Mily Balakirev kimdir ve ne yapmıştır? Mily Balakirev hayatı, biyografisi, eserleri, besteleri ve müzik kariyeri hakkında bilgi.
Mily Balakirev
Mily Balakirev; (d. 2 Ocak 1837, Nijni Novgorod – ö. 29 Mayıs 1910, Petersburg, Rusya), orkestra müziği, piyano müziği ve şarkı bestecisidir. 1850’lerden 1870’lere değin Rus müziğindeki ulusalcı akımın dinamik önderi olmuştur.
Gençliği ve Eğitimi
İlk müzik eğitimini annesinden aldı; aynca John Field’in öğrencisi Aleksander Dubuque ile çalıştı. Mozart ve Beethoven üzerine ünlü kitaplar yazmış zengin bir toprak sahibi olan A. D. Ulibişev’in müzik yönetmeni Karl Eisrich de Balakirev’in yetişmesine yardımcı oldu. Ulibişev’in müzik kitaplığından da yararlanabilen Balakirev, 15 yaşında beste yapmaya başladı ve yerel tiyatro orkestrasının provalarını yönetmesine izin verildi. 1853-55 arasında Kazan Üniversitesi’nde matematik öğrenimi gördü ve bir piyano konçertosu ile başka yapıtlar yazdı.
1857-59 arasında konser piyanisti olarak birçok kez sahneye çıktı. Rus Temaları Üzerine Uvertür ile Kral Lear’ın müziğini besteledi; genç besteciler César Cui ve Modest Mussorgski’nin öğretmeni oldu. 1861 ve 1862’de, öğrencilerinin oluşturduğu çevreye Nikolay Rimski-Korsakov ile Aleksandr Borodin de katıldı; böylece “Rus Beşleri” olarak bilinen grup oluştu. 1862’de, G. Ya. Lomakin tarafından Petersburg Konservatuvarı’na karşı açılan Özgür Müzik Okulu’na katıldı ve çok kısa sürede okul orkestrasının halka açık konserlerinin birinci şefi oldu.
Müzik Kariyeri
Balakirev’in etkisi 1860’larda doruğuna çıktı. Volga boylarında halk şarkıları derledi ve bunları Rus Temaları Üzerine İkinci Uvertür’de işledi. Bu beste, sonunda Rusya adlı senfonik şiire dönüştü. Yaz aylarında Kafkasya’da topladığı temaları, ünlü piyano fantazisi İslamey (1869) ile senfonik şiiri Tamara’da (1867-82) yapıta dönüştürdü. Glinka’nın yapıtlarını yayımlattı ve bu amaçla Prag’a gitti; 1867-69 arasında Rus Müzik Derneği’nin senfoni konserlerini yönetti.
Son Yılları
Despot yaradılışı ve kabalığı, Balakirev’e sayısız düşman kazandırdı; dostları ve yakın sanat çevresi bile onun büyüklük taslayan tavırlarına katlanamaz oldu. Kişisel ve sanatsal yaşamında uğradığı bir dizi talihsizlik, 1871-76 arasında müzik dünyasından neredeyse tümüyle çekilmesine ve sıradan bir demiryolu memurluğuyla yetinmesine yol açtı. Ön yıl önce de çok ciddi bir ruhsal çöküntü geçirmişti; bu kez daha da ciddi bir bunalıma girdi ve bu bunalımdan tümüyle farklı bir insan, bağnaz ve batıl inançlı bir Ortodoks olarak çıktı. Sonra yavaş yavaş yeniden müzik dünyasına döndü, bir kez daha Özgür Müzik Okulu’nun orkestra yöneticiliğini üstlendi, 1883-94 arasında da çarlık şapelinin orkestra şefliğini yürüttü. Yeniden beste yapmaya ve yıllar önce kenara attığı bir senfoni de aralarında olmak üzere eski yapıtlarını tamamlamaya, yeni yapıtlar yazmaya başladı. Bunlar arasında Piyano Sonatı (1905), İkinci Senfoni (1908) ve sayısız piyano parçası ile şarkı vardı. Yaşamının son 10 yılı, neredeyse tam bir emeklilik dönemi oldu.
19. yüzyılın ikinci yarısında. Rus orkestra müziğinin ve lirik şarkılarının yolunu, Glinka’dan çok Balakirev’in çizdiği söylenir. Balakirev, kendi yolunu izleyenlere (en çok Rimski- Korsakov ve Borodin’e, bir ölçüde de Çaykovski‘ye) yalnızca örnekler sunarak değil, hepsinin ilk yapıtlarım otokratik bir yetkiyle denetleyerek de yepyeni bir üslup ve teknik benimsetti. Müziği çok renkli ve yaratıcıydı; ama yaratıcı kişiliğinin gelişmesi 1871’den sonra durakladı ve sonraki yapıtlarında gençliğindeki üsluptan öteye geçemedi.
