Yunus Emre Oratoryosunun konusu, bestecisi, ilk yorumlanması, özellikleri, bölümleri nelerdir? Yunus Emre Oratoryosu hakkında bilgi.
Yunus Emre Oratoryosu Hakkında Bilgi
Besteci: Ahmet Adnan Saygun
İlk yorumu: 1946 Ankara.
Konusu – Özellikleri
Cumhuriyet’ten sonra çok sesli yazan bestecilerimizin tüm verimi arasında önemli yer tutan, yurt içinde ve dışında geniş yankılar yapan bu oratoryo dört teganni solisti (soprano, alto, tenor, bas), koro ve büyük orkestra için yazılmıştır. Eser, 1947 yılında besteci yönetiminde Fransızca olarak Paris’te, 1958 yılında çağdaş ünlü müzikçi Leopold Stokowsky yönetiminde İngilizce olarak New York’ta yorumlanmıştır. Büyük halk ozanımız Yunus Emre’nin tasavvufi şiirlerinden yapılmış seçmeler üzerine yazılan oratoryo üç bölüm ve “ikinci” – “üçüncü” bölümler arasındaki bir geçişten kuruludur.
Beş şiirden işlenmiş birinci bölümde Yunus yaşamı sevmekte, ölüm konusunda kuşku beslemekte, kendisinin yetersizliğinden yakınmaktadır. Gene beş şiir üzerine işlenen ikinci bölüm Yunus’un yaradana ve kadere başkaldırışını anlatır. Fakat sonra iç dünyasını açıklar, sığınmak için Tanrı’dan başkası olmadığım söyler. Araya giren ve bas ses için bestelenen geçişte şair tanrısal sevgiye inanmış, ancak barış ve yüce mutluluğa varamamıştır. Üçüncü bölüm iki şiirle işlenmiştir. Bu dizelerde ozan tasavvufun berraklığına varmış, son nefesini vermeye hazırlanmıştır.
