Dünyanın dışına çıktığımızda pek de güzel kokularla karşılaşamayacağız gibi duruyor. Hnagi gezegenin nasıl koktuğu hakkında bilgi edinmek için okuyun.
Burada Dünya’da derin bir nefes aldığınızda ne kokusu alıyorsunuz? Dışarıdaysanız, temiz hava olabilir. Eğer bir otobüsteyseniz, yanınızda oturan kişinin keskin kokusu olabilir. Soluduğunuz ne olursa olsun, güneş sistemimizdeki diğer gezegenlerin bazılarında bulunan seçeneklerden çok daha iyi koku alacağınızdan emin olabilirsiniz.
Mars esas olarak demir, magnezyum, kükürt, asitler ve CO2’den oluşur. İnsanlar Mars’ta nefes alamıyor, bu muhtemelen iyi bir şey çünkü kokuyor. Gezegenin ve atmosferin yapısına dayanarak, araştırmacılar Mars’ın çürük yumurta gibi koktuğu sonucuna vardı.
Jüpiter, dönen dev gaz gezegeni, hangi katmanı soluduğunuza bağlı olarak farklı kokuyor. Daha hafif gaz katmanları amonyak gibi kokuyor (temizlik ürünlerini ve idrarı düşünün) ve biraz daha keskin. (Teorik olarak) daha ağır katmanlara seyahat ederken, hidrojen sülfit (çürük yumurta) ve daha sonra kokusu acı bademlere benzeyen hidrojen siyanür ile karşılaşırsınız.
Peki ya Uranüs? Gezegenin en dış katmanları çoğunlukla hidrojen ve helyumdan oluşuyor, bunlar neredeyse kokusuz. Kokulu olan yaklaşık yüzde 2 metanı var, ancak gezegenin genel kokusunu etkilemek için gerçekten yeterli değil. Bununla birlikte, buzlu devin derinliklerine seyahat ederseniz, metalik bir sıvı amonyak, su ve metan denizine gelmeden önce hidrojen sülfür, amonyak, metan ve karbon dioksit gibi diğer gazların izleriyle karşılaşırsınız. Gezegenin derinliklerinde böyle bir bileşik kombinasyonu ile osuruk gibi kokuyor.:)
Yakın komşumuz Venüs de kokuyor – evet, doğru bildiniz – çürük yumurta gibi. (bir kez daha kükürt dioksit sebebiyle).
Fakat hiçbir insan bu gezegenlerden hiçbirini doğrudan ziyaret etmediği için kokularını nasıl biliyoruz? Araştırmacılar, kimyasal bileşimlerini incelemek ve belirli moleküller tarafından yayılan ışığın bireysel dalga boylarını tespit eden spektroskopi gibi teknikleri kullanmak da dahil olmak üzere çeşitli yöntemler kullanırlar. Hidrojen, oksijen, metan, azot vb. Hepsinin kendine özgü ışık yayan parmak izleri vardır. Araştırmacılar, gezegensel atmosferlerden sıçrayan güneş ışığına baktıklarında, bu parmak izlerini karşılık gelen gazlarıyla eşleştirebilirler, sadece atmosferde hangi gazların değil, aynı zamanda bolluklarını da öğrenebilirler.
