Benjamin Britten tarafından bestelenmiş olan Young Person’s Guide to the Orchestra’nın konusu, özellikleri, hakkında bilgi.
A YOUNG PERSON’S GUİDE TO THE ORCHESTRA (Gençliğe Orkestra Önderi)
İlk yorumu: 1946 Londra.
Yapıt «Orkestra»yı oluşturan çalgı gruplarını ve çalgıları bölüm bölüm, teker teker tanıtan öğretici bir film için hazırlanmıştır Ancak, partisyonda ses öğeleri öylesine açık ve belirlidir ki görüntü olmadan da sadece dinlenerek aynı konuda bir izlenim elde etmek, kesin bilgiye ulaşmak olanağı vardır. Parça bu nedenle filmden kopabilmiş, başlı başına konser parçası kabul edilmiştir. «Gençliğe Orkestra Önderi»nin ana öğesi «Re minör Rondo», ilk belli-başlı İngiliz bestecisi olarak kabul edilen Henry Purcell’in (1659 -1695) «Abdelazar veya Mavra’nın Öcü» adlı oyun için yazdığı eşlik müziğinden alınmıştır.
«Önder», Purcell’e ait temanın bütün orkestrada yansımasıyla başlar, bunu önce tahta, sonra maden nefesli çalgılarda, yaylı çalgılar türlerinde, arp ve vurma çalgılarda dolaşan çeşitlemeler izler. İlk çeşitleme flüt ve picoolo flüt’de belirir, her iki çalgının özellik ve nitelikleri ayrıntılı olarak açıklanır. Bunu iki obua’nın acılı, sakin, melankolik ikilisi, klarnetin esprili tümceleri izler. Fagot, marş temposuyla örülü bir ezgiyle görünür, gene hafif korno sesleri kemanların parlak polonezine ulaşır. Polonez maden çalgılara ve büyük davula bağlanır. Viyolalar, senkoplu bir melodiyle viyolonseller ve aslında ne ince karaktere sahip olduklarım ispatlamaya çalışan kocaman kontrbaslar diziyi sürdürerek arpın arpej ve glissando’larına ulaşırlar. Kornoların dramatik sesleri iki trompetin tınısında erir, trombonlar ve tuba görkemli bir çeşitleme sunarak vurma çalgılarla buluşur. Timpani denilen mekanik davul, büyük davul, ziller, def, triangl, trampetler, silofon, kastanyetler ve gong mizah havası içinde orkestradaki görevlerini açıklarlar. «Gençliğe Orkestra Önderi» Purcell’e ait temanın tüm çalgı topluluğunca yinelenmesiyle sona erer.
Yapısı
Eser, Henry Purcell’in tesadüfi müziğinden Aphra Behn’in Abdelazer’ına kadar olan Rondeau’ya dayanmaktadır ve orkestranın çeşitli bölümlerinin ton renklerini ve kapasitelerini göstermenin bir yolu olarak orijinal belgesel filmin planına uygun olarak yapılandırılmıştır. .
Girişte, tema başlangıçta tüm orkestra tarafından, daha sonra orkestranın her büyük enstrüman ailesi tarafından çalınır: önce nefesli çalgılar, sonra yaylılar, sonra pirinç ve son olarak da perküsyon. Her varyasyon daha sonra belirli bir enstrümanı derinlemesine içerir, genellikle her bir ailede daha yüksek perdeli enstrümanlardan daha düşük perdeli enstrümanlara doğru hareket eder (ailelerin sırası girişten biraz farklıdır). Örneğin, ilk varyasyon pikolo ve flütleri içerir; nefesli çalgılar ailesinin her üyesi daha sonra fagotla biten bir varyasyon alır. Tahta rüzgarları teller, pirinç ve son olarak vurmalı çalgılar takip eder.
Orkestranın tamamı bu şekilde parçalara ayrıldıktan sonra, pikolo ile başlayan, ardından tüm nefesli, yaylı, üflemeli ve perküsyonlu orijinal bir füg kullanılarak yeniden birleştirilir. Herkes girdikten sonra, orkestra şefi Purcell’in orijinal melodisiyle (tamtama vurularak) yeniden tanıtılır.
