İbnü’l-Fariz kimdir ve ne yapmıştır? İbnü’l-Fariz hayatı, biyografisi, çalışmaları ve eserleri hakkında bilgi.
İbnü’l-Fariz
İbnü’l-Fariz; tam adı Şerafeddin Ebu Hafs Ömer İbnü’l-Fariz (d. 22 Mart 1181/11 Mart 1182, Kahire – ö. 23 Ocak 1235, Kahire), tasavvufu Arapçada en güzel dile getiren Arap şairdir.
Suriye asıllı bir feraizcinin (veraset hukukçusu) oğluydu. Fıkıh öğrenimi gördüyse de mesleğini bırakıp Kahire’nin yakınındaki el-Mukattam Dağlarında inzivaya çekilerek kendini dine verdi. Birkaç yıl Mekke’de ve yakınlarında kaldı. Orada ünlü mutasavvıf Bağdatlı Suhreverdi ile tanıştı. Yaşamı boyunca bir ermiş gibi saygı gördü. Ölünce
el-Mukattam Dağlarına gömüldü. Mezarı günümüzde de ziyaret edilmektedir.
İbnü’l-Fariz’in şiirlerinin çoğu sevgiliye kavuşma özlemini dile getiren kasidelerdir. Bu geleneksel konuyu kullanarak gerçekte Mekke’ye dönme özlemini, daha derin bir anlamda ise kendini, Tanrı’nın tek elçisi olduğuna inandığı Hz. Muhammed’in ruhunda özümleme isteğini dile getirir. Bu konuyu “Nazmü’s-Sülük” adlı şiirinde geliştirmiştir. Bir başka ünlü şiiri de “Hamriye” dir. İbnü’l-Fariz bu uzun kasidede ilahi aşk şarabının etkilerini anlatır. İbnü’l Fariz’in şiirleri, basmakalıp betimlemeler ve güzel sözlerle dolu olsa bile yoğun bir dinsel duyguyu yansıtır ve çarpıcı güzellikte bölümler içerir. 1852’de Marsilya’da basılan Divan’ı hem Doğu’da, hem de Batı’da büyük ilgi görmüştür.
