Bahreyn ile ilgili bilgi, başkenti, yönetim biçimi, ekonomisi, haritası, bayrağı, komşuları, coğrafi konumu, tarihi hakkında bilgi.
Kaynak: pixabay.com
Bahreyn
- Yüzölçümü: 695 km^2
- Başkenti: Manama
- Dil: Arapça (resmi), İngilizce.
- Din: Müslüman % 90 (% 65 Sünni, % 25 Şii), % 10 çeşitli dinler.
- Para birimi: 1 Bahreyn dinarı=1000 fils.
- Başlıca kentleri: El-Muharrak (74. 245), Cidhafız (46.750), Rifa’i (25. 000), Sitrah (23.000).
Basra (İran) Körfezi’nde adalar devletidir. Toplam 33 adadan oluşan ülke; adını Katar Yarımadası ile Suudi Arabistan’ın Hassa kıyısı arasında bulunan ve tüm yüzölçümün 563 km^2’lik bölümünü kaplayan Bahreyn Adası’ndan alır. Başkent Manama’nın da yer aldığı bu ada, kuzeyden güneye 43 km, doğudan batıya 16 km boyunca uzanır. Kuzeydoğusundaki alçak kayalıklarla kaplı olan Muharrak ve Sitrah adaları, ana adaya 25 km’lik bir geçitle bağlıdır. Kuzeybatıda Umm Nasan ve Katar yakınlarındaki Havar adaları öteki önemli adalardır.
Yüzeyi büyük ölçüde kum ve kireçli toprak tabakalarından oluşan Bahreyn dışındaki tüm adalar, deniz düzeyini çok az aşan alçak kayalıklarla kaplıdır. Ülkenin en yüksek tepesi Bahreyn Adası’ndaki Cebel-ad-Duhan’dır (122 m).
Dil:
Toplam iş olanaklarının büyük bir bölümü yabancıların elinde olduğundan, resmi dil Arapça olmasına karşın, iş çevrelerinde İngilizce kullanılır.
Din:
Nüfusun tümü, ülkede görev yapan Amerikalı ve İngilizler dışında (% 10) Müslümandır (% 65 Sünni, % 25 Şii).
İklimi:
Çöl ikliminin egemen olduğu ülkede yaz ayları sıcak, çok nemli; kısa süren kış ayları ise ılıktır. Kış aylarında görülen seyrek yağışlar (yılda ortalama 130 mm) kuzeydeki verimli topraklarda tarım etkinliklerini sınırlar. Nem oranının oldukça yüksek olduğu yaz aylarında ortalama sıcaklık 36°C, kış aylarında 19°C’dir.
Kaynak: pixabay.com
Bitki Örtüsü ve Hayvanlar:
Adalarda 200’e yakın farklı çöl bitkisi yetişir. İklim koşulları, hayvan türlerini olumsuz yönde etkilemiştir. Az sayıdaki bu türlerin en önemlileri ceylan, yaban tavşanı, kertenkele, Arap tavşanıdır. Bazıları yalnız kış aylarında görülen kuş türleri ise kuzgun, serçe, bülbül, güvercin flamingodur.
Doğal Kaynakları:
Petrol ve doğal gazın (toplam rezervler 7.5 milyar m^3, yıllık üretim 250 milyon m^3) dışında önemli yeraltı kaynağı yoktur. Yıllık ham petrol üretimi 2.2 milyon ton, elektrik üretimi 2.9 milyar kilovatsaattır.
Ekonomi:
Petrolden önemli bir zenginlik sağlamasına karşın, toprakları kurak ve kaynakları sınırlı olduğundan Bahreyn, körfez işbirliğine gereksinim duyan bir ülkedir. Bahreyn’i, Suudi Arabistan’a bağlamak için deniz ve sığlıklar üzerinde yapılan 25 km uzunluğundaki köprü yol, 1985’te tamamlandı. 1930’lara kadar ekonomisi inci, karides, meyve, sebze üretimine bağlı olan Bahreyn’de, 1932’den bu yana petrol temel ekonomik etkinliktir. Ancak 1970’lerde petrol kaynaklarının azalmaya yüz tutması nedeniyle, hükümet değişik gelir kaynakları yaratma çabasındadır. Bahreyn’in bir başka özelliği de, Körfez’de uluslararası bir bankacılık merkezi olmasıdır. Su kaynaklarının azlığı, deniz suyundan tatlisu arıtan tesislerle giderilmeye çalışılır. Geleneksel bir uğraş olan balıkçılık ise çevre kirlenmesinin etkisi altındadır.
Kaynak: pixabay.com
Bahreyn Tarihçesi
Mezopotamya tarihi içinde çok önemli bir ticaret limanı olan Bahreyn, Pre-Sargonik dönemden Yeni Babil dönemine kadar geçen süre içindeki çiviyazılı metinlerde adı geçen bir adadır. En eski yerleşim buluntuları, Sümerlerden kalan mezarlardır. Arkeolojik kazılardan elde edilen çanak, çömlek, bakır eşya, mühür ve çiviyazılı belgeler, bölgenin o dönemlerde büyük bir ticaret merkezi olduğunu kanıtlar.
Adalar, ticaret ve strateji nedeniyle, Asur, Pers, Yunan ve Romalı tarih ve coğrafya bilginlerinin ilgisini çekti. Hatta bu ada yardımıyla Mezopotamya’ya çeşitli fidanlar, madenler, hayvanlar getirildi. Bahreyn, İndus Vadisi’ne açılan bir açık limandı. Yalnız antik Dilmun ile aynı yer olarak görülmemekte aynı zamanda Magan ve Meluhha adı ile geçen yerlerle de ilişkili görülmektedir.
1521’e kadar Arap egemenliğinde kalan Bahreyn, 1521-1602 arasında Portekiz, 1602-1782 arasında İran egemenliğinde kaldı. 1782’de Arap kökenli El-Halife Ailesi’nin şeyhleri yönetimi ele aldı. Ülke, 1861-1971 arasında İngiliz korumasında kaldı. 19. yüzyılda Umman, Osmanlı, İran ve Mısır’ın Bahreyn’i ele geçirmeye yönelik girişimleri İngilizler tarafından bastırıldı. 15 Ağustos 1971’de İngiliz yönetiminden ayrılarak bağımsızlığını kazanan ülke, El-Halife Ailesi’nden bir emirin yönettiği krallığa (şeyhlik) dönüştü. Oligarşi nitelikli mutlak monarşi yönetimi, ülkede 12 üyeli bir devlet konseyi kurdu.
