Germain Pilon kimdir? Fransız bir heykeltraş olan ve Fransa’da gotik üsluptan barok üsluba geçişi simgeleyen Germain Pilon’un hayatı.
Germain Pilon, İsa’nın Dirilişi, Louvre – Kaynak: wikipedia.org
Germain Pilon
Germain Pilon (yaklaşık 1535-1590), zamanının önde gelen Fransız heykeltıraşlarından biriydi. Fontainebleau’nun İtalyan tarzında eğitim alarak gerçekçilik ve duygusal yoğunluğu birleştiren bağımsız bir stil geliştirdi.
Bir duvarcının oğlu olan Germain Pilon, Paris’te doğdu. Heykeltıraş Pierre Bontemps’in öğrencisi olabilir. İtalyan ressam ve tasarımcı Francesco Primaticcio, Pilon’un ilk çalışmaları üzerinde daha önemli bir etki oluşturdu. 1560’da Pilon, Primaticcio için II. Henry’nin kalbi için yapılan anıt üzerinde çalıştı (şimdi Louvre, Paris’te). Kutuyu destekleyen Üç Güzeller, tasarımın resmi zarafetini ve Fontainebleau okulunun havalı, zarif figürlerini güzelce işlenmiş perdeleri ve zeki, canlı yüzleriyle aşıyor. 1561’de Pilon, Kraliçe’nin bahçesi için klasik figürlerden dört ahşap heykel yaptığı Fontainebleau’da aktifti.
1563 ve 1570 yılları arasında, Primaticcio’nun ilk yönetimi altında Pilon, Saint-Denis’teki Valois şapelinde II. Henry ve Catherine de Médicis’in anıtsal mezarını gerçekleştirdi. Bu mezar, ayrıntılı heykel programıyla, II. Henry’nin kalbi için yapılan anıttan hem daha büyük hem de daha kasvetlidir. II. Henry ve Catherine’in mezarının üzerinde, devlet cüppelerinin tüm muhteşem görkemiyle giyinmiş Kral ve Kraliçe’nin diz çökmüş bronz figürleri vardır; aşağıda neredeyse çıplak cesetler olarak dokunaklı bir şekilde gösterilen hükümdarların yaslanmış mermer figürleriyle dramatik bir tezat oluşturuyorlar. Mezarın alt kısmında, ayakta duran dört bronz Erdem figürü ve mermer ve bronzdan bir dizi kısma vardır.
1570’de Pilon, kral Charles IX’un heykeltıraşlığına atandı. Pilon’un asil şahsiyetlerin seçkin bir dizi portre büstleri ve madalyaları yapmakta aktif olduğu 1570’lerden bu yana hiçbir büyük ölçekli eser günümüze ulaşmamıştır. En güçlü karakterizasyonlarından biri olan Jean de Morvilliers’in bronz büstü, on yıl sonra Şansölye René de Birague’nin keskin portresinin habercisidir. Bu sonraki portre, 1580’lerde Pilon’u meşgul eden iki büyük projeden birine aitti: Saint-Denis’teki Valois şapeli için devam eden çalışma ve Paris, Ste-Catherine du Val-des-Ecoliers’deki Birague aile şapeli için mezarlar.
Pilon’un Valois şapeli için yaptığı çalışmadan kalan heykel, St. Francis’in (şimdi SS. Jean et François, Paris kilisesinde) neredeyse İspanyol duygusallığından, Dirilmiş İsa’nın Michelangelesk genişliğine kadar şaşırtıcı bir aralık göstermektedir. Sorrowing Madonna’nın boyalı pişmiş toprak modeli, ünlü Avignon Pietà’nın Bakiresi’nin katı saygınlığını hatırlatarak daha kişisel ve etkileyici.
Pilon’un Birague ailesi için olan mezarları Fransız Devrimi’nde büyük ölçüde tahrip edildi, ancak (şimdi Louvre’da) kalan kısımlar, dua eden şansölyenin kesin karakterizasyonlarında ve karısı Valentine’in daha hassas yorumunda bir heykeltıraş olarak tüm güçlerini gösteriyor. Kostümünün mücevheri andıran kesinliği ve destekleyici meleklerin neşesi, mezarın tabanında alçak kabartma olarak oyulmuş kadavrasının harap olmuş yüz hatlarını daha da unutulmaz kılıyor. Birague Şapeli için birikmenin bronz rölyefi de yapılmıştır.
Pilon, 3 Şubat 1590’da Paris’te öldü. Etkileyici geç stilini ilerletebilecek hiçbir takipçi bırakmadı, ancak özenle işlenmiş önceki portreleri, sonraki nesil heykeltıraşlar için model olarak hizmet etmeye devam etti.
Kaynak 2
Germain Pilon (d. 1535, Paris – ö. 3 Şubat 1590, Paris, Fransa), yaptığı büyük boyutlu mezar anıtlarıyla Fransa’da gotik üsluptan barok üsluba geçişi simgeler.
Bir heykel sanatçısının oğluydu. Yirmi yaşında Kral 1. François’nın Saint-Denis’deki mezarının bezenmesi işini aldı. İlk yapıtlarında İtalyan etkisi egemen olduysa da, kısa sürede klasik öğeleri, gotik heykeli ve Michelangelo’nun temel özelliklerini Fontainebleau okulunun maniyerizmi ile birleştirerek belirgin bir Fransız üslubu geliştirdi.
En iyi yapıtları II. Henri’nin mezarları için yaptığı heykellerdir. O dönemde soylu kişilerin vücudunu, başını ve öbür organlarını ayrı ayrı yerlere gömme geleneği vardı. Pilon’un II. Henri’nin kalbi için yaptığı mermer anıtta (y. 1561, Louvre Müzesi. Paris) bir vazo tutan üç güzel (Kharisler) yer alır. Gerek bu mezarın, gerekse II. Henri ile Catherine de Medicis’nin Saint-Denis’deki ana mezarının tasarımı büyük olasılıkla Primaticcio’ya aittir. Özellikle Saint-Denis’deki mezarda bulunan gisant’ lar, gotik geleneğin Rönesans anlayışına uyarlanışındaki ustalık ve derin duygusallıkla dikkati çeker.
1568’de saray heykelcisi olan Pilon, portrede de çok başarılıydı. Rene de Birague’ın diz çökmüş heykeli (1583-85, Louvre Müzesi, Paris) bu konudaki en ünlü yapıtlarından biridir. 1572’de darphanede görevlendirilen Pilon, tunçtan madalyalar dökerek bu alanda da üstün yapıtlar yaratmıştır.
