Arap alfabesindeki arapça harflerin yazılışları, okunuşları, özellikleri ve anlamları. Arapça harfler hakkında bilgi.
Arap alfabe ve yazısı, kullanıldığı çeşitli ülkelere göre biçimsel bazı değişiklikler kazanmışsa da temelde aynıdır. Arap alfabesinde 28 harf vardır. Yazı, sağdan sola doğru yazılır. 28 harfin tümü ünsüz (konsonant) sayılır. Bu harfler hareke denilen özel imler aracılığıyla seslendirilir. Ünlülerin (vokal) yerini tutan harekeler üç değişik ses verir: A-E arası ses, U ve İ sesleri. Şöyle ki: Fetha: Bu özel hareke imi (üstün) harfin üzerine konur. A ile E arası bir ses verir. Ağız, Türkçede E sesi verilirken açıldığından biraz fazla açılırsa, bu ses elde edilir.
Zamme: Bu özel im de (ötrü) harfin üzerine konur. Zamme’nin verdiği U sesini çıkarmak için dudaklar öne doğru fazlaca uzatılır. Bu sesi Ü diye okumak yanlıştır. Çünkü Arapçada Ü sesi yoktur.
Kesra: Bu im (esre) harfin altına konur. İ sesini verir. Altına kesra imi konulmuş harfi I diye okumak yanlıştır. Çünkü Arapçada I sesi de yoktur. Arap alfabesini oluşturan 28 harfin okunuş özellikleri, sırasıyla şöyledir.
Elif (Hemze): Ses telleri kapatılıp hemen açılarak, gırtlak kökünden çıkartılan sert E sesidir.
Be: Bu sesi gösteren harf, dudaklardan çıkartılır. Dudaklar sıkılıp hemen açılarak Be sesi elde edilir.
Te: Dil alt ve üst dişlere hafifçe dokundurularak çıkartılan bir sestir.
Se: Türkçede olmayan, peltek bir sestir. Dil, üst ve alt dişler arasına hafifçe sıkıştırılıp ses verilirse, bu harfin sesi elde edilir.
Cim: Dil, üst dişlerin biraz gerisinde damağa değdirilirse elde edilir.
Ha: Boğaz tamamen açıken ses telleri sıkıştırılarak gırtlaktan çıkartılır. Türkçede yoktur.
Hı: Boğazın öne doğru hafifçe kırılmasıyla çıkartılır. Bu ses çıkartılırken gırtlak hafifçe oynar ve yukarı doğru hareket eder.
Dal: Dilin, üst dişlerin iç kesimine değdirilmesiyle çıkartılan D sesidir.
Zel: Türkçede olmayan peltek bir sestir. Dil, alt ve üst dişler arasına sıkıştırılır, şiddetle soluk verilirse, bu ses elde edilir. Te harfinin karşılığı olan sesten daha serttir.
Ra (Re): Türkçedeki R sesi gibidir. Ancak, Türkçedeki R, dilin üst diş etlerine yaklaştırılmasıyla elde edilir. Arapçada ise bu ses çıkartılırken dil damağa daha yakın tutulur.
Za (Ze): Dişlerin hafifçe sıkılmasıyla çıkartılan Z sesidir.
Sin: Dişler arasında çıkartılan ıslıklı, keskin S sesidir.
Şin: Dilin üst diş etlerine belli belirsiz dokundurulmasıyla dişler arasından çıkartılan bir sestir.
Sâd: Dişlerin sıkılıp, dilin damağa iyice yaklaştırılmasıyla çıkartılan, dolgun, tok bir sestir.
Zâd (Dat): Dilin, sağ ya da sol üst azıdişinin üzerine getirilmesiyle çıkartılan, çok kalın D ile Kaim L ya da çok kalın Z ile kaim L arasında, tok, dolgun, kaim bir sestir. Bu ses, yalnız Arapçada bulunduğundan, Arapçaya Zâd Dili de denir.
Ta (Tı): Bu ses çıkartılırken dilin üst yüzü damağa yapıştırılıp kaldırılır.Kaim, dolgun bir T sesidir.
Za (Zı): Bu ses, dilin üst yüzünün damağa yapıştırılması, dilin ucunun üst dişlerin iç kesimine iyice yaklaştırılması ve soluk verilmesiyle elde edilir. Kaim, vızıltılı bir sestir.
Ayn (Ayın): Ses tellerinin sıkıştırılmasıyla gırtlaktan çıkartılan bir sestir.
Gayn (Gayın): Dil kökü damağa doğru yaklaştırılarak, dilin ucu da yumuşak damağa yapıştırılarak, dilin kökünden çıkartılan dolgun, tok bir Ga sesidir. Bu ses çıkartılırken gırtlak titrer ve hafifçe hareket eder.
Fe: Üst dişlerin alt dudağa hafifçe değdirilmesiyle çıkartılan F sesidir.
Kaaf (Kaf): Dil kökünden çıkartılan, çok kalın, tok bir Ka sesidir.
Kef: Türkçedeki Ke sesinden biraz daha kalındır, dilin ortasıyla damağa yumuşakça dokunularak çıkartılır.
Lam (Lern): Türkçedeki L sesi gibidir.
Mim: Dudaklar kapatılır, genizden ses verilir. Dudakların açılmasıyla bu ses elde edilir.
Nün: Dil, üst dişlerin diplerine dokunurken genizden gelen sestir.
Vav: Dudaklar yuvarlaklaştırılıp öne uzatılır, kaim bir W (V değil) sesi çıkarılır, bu, Arapçadaki Waw harfinin karşılığı olan sestir. Türkçedeki V sesini çıkartmak için, üst dişler alt dudaklara dokundurulur, soluk verilir; ince bir V sesi çıkar. Arapçadaki Waw sesinin ise dişlerle ilgisi yoktur. Bu sesi doğru olarak çıkartabilmek için yalnız dudaklar kullanılır, dişler kullanılmaz.
He: Bu ses, ses yolu açıkken göğüsten gelip gırtlaktan çıkan H sesidir.
Ye: Damağın yumuşak bölümünden çıkartılan Y sesidir. Arapça yazıda harfler, tek başlarına ya da bir sözcük içindeki yerlerinin başta, ortada, sonda olmasına göre, değişik biçimde yazılırlar. Harflerin 22’si, hem kendinden önceki, hem de kendinden sonraki harfle birleşir, 6’sı ise yalnız kendinden sonrakiyle birleşmez. Türkiye’deki Türkler, İslâmlığı kabullenişlerinden 1928’deki Harf Devrimi’ne kadar Arap alfabe ve yazısını kullanmışlardır.
