Aileye yeni bir tüylü dost katmak, verdiğiniz en heyecanlı kararlardan biri olabilir. Sonuçta, ortalıkta sevimli bir yüzle dolaşan köpek yavrularını kim sevmez ki?
Büyüdüklerinde ise nereye giderseniz gidin veya ne yaparsanız yapın en sadık dostlarınızdan biri haline gelirler. Su Yun ve ailesi sıradan bir hayat süren insanlardı. Su, yoğun bir hayat yaşıyordu. Eşiyle zaman geçirip iki çocuğunu büyütmek arasında mekik dokuyordu. Çin’in Kunming şehrinde yaşarken nispeten normal bir yaşamları vardı ve hayatlarını biraz değiştirmek ayrıca çekirdek aileyi tamamlamak için evlerine bir evcil hayvan almak istiyorlardı…
Aslında köpek sahiplenme kararı hakkında detaylı şekilde düşünmemişlerdi. Hatta hiç kafa yormamışlardı ancak olaylar kendiliğinden gelişti. Aile Asya kıtasını gezmişti. Çok gecikmiş bir tatildi ve tüm aile evden çıkıp yeni yerler görmek için gerçekten heyecanlıydı. Her şeyi deneyimlemek için sabırsızlanıyorlardı.
İşte bu seyahatleri sırasında aile yürüyüşe çıkmaya karar verdi ve yol üzerinde bir şeye rastladı. Bir grup yavru köpek tam yollarının üzerinde duruyordu ve hepsini sahiplenme imkanı vardı. Çocuklar yavru köpeklere ilk görüşte aşık oldular ve onlardan birini eve götürmek istediler. Ne de olsa uzun süre bir köpek yavrusu istiyordu ufaklıklar ve bu mükemmel bir fırsattı.
Su Yun, bir köpek yavrusu istedikleri zaman çocuklarına hep hayır demişti.
Ama bu yavrulara bakınca yumuşamaya başladı. Sonunda yavrulardan birini almalarına izin verdi. Ne de olsa içlerinden birini gerçekten çok sevmişti ve evde bir evcil hayvanın olmasının çocuklarının hayatına pozitif katkı sağlayacağını düşünüyordu ama sonrasında olacaklar hakkında hiçbir fikri yoktu.Yavruyu eve götürdüklerinde ilk ciddi sinyali gördüler. Tibet Mastifi cinsi olan köpekler büyüdüklerinde çok iri olabiliyordu. Hatta aileye yetişkin bir Tibet Mastifinin 80 kiloya ve yarım metreden daha uzun bir boya erişebileceği söylendi. Yani evlerine aldıkları köpek gerçekten çok büyüyebilirdi ama aile bu uyarıları fazla ciddiye almadı, sonrasında olabilecekler hakkında biraz inkar durumundaydılar.
Köpeğe Siyah Ufaklık adı verildi, ya da en azından Çinceden çevrildiğinde aşağı yukarı bu anlama geliyordu ismi. Çincedeki söylenişi çok daha sevimli ve eğlenceli, aslında köpeğin rengine ve çok büyüyeceği beklentisine atıfla bu ismi tercih etmişti aile. Fakat neye bulaştıklarını o sırada hala hayal bile edemezlerdi.Siyah Ufaklık ile eve döndüklerinde, aile onu evin içinde tutmaya karar verdi. Kunming Şehri’nde hava, evcil hayvanların dışarıda yaşayabilmesine olanak verecek kadar güzel olsa da aile buna yanaşmadı. Yeni yavrularının da evde yanlarında olmasını istediler. En azından bunu istediklerini sanıyorlardı.
Siyah Ufaklık çok oburdu ve aile yeme potansiyelini şaşkınlıkla izliyordu. Neler yemiyordu ki!
