Bir kurbağanın iç ve dış anatomisi. Diyagramlar ve Resimler. Kurbağanın organları, görevleri, üreme, sırt organları ve kurbağa sindirim sistemi hakkında temel bilgiler.
Kurbağaların anatomisi ve fizyolojisi birçok yönden diğer omurgalılarınkine benzer. Amfibiler için tipik olan kalp ve dolaşım sistemi ve boşaltım sistemi, vücut sistemleri arasında belki de en ilginç olanıdır.
Kaynak: pixabay.com
Kalp ve Dolaşım.
Kurbağa kalbinin üç odası vardır – iki kulakçık veya kulak kepçesi ve bir karıncık. 3 odacıklı kalp, tüm amfibilerin karakteristiğidir ve balıkların 2 odacıklı kalbi ile kuşların ve memelilerin 4 odacıklı kalbi arasında karmaşıklık açısından orta düzeydedir.
Kurbağalarda kan damarlardan sağ kulak kepçesindeki sinüs venozusa döner. Bu sinüs kasılır ve kanı ventriküle gönderir. Kan, ventrikülden pulmoner arterlere ve oradan da akciğerlere akar ve burada bir miktar karbondioksit bırakır ve biraz oksijen kazanır. Akciğerleri terk eden kan, pulmoner venlerden kalbin sol kulak kepçesine geçer. Sol kulak kepçesi daha sonra kasılır ve oksijenli kanı ventriküle gönderir, bu da kanı büzülür ve bulbus arteriyozdan vücudun arterlerine gönderir.
Vücuttan “kullanılmış” kan ve akciğerlerden taze oksijenlenmiş kan aynı anda tek ventriküle girmesine rağmen, karışmazlar. Çeşitli valfler, düşük metabolik hızları ve dolayısıyla düşük oksijen ihtiyaçları ile iki akışı amfibiler için gerektiği kadar etkili bir şekilde ayırır.
Parçalanmış bir kurbağanın anatomik modeli: 1 Sağ atriyum, 2 Akciğer, 3 Aort, 4 Yumurta kütlesi, 5 Kolon, 6 Sol atriyum, 7 Ventrikül, 8 Mide, 9 Karaciğer, 10 Safra kesesi, 11 İnce bağırsak, 12 Kloaka (Kaynak : wikipedia.org)
Boşaltım sistemi.
Kurbağa böbreği nispeten basittir ve balıklarınkine benzer. Seyreltik bir idrar, bir süre saklandığı mesanede toplanır. Bu sıvı depolanması, kurak mevsimde ihtiyaç duyulduğunda kendi mesanelerinden suyu geri alabildikleri için kurak bölgelerde yaşayan bazı kurbağa türleri için önemlidir. Ancak hiçbir kurbağa, kuruyan bir atmosfere yerleştirilirse kurumayı önleyemez. Kuru derili kara kurbağaları, diğer anurlardan daha yavaş su kaybeder. Pek çok kurbağa, muhtemelen bir savunma mekanizması olarak, ele alındığında mesanelerinden idrarı patlayarak boşaltacaktır.
Cilt
Bir kurbağanın derisi koruyucudur. Solunum fonksiyonuna sahiptir. Suyu emebilir ve vücut ısısını kontrol etmeye yardımcı olur. Başta ve sırtta olmak üzere pek çok salgı bezi vardır ve bunlar genellikle toksik maddeler (granüler bezler) salgılar. Salgı genellikle yapışkandır ve cildin nemli kalmasına yardımcı olur. Küf ve bakteri girişine karşı korur ve hayvanı kayganlaştırır ve avcılardan daha kolay kaçabilir. Birkaç haftada bir cilt dökülür. Genellikle sırtın ortasından karnın üzerinden ayrılır ve kurbağa kollarını ve bacaklarını serbestçe çeker.
Kaynak: pixabay.com
Soğukkanlı olan kurbağalar, sıcaklıklarını düzenlemek için uygun davranış kalıpları benimsemek zorundadır. Isınmak için güneşe veya sıcak bir yüzeye hareket edebilirler. Aşırı ısınırlarsa gölgeye geçebilirler veya cildin minimum alanını havaya maruz bırakan bir duruş sergileyebilirler. Bu duruş aynı zamanda su kaybını önlemek için de kullanılır. Kurbağanın elleri ve ayakları çenesinin ve vücudunun altına sıkıştırılarak zemine yakın çömelme şeklindedir. Kurbağa derisinin rengi termoregülasyon için kullanılır. Soğuk ve nemli koşullarda renk, sıcak ve kuru bir güne göre daha koyu olacaktır. Gri köpük yuvalı ağaç kurbağası (Chiromantis xerampelina) aşırı ısınma olasılığını en aza indirmek için beyaza bile dönebilir.
