V. Pius kimdir? 16. yüzyılda papalık yapmış olan V. Pius’un dönemi ve hayatı ile ilgili bilgilerin yer aldığı sayfamız. Yayınladığı dua kitapları
Aziz V. Pius, asıl adı antonio ghislieri (d. 17 Ocak 1504, Bosco, Milano Düklüğü – ö. 1 Mayıs 1572, Roma; azizler listesine kabulü 22 Mayıs 1712; yortu günü 5 Mayıs), 1566-72 arasında papa.
Kuzey İtalya’da yoksul bir ailenin oğlu olarak dünyaya geldi. On dört yaşında Dominiken oldu. Enkizitör olarak atandığı ilk görevinde acımasız yöntemleriyle uyandırdığı tepki yüzünden 1550’de görevden alındı. Roma’daki başenkizitör Giovanni Pietro Carafa tarafından bir görevle Lombardiya’ya gönderildi, 1551’de Enkizisyon’ un genel gözetmenliğine atandı. Carafa’nın IV. Paulus adıyla papa olmasından sonra 1556’da Nepi ve Sutri piskoposu. 1557’de kardinal, ardından da Katolik Kilisesi’nin başenkizitörü oldu.
IV. Paulus’un ardılı IV. Pius’un ölümünden sonra, onun yeğeni Kardinal Aziz Carlo Borromeo’nun yandaşlarınca papa seçildi (7 Ocak 1566). Çileci yaşam tarzını sürdürerek hemen reform çalışmalarına başladı. Bu dönemde papalık mahkemesi saygın bir kurum durumuna geldi, fahişeler kentten sürüldü ya da kentin belirli bir kesimine kapatıldı; pazar ibadetine ve kutsal inançlara saygısızlık ile hayvanlara eziyet gibi suçlara cezalar öngörüldü. Beneficium (ömür boyu tasarruf hakkı sağlayan toprak bağışı) sahibi din adamlarının kendi yönetim bölgelerinde belirli bir süre kalmaları zorunlu kılındı.
1566’da yeni bir kateşizm, 1568’de bir dua kitabı, ardından da yeni bir missalis (Katolik ayinlerinde okunan dualar ile öteki metinleri bir araya getiren dua kitabı) yayımlandı. Endüljans uygulaması ve manastır yeminlerinin bağışlanması sınırlandı; günah çıkarma ve nedamet sistemi bütünüyle yeniden düzenlendi. Pius, yeğenlerinden birini kardinal yapmakla birlikte nüfuz sahibi olmasına izin vermedi ve ailenin öteki üyelerini kendisinden uzak tuttu. Papalığa geri dönen kişilerin yeniden bağışlanmasını yasakladı. Mart 1569’da Yahudilerin Papalık Devletleri’nden sürülmesini buyurdu, ama ticari nedenlerden ötürü Roma ve Ancona’da onur kırıcı koşullarda yaşamalarına izin verildi. Milano’da yolsuzluklarıyla tanınan Humiliati (Alçakgönüllüler) tarikatı Şubat 1571’de Kardinal Borromeo’yu öldürme girişimi nedeniyle dağıtıldı.
Engizisyon kuralları daha da katılaştırıldı. En acımasız kovuşturmaya uğrayanlar aydınlardı. Bu koşullarda pek çok hükümdar heretik sayılanları korumaktan vazgeçti ve elebaşlarını teslim ederek papalık yönetiminden yana çıktı. İspanya kralı II. Felipe 1566’da İngiltere kraliçesi Mary’nin eski özel rahibi ispanyol ilahiyatçı Bartolome de Carranza’yı, Cosimo de’ Medici de 1567’de. IV. Paulus’un papalık döneminde bile kuşkuyla karşılanan Floransalı heretik Pietro Carnesecchi’yi teslim etti. Mart 1571″de Enkizisyon’dan ayrı olarak Yasak Kitaplar Listesi Kurulu oluşturuldu, yüzlerce matbaacı İsviçre ve Almanya’ya kaçtı. Pius. Felemenkli uyruklarının Katolikliğe bağlı kalmalarını sağlamak amacıyla İspanya kralı II. Felipe’yi en acımasız baskı yöntemlerine yöneltti. Catherine de’ Medicis’nin Huguenot’ları (Fransız Protestanları) ezmesine yardımcı olmak için Fransa’ya askeri birlik gönderdi.
Kutsal Roma-Germen imparatoru II. Rudolf’u Protestanlara gösterdiği hoşgörüden ötürü protesto etti. Pius’un döneminde papalığın ruhani saygınlığı yükseltildi; İtalya’da heretik akımların kökünün kazınması papalığın etkinliğini olağanüstü boyutlara ulaştırdı. Trento Konsili’nde (1545-63) alınan kararlar doğrultusunda kilise öğretisi yeniden yorumlandı. Pius’un izlediği politikanın pratik kusurlarından biri, kilise dışı yöneticilerin isteklerine hemen hiç kulak vermemesiydi. İngiltere kraliçesi I. Elizabeth’i aforoz edip tahtı zorla ele geçirmekle suçladığında (25 Şubat 1570) bu hükmü uygulama gücünden yoksundu. Böylece yalnız İngiltere’yi değil İspanya. Fransa ve Kutsal Roma-Germen İmparatorluğu’nu da karşısına aldı. Osmanlılara karşı düzenlediği Haçlı seferi başarılı oldu ve İnebahtı Deniz Savaşı‘nda zafer kazanıldı (7 Ekim 1571).