Bandung hangi ülkededir? Bandung şehrinin özellikleri, nerededir, tarihçesi, konferansı, Endonezya Bandung hakkında bilgi.
Bandung; Endonezya’nın orta kesiminde, Cava Adası’nda kent, Batı Cava Yönetim Birimi’nin merkezidir. Cakarta-Surabaya Demiryolu üzerinde, Cakarta’nın 121 km güneydoğusunda yer alır. Volkanlar ve yüksek dağlarla çevrili bir alüvyon düzlüğünde, deniz düzeyinden 716 m yükseltide kurulu kent; ülkenin ikinci büyük yerleşimi, Sundanez kültürel yaşamının (çeşitli üniversiteler, kolejler, bilim ve güzel sanatlar akademileri) merkezidir. Ilıman bir iklimin egemen olduğu kentte geceler serin olmakla birlikte yıl boyunca ortalama ısı 20°C’ nin altına pek düşmez. Tjikapundung Irmağı, kentin ortasından geçer. Tarım ürünleri kent ekonomisinde önemli bir yer tutar. Besin maddeleri, çay ve kinin, fabrikalarda işlenir. Tekstil ürünleri, seramik ve kâğıt başlıca endüstri etkinlikleridir. Demiryolu ve havayoluyla Cava’ya ve öteki kentlere bağlanır.
Tarih. 1810’da, Tjitarum Irmağı kıyısında kuruldu. 19. yüzyılda demiryolu bağlantısının gerçekleştirilmesiyle elde edilen ürünlerin öteki kentlere ulaştırılması ve dışsatımı sağlandı. İkinci Dünya Savaşı’ndan önce dünya kinin üretiminin % 80’i Bandung’da gerçekleştiriliyordu. İkinci Dünya Savaşı’nda, stratejik konumundan dolayı, Hollanda yönetiminin ve Müttefiklerin komuta karargâhı olarak kullanıldı. Mart 1942′ de Japon işgaline uğradı. Bağlantısızlar hareketinin çekirdeğini oluşturan ilk Afrika-Asya Ülkeleri Konferansı, Nisan 1955’te kentte yapıldı.
Bandung Konferansı, 1955’te yapılan ilk Asya ve Afrika ülkeleri toplantısı. Endonezya, Burma (Birmanya; 1989′ dan sonra Myanmar Birliği), Seylan (1978’den sonra Sri Lanka), Hindistan ve Pakistan tarafından düzenlenerek 18-24 Nisan 1955 tarihleri arasında Endonezya’nın Bandung Kenti’nde yapılan bu toplantıya dünya nüfusunun yarısından çoğunu oluşturan 6 Afrika ve 23 Asya ülkesi delege gönderdi: Hindistan, Pakistan, Seylan, Burma, Endonezya, Çin Halk Cumhuriyeti, Kamboçya, Laos, Kuzey ve Güney Vietnam, Nepal, Tayland, Japonya, Filipinler, Afganistan, Mısır, Irak, İran, Ürdün, Lübnan, Suudi Arabistan, Suriye, Türkiye, Yemen, Libya, Etiyopya, Liberya, Altın Kıyısı. Düzenleyen ülkeler, Batı ülkelerinin Asya ile ilgili kararlarında kendilerine danışılmasını; Çin Halk Cumhuriyeti ile ABD arasındaki anlaşmazlıklarla ilgili kuşkularını; Çin’in kendileri ve Batı ülkeleri ile olan ilişkilerini, sömürgeciliğe karşı tutumu ve özellikle Kuzey Afrika’daki Fransız etkinliğini ve Endonezya’nın Yeni Gine üzerinde Hollanda ile olan sorununu gündeme getirdiler. Toplantıda komünist olan ve olmayanların yanı sıra ABD yanlısı ve ABD karşıtı ülkelerin olması oy birliğiyle kararı güçleştirdi. Tartışmalar Çin ve SSCB’nin bazı politikalarının Batı sömürgeciliği ile birlikte ele alınıp alınmaması üzerine oldu. Uzlaşmacı bir bildiriyle yetinildi. Çu En-Lai ılımlı ve uzlaştırıcı tavrıyla Çin’in eğilimleriyle ilgili kuşkuların giderilmesinde etkili oldu. Toplantı sonunda dünya barışını ve uluslararası işbirliği artırmak için Birleşmiş Milletler Bildirgesi’ndeki 5 maddeyi de içeren 10 nokta deklarasyonu ve Nehru’nun 5 ilkesi oy birliğiyle kabul edildi. Toplantının en büyük anlamı, artık sömürgeciliğin sona ermekte ve yeni ülkelerin uluslararası politika sahnesinde yerlerini almakta olduğuydu. Bandung Konferansı bir anlamda ABD’nin Asya’da oluşturduğu SEATO’ya bir karşılık niteliğindedir. Bandung ülkeleri 1957’de Kahire’de, 1960’ta Conakry’ de, 1961’de Bandung’da, 1963’te Lusaka’da yeniden toplandı. 1965’te Cezayir’de yapılması kararlaştırılan toplantı ancak 1973’te gerçekleşti. Toplantılar düzenli bir biçime dönüştürülünce bu ülkelere bağlantısız ülke ve bunların oluşturduğu birliğe de Bağlantısızlar denilmeye başlandı. Bu ülkeler bir ara Üçüncü Dünya olarak da adlandırıldıysa da günümüzde etkinliğini yitirmiştir.
