Éric Rohmer kimdir? Éric Rohmer hayatı, biyografisi, eserleri, filmleri ve sinema kariyeri hakkında bilgi.
Éric Rohmer;(4.4.1920 – 11.01.2010)
Rohmer, Maurice Schfirer adı altında Paris’te dünyaya geldi. Savaştan sonra film eleştirmeni olarak çalışan Rohmer, 1950 yılında Jean-Luc Godard ve Jacques Rivette ile birlikte, ömrü sadece bir yıl süren “La gazette du Cinema” adlı dergiyi çıkardı. Bunun yerine 1951’de, Rohmer, Godard ve Rivette’in yanında François Truffaut ve Claude Chabrol’un da çalışmalarına katıldıkları “Cahiers du Cinema” (Sinema Defterleri) adlı dergi yayın hayatına katıldı.
1959: Eleştiriden Yönetmenliğe Rohmer 50’li yıllarda birkaç kısa film projesinden sonra, Chabrol’un film şirketinin yapımcılığını üstlendiği, ilk uzun metrajlı filmini gerçekleştirdi. Lesigne du lion (Aslan Burcu, 1959), arka arkaya bir dizi şanssız rastlantı sonucu Paris’te kloşar hayatı sürmek zorunda kalan başarısız bir müzisyenin öyküsünü anlatır. Bu film tam anlamıyla “Nouvelle Vague”a uygun bir biçimde, kaderin ördüğü hayat çizgisini Fransız başkenti Paris’in ayrıntılı otantik manzaraları önünde sergilemektedir. Rohmer, bu film çalışmalanna paralel olarak 1958’den 1963’e kadar “Cahiers du Cinema” dergisinin yazıişleri müdürlüğünü yürüttü.
1962: Ahlaksal Öyküler 60’Iı yılların başında Rohmer “Ahlaksal Öyküler” adı altında birkaç film üretme fikrini geliştirdi. Her yapıtta aynı konuya değişik bir biçimde yaklaşmayı düşündü. Birinde evli bir erkek başka bir kadına yaklaşma isteğini duyar ama bu dürtüsünü yener ve asıl eşine döner. On yıl içinde altı film çevirdiği halde Rohmer ancak dördüncüsüyle başarıyı yakalayabildi. Ma nuit chez Maude (Maude’lardaki Gecem, 1969) ile en iyi senaryo dalında Oscar’a aday gösterildi. Kadrolarında daha çok profesyonel olmayan oyuncuların yer aldığı, dizinin son iki filminde Rohmer gerçekten olmuş olaylardan çok, başoyuncuların ifade ettikleri düşüncelerle ilgiliydi. Bundan dolayı Rohmer oyuncuların ince fikirli diline ve diyaloglara daha çok ağırlık verdi.
1981: “Oyunlar ve Atasözleri” Dizisi Rohmer yine altı bölümden oluşan “Oyunlar ve Atasözleri” adlı diziyle konu açısından ilk dizisiyle bağlantı kurdu. Filmlerindeki figürlerin mizah dolu zeki konuşmalarında aşk, şehvet, şeytana uyma ve karşı koyma konulan değişik perspektiflerle ele alınıyordu. Bu dizinin en güzel filmleri arasında Pauline â la plage (Pauline Plajda, 1983) sayılabilir. Bu filmde birçok erkeğin güzel kuzenine tatilde kur yapmasıyla Pauline, aşkı merak etmeye başlar. Birbiriyle arkadaş iki kadının hayatından dört aşamayı çok keyifli bir biçimde gösterdiği Quatre aventures de Reinette et Mirabelle (1987) adlı film de dikkate değer yapıtları arasında yer almaktadır. Bu dizinin son yapıtı olan L’ami de mon amie’de (Kız Arkadaşımın Arkadaşı, 1987) Rohmer üniversite öğrencisi genç bir kızın, kız arkadaşının erkek arkadaşıyla ve diğer bir erkekle giriştiği ilişkileri ele almaktadır.
1990: “Dört Mevsim” Dizisi Rohmer bu dizinin iki filmini 1994’ün ortasında tamamladı. Conte deprin-temps (İlkbahar Öyküsü, 1990) adlı filminde Rohmer bir baba ile kızı, sevgilisi ve kızının kız arkadaşıyla aralarındaki anlaşmazlıkları zengin bir kelime hazinesiyle anlatır. Bir sonraki yapıtı Conte d’hiver (Kış Öyküsü, 1991), yaz tatilde birbirine âşık olan iki kişinin rastlantı sonucu birbirlerini kaybetmelerini konu alır. Ne var ki genç kadın bu ilişkiden hamile kalarak bir çocuk sahibi olur ve yaz aşkıyla yeniden karşılaşacağı rastlantıyı bekler. Rohmer bu masalsı öyküyü en iyi filmlerinin adeta kanat takmış hafifliği ve zarafetiyle anlatır.
1993’te çevirdiği L’arbre, le maire et la midiatheque adlı filmi bu dizinin dışındadır. Her zaman küçük bütçelerle çalışan Rohmer, iddialı inşaat projesi çevre dostu bir öğretmenin direnişiyle karşılaşan bir belediye başkanı çevresindeki öyküyü mizah dolu bir şaşırtma oyunu olarak kurguladı. Les rendezvous de Paris’Ata (1995) sonra çektiği Conte d’ete (Yaz Öyküsü, 1996) ve Conte d’automne (Güz Öyküsü, 1998) filmleriyle “Dört Mevsim” dizisini tamamlamış oldu.
