Kestane bitkisi ile kestane hakkında kısaca ansiklopedik bilgiler veren yazımız. Kestanenin özellikleri nelerdir?
İkiçenekli bitkilerin kayıngiller familyasından olan bir orman ağacı ve meyvasının adıdır.
Türkiye’de çok yetişen kestane, kayalık yerleri ve kumlu topraklan sever. Kireçli topraklarda yetişmez. Kestane ağacının yurdumuzda yalnız Akdeniz iklimli yerlerde yetişenleri meyva verir. Başka yerlerdekiler ağaçtan ibarettir. Yemiş veren kestaneler 4 – 5 metre boyunda olur. Kerestesi için yetiştirilen kestaneler daha uzundur. Ormanlarda bunların 30-40 metre kadar yükseklerine rastlanabilir.
Kestane ağacının yaprakları beyzidir. Bu yaprakların kenarları dişli, dişlerin de ucu dikenlidir. Meyvaların dış kabuğu dikenlerle kaplıdır. Yeşil ve dikenli dış kabuğun içinde, kahverengi kabuklu birkaç kestane bulunur. Kestane hem haşlanarak, hem de kebabı yapılarak yenir. Ayrıca şekerciler, kestanenin şekerlemesini yaparak «kestane şekeri» adiyle satarlar. Kestane, nişasta ve şekerli maddeler bakımından çok zengin bir besindir. Birçok yerlerde halkın başlıca besinleri arasında yer alır. Yurdumuzda özellikle Bursa’nın kestaneleri meşhurdur. Kestane yaşken acımsıdır. İç kabukları kızarıp koyulaştıktan ve dış kabukları sararıp çatladıktan sonra toplanır. Yemişlerin dikenli kabukları sopalarla dövülerek ayrılır ve ayıklanır. Taze kestane, iç kabukları henüz acımsı olduğundan hemen yenemez. Bir süre toprağa gömülü olarak bırakılır ve böylece tatlılaşması sağlanır. Kışa doğru kestaneler topraktan çıkarılarak piyasaya sürülür. Kestane ağaçları ancak 10-12 yaşına geldikleri zaman yemiş verirler.
Kestane ağacının kerestesinin de ekonomik değeri vardır. Doğramacılıkta çok kullanılır. Yalnız, kestane odunu yakıt olarak makbul değildir.
Yurdumuzdaki kestane ağaçlarının sayısı 1.000.000’a yakındır, bunlardan yılda ortalama olarak 10-12 bin ton kestane elde edilir. Bunların bir kısmı ihraç edilmektedir.
