Beethoven 6. Altıncı Senfonisi’nin özellikleri nelerdir? İlk yorumu ne zaman, nerede yapılmıştır, bölümleri, hakkında bilgi.
SENFONİ «Fa majör» No. 6 Op. «Pastorale»
İlk yorumu: 1808 Viyana.
«Altıncı Senfoni»yi doğru anlamak da, yanlış anlayıp yorumlamak da çok kolaydır. Beethoven’in herhangi bir yanıltıyı ve eserin sadece doğa seslerinin taklidi olabileceği konusunda belirecek yargıları önceden önlemek amacıyla bazı açıklamaları gerekli gördüğü bilinir. Bu açıklamaların en tanınmışı şudur: «Kır yaşamı konusunda fikir sahibi olanlar başlıklara bakmadan yazarın ne istediğini sezebilirler. Ve yapıtın gerçek anlamda resimden çok bu yaşamın izlenimlerini taşıdığını da anlarlar. Pastoral senfoni resim değildir. Kır ve doğanın insanlara verdiği erişilmez zevkin, kırda uyanan duyguların anlatımıdır.» Bestecinin doğaya olan sevgi ve düşkünlüğü onun pek bilinen özellikleri arasındadır. Büyük kent’den sık sık kaçarak köylere sığınışı nerede olursa olsun yaptığı uzun sabah yürüyüşleri, mektuplarında sık sık doğaya bağlılığından bahsedişi ve «Ben bir ağacı bir insandan çok severim…» deyişi bu eğiliminin belirtisidir. «Pastoral Senfoni» pek çok kimse tarafından bir programlı yapıt sanılır. Bu yanıltı bestecinin bölümlere yazdığı başlıklardan doğar. Oysa, Beethoven’in izlenimleri yansıtan müziğinde gereksiz kalan bu başlıkları «mutlak müziği» savunmakta kararlı bazı tutuculara karşı yazdığı sanılır.
Birinci bölüm (Allegro ma non troppo – Kıra ulaşıldığında uyanan mutlu izlenimler), başlıca üç sakin, tatlı, huzur verici «tema» ile işlenmiştir. Bölümün başlamasıyla giren ilk «tema» bu öğenin önemlisidir ve pastoral anlamda en etkili olanıdır. İkinci bölüm (Andante molto mosso – Dere sahnesi). Ancak doğa sevgisinin verebileceği bir diğer huzur dokusu. Çevrede kır ve orman kuşlarının ötüşleri. Üçüncü bölüm (Allegro – Köylülerin neşeli toplantısı). Köy alanında toplanmış çiftler köy bandosu eşliğinde dans etmekte, tatlı bir dans melodisi yansımaktadır. Ritm birden değişir, çabuk ve kuşkulu bir karakter alır. Hava bozmakta, gri renkli bulutlar göğü kaplamaktadır. Dördüncü bölüm (Allegro – Fırtına, yağmur). Hava bozmuş, yaz yağmuru, fırtına, şimşek ve gök gürültüsü arasında boşanmıştır. Timpani, piccola flüt ve trombonlar gürleyerek, haykırarak, havanın bu ürkütücü, korkutucu durumunu yansıtmaktadır. Beşinci bölüm (Allegretto -Fırtınadan sonra duyulan mutluluk ve şükran duygulan). Fırtına geçmiş, doğa tekrar huzura kavuşmuştur. Tatlı bir çoban şarkısının melodisi, birinci ve ikinci bölümlerin kısa tekrarlarına ulaşır, senfoni tanrısal bir sükun içinde biter.