Her gün bir kutu karışık meyve ve iki büyük tencere makarnayı mideye indiriyordu. Üstelik bu kadar da değildi. Aynen, daha önce uyaran kişinin söylediği oluyordu fakat bu ölçü o boyutlardaki bir köpek için bile aşırıydı. Hasta olacağından endişe ediyorlardı. Yine de ilk yıl boyunca ufaklık sorunsuz ve sağlıklı şekilde yaşadı.Aile, Siyah Ufaklığı yiyebildiği kadar beslemeye devam etti ancak büyüdükçe hayvanın iştahı da artıyordu. Meyve ve tencere tencere makarnadan daha fazlasını istemeye başlamıştı. İşler Su Yun’un ya da ailesinin hayal edebileceğinden çok daha karmaşık bir hal alıyordu.
Little Black iki yaşındayken bir metre boyunda ve 115 kilo ağırlığındaydı. Hayal ettiklerinden çok daha büyüktü ve onu sahiplendiren adamın söylediğinden bile daha iriydi. Ancak yeni köpekleriyle ilgili garip buldukları tek şey bu değildi… Bir gün, Su Yun mutfağına girdiğinde, köpeğin arka ayakları üzerinde durduğunu gördü. Bir köpeğin tezgahtan bir şey almaya çalışması veya bir numara yapması garip görünmeyebilir. Ama durum bu değildi. Sebepsiz yere dik duruyordu. Aile bundan ne anlam çıkaracağını bilmiyordu. Su Yun bir şeylerin ters gittiğini biliyordu.
Bu ilk olaydan sonra Su Yun, Siyah Ufaklığın arka ayakları üzerinde oldukça sık durduğunu fark etmeye başladı. İşte o zaman artık köpekleriyle ilgili diğer davranışlara biraz daha yakından dikkat etmeye başladı. Bu hayvanın sipsivri dişleri vardı. Aslına bakılırsa daha önce bunu hayvanın cinsine vermişti, büyük olmaları ona normal geliyordu ama sivrilikleri hiç beklenen bir görüntü vermiyordu. Daha önce fark ettiği bazı şeyleri kabul etmeme eğilimindeydi Su Yun. Siyah Ufaklık hakkında oldukça tuhaf görünen bazı küçük şeyleri görmezden gelmeye başlamıştı. Ama o büyük dişler belirgin burnu gibi değişmeye başlayan yüz hatları kesinlikle tek bir şeye işaret ediyordu. Bunu biliyordu.
Su Yun artık endişeleniyordu, yalnızca köpekte olan değişimle ilgili değildi bu endişesi.
Köpek çocuklarıyla da çok vakit geçiriyordu. Ona bayılıyorlardı ve her fırsatta Siyah Ufaklıkla dışarı çıkıyorlar, insanların verdikleri tepkileri görmeyi çok seviyorlardı. Ayrıca hiç durmadan ufaklık hakkında konuşuyorlardı. İnsanlar çok soru soruyor, bu hayvanı merak ediyor ve şaşırıyordu. Çocuklar da onlara anlatıyorlardı fakat aslında gerçekte olan bitenler hakkında hiçbir fikirleri yoktu. Sonunda, aile Siyah Ufaklığı evden çıkarmak zorunda kaldı. Eve sığamayacak kadar büyümüştü ve yapabilecekleri başka hiçbir şey kalmamıştı. Dışarıya bir köpek kulübesi inşa ettiler ve hayvanı oraya taşıdılar. Halinden memnun görünüyordu ancak göz önüne almaları gereken bazı büyük problemlerle karşılaşmak üzereydi aile.
Siyah Ufaklık öfkeliydi ve sinirlendiği zaman oldukça vahşi olabiliyordu. Hatta bazen aileye bile saldırıyordu neyse ki henüz kimse yaralanmamıştı. İriliği ve büyük dişleri onu daha da korkutucu bir hale getiriyordu. Fakat maalesef henüz en çok korkulacak ya da derin endişe verecek kısım henüz yaşanmamıştı. Su Yun, iki yaşından büyük olmasına rağmen köpeğin hiç havlamadığını fark etti. Bir kez olsun normal bir köpek yavrusu gibi onu evde bıraktıklarında ya da mutsuz olduğunda havladığını duymamıştı. Dışarı çıkarıyorlardı, içeri sokuyorlardı, diğer köpekler havlıyordu ancak durum her ne olursa olsun Siyah Ufaklık asla ve asla havlamıyordu. Bunun yerine uluma gibi sesler çıkarıyordu ancak bu bile normal bir köpek uluması değildi hani neredeyse kükreme diye tarif edeceklerdi.
