Jonathan Swift tarafından yazılan Mütevazi Bir Öneri (A Modest Proposal) isimli hiciv makalesinde ne anlatılır, özet ve analizi.
Mütevazi Bir Öneri
Jonathan Swift tarafından 1729’da yazılan bu makale, İrlanda’daki fakir insanlara gülünç şekillerde yardım etmek için önerilerin ana hatlarını çizdiği bir hiciv. Anlattığı sorun gerçek olsa da alaycı bir tavırla ele almayı seçiyor çünkü hükümet yoksulluk meselesini ciddiye almıyor veya sorunu gidermek için hiçbir şey yapmıyor. Bu makalenin dikkatlerini çekeceğini umuyordu.
Mütevazi Bir Öneri Özet
İrlandalı ailelerin karşı karşıya olduğu sorunu dürüstçe açıklayarak başlıyor. Ebeveynler çocuklarını besleyemiyor. Anneler, ailelerinin geçimini sağlamak için yalvarmalı veya kendilerini satmalılar. Temel ihtiyaçları olmayan bu insanlara yardım etmenin adil, ucuz ve hızlı bir yolunu bulmaları gerektiğini açıklıyor.
Çocuklar yaşamlarının ilk yılında temelde anne sütüyle beslendikleri için, yaşamlarının ilk yıllarının sonuna geldiklerinde bebeklere ne yapmaları gerektiğine dair bir önerisi var. İrlanda’da her yıl yaklaşık 120.000 çocuğun doğduğu sonucuna vararak, yaklaşık insan sayısını listeliyor. Bu nedenle, çalışamayacak veya ailelerine herhangi bir şey sağlayamayacak kadar küçük olan bu çok sayıda çocukla yapacak bir şeyler bulmaları gerekiyor.
Çocukların, güveçte veya diğer lezzetli yemeklerle servis edildiğinde, lezzetli et olacakları konusunda kendisine güvence veren bir Amerikalı tanıdığını iddia ediyor. Bu nedenle, yaklaşık 20.000 çocuğu üreme amacıyla tutmalarını ve kalan 100.000’inin yüksek kaliteli insanlara yiyecek olarak satılmasını öneriyor. Bu çocukların derilerinin ayrı ayrı satılarak eldiven veya bot gibi şeyler haline getirilebileceğini öne sürüyor.
Bu uygulamaya, zulüm veya İrlanda’da halihazırda tükenmekte olan aç gençlere veya zayıf yaşlılara yardımcı olmadığı gerçeğiyle ilgili olarak itirazlar olacağını söylüyor. Birçoğunun yakında öleceğini ve artık endişelenmeyeceğine inanıyor. Çözümüyle ilgili küçük sorunlara odaklanmak yerine, çözümünün avantajlarına odaklanmak istiyor.
Bu önerinin avantajlarını şöyle sıralıyor;
Birincisi, bu uygulama tehlikeli Katoliklerin sayısını azaltacak. İkincisi, fakirlere faturalarını ödemek için satabilecekleri değerli bir şey verecektir. Üçüncüsü, vatandaşların kendilerinin üretebileceği bir ürün sağlayacaktır. Dördüncüsü, ebeveynlerin bu çocuklara ilk yıllarından sonra bakma yükünü hafifletecektir. Beşincisi, restoranlarına yeni lezzetler getirecektir. Altıncısı, hamile anneler kocaları tarafından saygı görür ve ödüllendirilir olacaklardır.
Bunun İrlanda’da yaşayanların sayısında bir azalmaya neden olacağını kabul ediyor, ancak bu uygulamanın, iyileşen koşullar ve uluslarının gelişmesinden aldıkları gurur nedeniyle kalan insanları birleştireceğine inanıyor. Yoksulluk sorununu çözmek için daha iyi bir öneriye sahip olanların ortaya çıkıp bildirmelerini ister.
Küçük çocuğu olmadığı ve karısının doğurganlık çağını geçtiği için bu sistemi hayata geçirmede kişisel bir çıkarı olmadığını söyleyerek özetliyor.
Analiz
Bu önerinin hiciv olduğunu anlamıyorsanız, mizah veya ironi anlayışınız da yok. Çocuk yemek için ciddi bir öneri hayal etmek imkansız. Yine de, kişinin argümana karşı öfkesine kapılmak ya da şakalara gülümsemek yeterli değildir. Swift sadece eğleniyor mu yoksa söyleyecek ciddi bir şeyi mi var?
İrlandalı Katoliklere yönelik klişeler, Swift’in bunları hicivinin konusu olarak kullanmasını kolaylaştırıyor. Stereotipler, hem teklifin gerekçelerinde hem de kullanılan dilde mevcuttur. Swift’in anlatıcısının önerisini benimsemek için verdiği ilk sebep – Katoliklerin sayısını azaltması – belki de parçadaki dini önyargı hicivinin en iyi örneğidir. Dahası, “papistler” kelimesini, Papa’nın Katolik karşıtı reddi saldırgan anlamında kullanıyor. Protestan İngiltere’de pek çok insan klişeleri paylaşabilir ama asla konuşmacının çocuk yeme konusunda önerdiği kadar ileri gitmez.
Alt sınıflara yönelik önyargı teması, yoksul çocukların karkaslarının kıyafet, kadın eldivenleri için kullanılabileceği fikri gibi önerilerde ortaya çıkıyor. Swift, bu ekstrem örnekle ve ev sahiplerinin fakir bebeklerin ebeveynlerini çoktan “yuttuğunu”, zenginlerin fakirlerin pahasına yaşadığını beyan ediyor. Swift, başka bir figürün, “çok değerli bir kişi” nin (üst sınıfların bir üyesini temsil etmesi amaçlanmıştır) yanına atıfta bulunarak, alt sınıflardan o kadar kopuk insanlar olduğunu ima ederek üst sınıflara yönelik hicivini ilerletmektedir.
Bununla birlikte, Swift’in amacı, yalnızca İngiltere’nin İrlanda’ya yönelik önyargılı görüşünü ortaya çıkarmak ya da diğer halklara yönelik genel İngiliz küstahlığını aydınlatmak değildi. Anlatıcı’nın bir “Amerikalı” nın, çocukların “lezzetli” olduğunu söylediği şeklindeki ifadesi, İrlandalılar gibi Amerikalıların da İngilizceden eğitime ihtiyaç duyan barbar insanlar olarak görüldüğü fikrini taklit ediyor. Formosa adasına yapılan gönderme de bir tür İngiliz kültürel küstahlığını çağrıştırıyor. “Diğer” olarak sınıflandırılabilecek tüm insanlar potansiyel olarak İngilizler için tehlikelidir ve evcilleştirilmeleri gerekir.
