Arletty kimdir? 20. yüzyılın ilk yarısında büyük bir üne sahip olmuş olan Fransız tiyatro ve sinema oyuncusunun hayatı ve oynadığı roller.
Arletty, asıl adı Arlette-Leonie Bathiat (d. 15 Mayıs 1898, Courbevoie – ö. 24 Temmuz 1992, Paris, Fransa), tiyatro ve sinema oyuncusu. Sinemada çizdiği başarılı kompozisyonlarla, tiyatrodaki ününü gölgede bırakacak ölçüde büyük üne ulaşmıştır.
Arletty, model olmadan önce bir fabrikada çalıştı ve sekreterlik yaptı. 1920’de katıldığı Theâtre des Capucines’de yer aldığı sayısız revünün yanı sıra, öbür Paris tiyatrolarındaki operet ve komedilerde de rol aldı.
1930’da vodvil türünde bir film olan Un Chien qui rapporte ile sinema oyunculuğuna başladı. Yıllarca küçük rollerde oynadıktan sonra Marcel Carne’nin Hotel de nord (1938; Kuzey Oteli) adlı filmindeki daha iyi yaşamaya özlem duyan fahişe rolüyle yıldızlığa adım attı. Carne’nin Le jour se leve (1939; Son Ümit) ve Les Visiteurs du soir (1942; Gece Ziyaretçileri) adlı filmlerinde aldığı benzer roller, ona görmüş geçirmiş, kibar Paris‘li kadın tipinin yorumcusu olarak dünya çapında ün kazandırdı. En tanınmış rolüyse, yine Carne’nin Les Enfants du Paradis (1945) filmindeki hayat kadını Garance rolü oldu.
II. Dünya Savaşı’nın sonunda işbirlikçilik suçlamasıyla kısa bir süre tutuklu kalan Arletty dört yıl kadar film çevirmedi. 1949’da Portrait d’un assassin‘de oynadı; Tennessee Williams‘ın A Streetcar Named Desire (İhtiras Tramvayı/Arzu Tramvayı) adlı oyunun Fransa’daki ilk sahnelenişinde Blanche rolünü aldı. Ertesi yıl, Revue de l’empire oyunundaki baş rolüyle büyük başarı kazandı. Bundan sonra 12 yıl boyunca tiyatro ve sinema oyunculuğunu sürdürdü.
Bu dönemdeki en önemli rolleri, Sartre‘nin Huit-clos (1944; Gizli Oturum) adlı oyununun 1954 tarihli sinema uyarlamasındaki Inez rolü ve ülkesi dışında rol aldığı az sayıda filmden biri olan The Longest Day‘ deki (1962, En Uzun Gün) misafir oyunculuğudur. 1963’te görme yetisini büyük ölçüde kaybetmesine karşın, sonradan gene tiyatroya döndü ve Jean Cocteau’nun Les Monstres sacres (1966) adlı oyununda baş rolü oynadı. Jean-Claude Brialy’nin Les Volets fermes (1972; Kapalı Panjurlar) adlı filminde de genelev işleten bir kadını canlandırdı. La Defense (Savunma) adını taşıyan otobiyografisi 1971’de yayımlandı.
