Tıp Mühendisi nedir ve nasıl olunur? Tıp Mühendisleri ne iş yapar, çalışma ortamları ve iş olanakları nelerdir? Nerelerde çalışabilirler?
Tıp Mühendisi Ne İş Yapar? Nerelerde Çalışır?
Tıp mühendisleri, tıbbi uygulamaların, tedavilerin veya akut veya kronik tıbbi durumlarla ilgili teşhis teknolojilerinin araştırılması ve geliştirilmesi için mühendislik ilkelerini uygular. Tıp mühendisleri araştırma kuruluşları, üreticiler, devlet kurumları veya büyük sağlık merkezleri tarafından istihdam edilmektedir.
Bir tıp mühendisinin sorumlulukları, tıbbi cihazların araştırılması, geliştirilmesi, test edilmesi ve değerlendirilmesi, hastaneler ve tıp merkezleri için yeni biyomedikal alımlar konusunda tavsiyeler içerebilir. Tıp mühendisleri, tıbbi cihazlar, spor hekimliği, kök hücre araştırması, biyobelirteçler, genomik, nanoteknoloji ve daha pek çok konuda uzmanlaşabilir.
Tıp mühendisliği projeleri yapay organları ve protez uzuvları, bilgisayar destekli prosedürleri ve tedavileri, bilişimi ve tıbbi görüntülemeyi içerebilir.
Tıp Mühendisliği, tıp, biyoloji, fizik, kimya ve mekanik, elektrik ve IT gibi çeşitli mühendislik alanlarıyla birlikte çalışan disiplinlerarası bir alandır. Temel amacı sağlık hizmetleri için teknolojik çözümler geliştirmek olan ve akademik bilimleri klinik ve endüstriyel alanlarla birleştiren bu mühendislik dalı olan Tıp Mühendisliği artan bir ihtiyaçla hızla gelişmektedir.
Eğitimi:
Mesleğin eğitim süresi 1+4 yıldır. (İngilizce hazırlık eğitimi bulunmaktadır.) Mesleğin eğitimi; ağırlıklı olarak matematik, fizik, biyoloji ve bilgisayar teknolojileri üzerine dersler içerir. Ayrıca temel mühendislik ve tıp konularında eğitim alırlar. Eğitim süresince 40 günlük zorunlu staj bulunmaktadır.
Mühendislik Nedir?
MÜHENDİSLİK, yapı, ulaştırma, sanayi, elektrik, tıp gibi türlü işlerin teknik yönlerini tasarlayıp gerçekleştiren bir meslektir. Bu mesleğin dünyamızın bugünkü ileri medeniyetine kavuşmasında büyük bir rolü vardır. Bilimlerin doğduğu zamana kadar geri gidersek mühendisliğin de tarihi gelişmesini incelemiş oluruz.
İlk insanlar karşılaştıkları doğa olaylarının etkisinde kalıyor, bu olayların sırrını çözemedikleri için korkuyor, tanrıların belirtisi sanarak onlara tapıyorlardı. Sonraları, bazı şartlar altında bazı olayların aynı şekilde tekrarlandığını gördüler. Böylece olayların kanunlarını bulmuş oluyorlardı. Zamanla birçok olayın sebeplerini, kanunlarını buldular. Bugün artık, belli hava ve sıcaklık şartlarında yağmur yağacağını herkes bilmektedir. Böylece sebeplerin, şartların, kanunların bilinmesiyle doğa olayları en ince ayrıntılarına kadar çözülmüş oldu. Bir olayın sebep, şart ve kanunlarının bulunup incelenmesi, düzenlenmesi, genelleştirilmesi sonunda «bilim» ortaya çıktı.
İnsanların bilgileri artıp deneyleri daha derinlere indikçe bilim sınırları da genişledi. İlk önceleri bilginler her konuyla ilgileniyorlardı. Örneğin, matematik, tabiat olayları, insan sağlığı, dünya, yıldızlar konusunda bir bilgin, o zamana kadar başka insanların bildiklerini öğrendikten sonra, kendi araştırmaları ile yeni buluşlar yapabiliyordu. Sonraları, bilgiler gitgide bir insanın öğrenemeyeceği kadar çoğaldı. O zaman bilimleri bölümlere ayırdılar. Bilginler de bu bölümlerden ya biriyle, ya da birkaçı ile uğraşmaya başladılar.
Bilginler hem teorik, hem de pratik alanda çalışıyorlardı. Hatta buluşlarının uygulamasını da kendileri yapıyor, bunu hayatta kullanılır duruma sokuyorlardı. Daha sonraları bu iş de bir insanın sınırlarını aşmaya başladı. Bunun üzerine araştırmaları yapanlarla, bunları günlük hayata uygulayanlar ayrıldı. Birincilere gene eskisi gibi «bilgin» dendi. Bilginlerin çalışmalarını değerlendiren, halkın yararına sunan, ya da bazı değişikliklerle günlük hayatımızda kullanılır duruma getirenler «mühendis» adını aldı. Böylece, bilginin araştırıcı, yenilikler bulucu yanı güçlenirken, mühendisin ise yararlı ve pratik olma zorunluğu kendini gösteriyordu. Bugün bir mühendisin ortaya koyduğu eserin kullanışlı, rahat, kolay ve ucuz olması istenir.
