’ın Elfrida’sı (1772) ve Caractacus (1776) için müzik yazdı.
Arne’ın melodik üslubunda başlangıçta görülen doğallık ve incelik bir ölçüde İskoçya, İrlanda ve İtalyan kaynaklarından esinlenir. Sonraki müziği, giderek daha çok İtalyan etkisinde ve süslü bir müzik olmuştur. Son yıllarındaki yapıtlarında ise Sullivan’ın habercisi olan bir opera buffa (komik opera) üslubu ortaya çıkar. “Rule Britannia”, “Blow, Blow, Thou Winter Wind” ve “Where the Bee Sucks” gibi melodilerin bestecisi olarak, Arne da, Purcell gibi, İngiliz şarkı geleneğine büyük katkıda bulunmuştur.
