Unutulmaya yüz tutmuş bir kaç çocuk oyunu hakkında bilgi ve bu cocuk oyunlarının nasıl oynandığını anlatan yazımız.
CÜMLE YAZMAK OYUNU
Bu oyuna katılmak isteyen çocuklar, yan yana, bir sıra halinde otururlar. En baştaki çocuk eline uzun bir kâğıt alır, buna bir cümle yazar. Göstermemek için kâğıdı kıvırarak üstünü kapattıktan sonra yanındaki arkadaşına verir. Sadece yazdığı cümlenin son kelimesini söyler İkinci çocuk bu kelimeyle başlayan bir cümle yazar, üstünü kapattıktan sonra yanındaki arkadaşına verir, son kelimeyi söyler. Bu şekilde, en son arkadaş da cümlesini yazdıktan sonra, içlerinden biri kağıdı açar, yüksek sesle bütün cümleleri okur. Mana bakımından birbirini tutmayan bu cümlelerin okunması orada bulunan çocukların hepsini güldürür.
İP OYUNU
Çocuklar eşit sayıda iki yana ayrılırlar. Uzun bir çamaşır ipini alıp tam orta yerine bir düğüm atarlar. Bu düğümün hizasında yere bir çizgi çekerler.
Çocukların bir kısmı ipin bir yanından, bir kısmı da öteki yanından tutar, bütün kuvvetleriyle çekmeye, başlarlar. Hangi taraf öteki taraftaki çocukları yerdeki çizginin berisine geçirirse oyunu kazanmış olur.
Bu oyunda dikkat edilmesi gereken şey, iki tarafın da hem kuvvet, hem de yaş bakımından birbirine, denk olmasıdır.
ŞAŞKINA BAK OYUNU
Bu oyun daha çok kız çocuklar içindir. Ebe olarak seçilen kız, oyuna gireceklerin gözlerini mendillerle teker teker bağlar Bundan sonra, gözleri bağlanan çocuklar, ellerini birbirine vurarak hep bir ağızdan:
«Şaşkına bak, şaşkına bak Kulağına küpeler tak!»
diye bağırmaya başlarlar. Aradan birkaç dakika geçtikten sonra, ebe mendilleri sessizce birer birer çözer en âon kalanı çözmez Bu çocuk, öteki arkadaşlarının da gözlerinin ‘bağlı olduğunu sanarak, onlarla birlikte;
«Şaşkına bak, şaşkına bak, Kulağına küpeler tak!”
diyerek tekrarlar. Ebe oradakilere teker teker sorar:
— «Şaşkın kim, dalgın kim?» ,
— «Ben değilim, ben değilim!»
Hepsi ayrı ayrı karşılık verdikten sonra, sıça gözü bağlı olana gelir. O da «Ben değilim,» deyince ebe oııun gözünü birden açar. O zaman hep bir ağızdan: «İşte sensin! İşte sensin!…» diyerek bağırırlar. Çocuk ötekilerin gözlerini açık görünce şaşırır. O zaman hep bir ağızdan gülerler.
Bu oyunda kızların gözünü sadece ebe bağlar, çözer, hiç kimse elini mendiline süremez.
KAÇ KURTUL OYUNU
Bu oyun en az sekiz kişiyle oynanır. Bunların biri ebe sayılır, öteki yedi tanesi de el ele tutuşarak bir daire meydana getirirler. Sonra ellerini bırakırlar.
Halkanın dışında kalan ebe arkadaşlarından birinin arkasına yavaşça dokunur. Sırtına dokunulan çocuk ebeyi kovalamaya başlar. Ebe çocuğun boş bıraktığı yere gelir, durur. Şimdi, yeri kapılan, açıkta kalan çocuk ebe olmuştur.
Yeni ebe halkanın dışında biı devir yaptıktan sonra bir başka arkadaşının sırtına dokunur, kaçar. Bu seter o çocuk ebeyi kovalamaya ba§lar.
Oyun böylece, bir çocuktan ötekine geçerek, devam eder.
ATEŞİMİ ALDIM OYUNU
Bu oyuna başlamadan önce çocuklar, sayıları beşerden aşağı olmamak üzere, ikiye ayrılırlar. Her iki takımın başında birer ebe bulunur. En az yirmi adım aralıkla iki büyük taş dikilir.
Birinci takımdaki çocuklardan birisi elini taşa vurduktan sonra* «Ateşimi aldım!» diyerek karşı tarata koşar. Bunu karşılayıp yakalamak için birisi çıkar, kovalamaya başlar. Çocuk tutulacağını anlarsa kendi taşının bulunduğu yere dönmek zorunda kalır. Yerine bir başkası çıkar. Oyun böylece karşılıklı çıkışlarla devam eder. Yakalananlar olursa karşı tarafa geçirilir. Bu oyunda her iki tarafın da uyanık ve çevik olması gerektir.
