Türk Edebiyatının Dev İsmi Yahya Kemal Beyatlı’nın Sözlerinden Seçmeler

Yahya Kemal Beyatlı sözleri. Türk edebiyatının dev ismi olan Yahya Kemal Beyatlı’nın sözlerinden resimli ve yazılı seçmeler.

Yahya Kemal Beyatlı

Yahya Kemal Beyatlı, (d. 2 Aralık 1884, Üsküp, Osmanlı İmparatorluğu – ö. 1 Kasım 1958, İstanbul), Türk şair, mütefekkir, yazar, siyasetçi, diplomattır. Doğum adı Ahmed Agâh’tır.

Cumhuriyet dönemi Türk şiirinin en büyük temsilcilerinden biridir. Şiirleri Divan edebiyatı ile modern şiir arasında köprülük görevi üstlenmiştir. Türk edebiyat tarihi içinde Dört Aruzcu’dan biri olarak kabul edilir (Diğerleri Tevfik Fikret, Mehmet Âkif Ersoy ve Ahmet Haşim’dir). Sağlığında Türk edebiyatının baş aktörleri arasında kabul edilmiş ancak hiç kitap yayımlamamış bir şairdir.

Yeni kurulan Türkiye Cumhuriyeti’nde milletvekilliği ve bürokratlık gibi siyasî ve idarî görevler üstlendi.

Yahya Kemal Beyatlı Sözleri

Ankara’nın en çok İstanbul’a dönüş yolunu sevdim.

• Ölmek değildir ömrümüzün en feci işi,
  Müşkül budur ki ölmeden evvel ölür kişi.
• Atalarımız, aslen Asya’lı oldukları ve küçük Asya’ya pek geç geldikleri hâlde Anadolu’yu Türkleştirdiler, bir Türk toprağı yaptılar.
• Ölmek kaderde var, bize üzüntü vermiyor;
  Lâkin vatandan ayrılışın ıstırabı zor.

Siyasette doğru, her zaman biraz geç söylenir.

• Biz ki minareler ve ağaçlar arasında ezan seslerini işiterek büyüdük. O mübarek muhitten ayrıldık, biz böyle bir sabah namazında anne millete tekrar dönebiliriz. Fakat minaresiz ve ezansız semtlerde doğan, Frenk terbiyesiyle yetişen Türk çocukları dönecekleri yeri hatırlamayacaklar!
• Üsküdar, bir ulu rüyayı görenler şehri! Seni gıptayla hatırlar vatanın her şehri, Hepsi der: “Hangi şehir görmüş onun gördüğünü? Bizim İstanbul’u fethettiğimiz mutlu günü!
• Kıskanıp gizlemiş kaza ve kader
  Belki binden ziyade bestesini.
• Ey talih! Ölümden de beterdir bu karanlık;
  Ey aşk! O gönüller sana mal oldular artık;
  Ey vuslat! O aşıkları efsununa ram et!
  Ey tatlı ve ulvi gece! Yıllarca devam et!

Kâmildir o insan ki yaşar hatıralarla, Bir başka kerem beklenmez artık gelecekten.

• Gördüm ön safta oturmuş nefer esvaplı biri
  Dinliyor vecd ile tekrar alınan Tekbîr`i
  Ne kadar saf idi sîmâsı bu mü`min neferin!
  Kimdi? Bânisi mi, mîmârı mı ulvî eserin?
• Yollarda kalan gözlerimin nurunu yordum,
  Kimdir o, nasıldır diye rüzgârlara sordum,
  Hülyamı tutan bir büyü var onda diyordum,
  Gördüm: Dişi bir parsın ela gözleri vardı.
• Türkler istiklallerini kaybetmek tehlikesinde kalırlarsa asil bir isyanla: “Ya devlet başa ya kuzgun leşe! ” derlerdi.

Güçlü olan, yenilmeyen yalnız azimdir.

• Asırlarca yaşamış bir saltanatın battıktan sonra bile senelerce rüyası sürer. Denilebilir ki büyük bir ekseriyetle hala bu rüya içindeyiz.
• Cetlerimiz gidebilecekleri son şehrin Kızıl Elma olduğunu zannederlerdi; Sakarya, Kızıl Elma’nın zıddıdır. Düşmanın Türk toprağında ayak basabileceği son noktadır.
• Bizler mi vakti hoşça geçirmekteyiz bugün? Şüphem budur; vakit mi geçirmektedir bizi?

Derler: İnsanda derin bir yaradır köksüzlük,
Budur âlemde hudutsuz ve hazin öksüzlük.

• Bu dil ağzımda annemin sütü gibidir.
• Dostunu ister iyi seç, ister kötü seç,
  Sıkıntıya düşersen seçilirler er geç.
• Birçok gidenin her biri memnun ki yerinden,
  Birçok seneler geçti dönen yok seferinden.
• Hiçbir yaş ölümü düşünmek için erken değildir.