Aile Siyah Ufaklığı yürüyüşe çıkarttığında tasmasıyla onu zar zor kontrol edebiliyorlardı. Hayvan eve sığmıyordu ve Su Yun ailesi için giderek endişelenmeye başlamıştı. Bu hayvanla ilgili yolunda gitmeyen bir şeyler olduğu kesindi artık konuya iyice eğilme vakti gelmişti. Su Yun gerçeği öğrendiğinde aklı başından gitti. Bu tür köpekler hakkında biraz araştırma yaptı ve ufaklığın davranışlarının kesinlikle normal olmadığını anladı. Büyük, keskin dişleri, arka ayakları üzerinde durma yeteneği (ve görünüşteki ilgisi), kükremeleri, büyüklüğü ve daha fazlası Su Yun’u tamamen farklı bir yöne olasılığa doğru götürüyordu.
Bu olasılık, ufaklığın kesinlikle bir Tibet Mastif’i olmadığıydı.
Siyah Ufaklık adını verdikleri hayvan, Asya Kara Ayısıydı. Bunlara Tibet Ayısıydı da deniyordu (hayvanı onlara veren adam en azından bu kısmı tutturmuştu). Üstelik bu tür, bulunan en büyük ayı cinslerinden biri olmasa da 200 kilo ağırlığa ve 2 metre boya ulaşabiliyordu. Bu hayvan daha çok büyük olacaktı. Ayrıca evcil hayvan olarak beslenmeye kesinlikle uygun değildi. Aslında, Su Yun, Çin’de ayı sahibi olmanın yasadışı olduğunu ve biri öğrenirse sahibinin kendini hapiste bulabileceğini öğrendi. Yani bir şeyler yapması gerekiyordu…
Su Yun, hayvanat bahçesini arayarak işe başladı, ancak doğum belgesi olmadığı takdirde ona yardım edemeyeceklerdi. Bu belge olmadığı için polisi arayıp gerçeği söylemeye karar verdi. Her şeyin yolunda gideceğini ve başının çok fazla belaya girmeyeceğini umuyordu. Yetkililer hemen geldi ve ne olduğunu araştırmaya başladı. Su Yun hapse gireceği için çok korkmuştu ama aynı zamanda Siyah Ufaklığa ne olacağı konusunda endişeliydi. Orman yetkilileri ve polis, Siyah Ufaklığı evin arka bahçesinde buldu ve Su Yun’un söylediklerini dehşet içinde teyit ettiler. Onu nasıl sahiplendiği ve yetiştirdiği konusunda türlü türlü soru sordular. Su Yun tüm detayları en açık şekilde anlattı ama yine de ayıya baktığı için tutuklanacağından korkuyordu.
Neyse ki yetkililer Siyah Ufaklığa gerçekten iyi bakıldığını ve hayvanın oldukça iyi durumda olduğunu gördüler. Hayvanın sakinleşmesi ve bir vahşi yaşam merkezine götürülmesi gerekiyordu. Bütün bunlar olurken polis Su Yun’un kayıtlarını inceliyordu. Kendisinden ve ailesinden alabilecekleri tüm bilgileri aldılar, arka bahçesinde bu kadar uzun süre koruma altında olan siyah bir ayıyı nasıl büyüttüğünü anlamaya çalıştılar.
Herkes, Su Yun ve ailesinin uzun bir süre farkında bile olmadan evlerinde siyah bir ayıyı nasıl beslediklerini öğrenmek istiyordu. Yaşadıkları tüm dünyada yayılmaya başladı. Bu haber ses getirmişti ve insanların dikkatini çekmişti. Polis ise Su Yun ve ailesine herhangi bir suçlama yöneltmemeye karar verdi. Böylece Siyah Ufaklık yakındaki bir vahşi yaşam alanının yolunu tuttu. Böylece sonunda herkes kazandı …
