Beethoven 8. Sekizinci Senfonisi’nin özellikleri nelerdir? İlk yorumu ne zaman, nerede yapılmıştır, bölümleri, hakkında bilgi.
SENFONİ No. 8 «Fa majör» Op. 93
İlk yorumu: 1814 Viyana.
«Benim küçük senfonim…» dermiş Beethoven bu eseri için. Gerçekten de «Birinci» ile «Sekizinci» en kısalarıdır bu alandaki veriminin «Sekizinci» aynı zamanda en kısa sürede yazılanıdır. «Yedinci»den beş ay sonra Linz’de başlanmış, orada tamamlanmış, kimseye adanmamıştır. Eğer senfonilerinin çalınış sayısı konusunda bir istatistik yapılmış olsaydı en az sayıyı şüphesiz bu ufak yapıt alırdı. Nedenleri başında, «Üç», «Beş», «Yedi» ve «Dokuz» sayılı senfonilerinin çok çalmışı, bu küçümencik yapıtın çağ zevkine uzak bazı renkler taşıması geliyor belki. Bütün bunlara organik yapısı ve tempo sorunlarının olağanüstü güçlüğü, taşıdığı «mizah» anlam ve duygusunun kaybolmaması gereği de eklenince «sekizinci» senfoninin küçük fakat çetin bir ceviz olduğu çıkar ortaya.
Birinci bölüm (Allegro vivace e con brio), çabuk tempoda canlı, neşeli, iyimser bir tema ile başlar. Bütün bölüm bu özelliklerin örgüsüyle dokunmuş, dans çizgileriyle örülmüştür, ikinci bölüm (Allegretto scherzando), tatlı bir «mizah», «neşe», «kanon» biçiminde «iyimserlik» tablosu. Bir gün bir lokantada Maelzel için yazdığı bir «kanon»un bu senfonide kullanılışı metronom bulucusunu binlerce yılın ölümsüzlüğüne götürü vermiştir. Üçüncü bölümle (Menuetto)ya döner Beethoven. Senfoninin yazıldığı toplum yaşamında ve müzik çevrelerinde modasını yitirmiştir bu dans. Neden döner «Menuetto»ya? Belki de gençlik yıllarının bir yankısı, Mozart’a bir diğer saygı gösterisidir. «Üçlü» bölümü, Fransız ressamı Watteau’nun Rokoko çağı kış eğlencelerini çizer sanki. Dördüncü bölüm (Allegro vivace), tüm yapıta yayılmış neşenin son coşkusudur. Temel tema taze, oynak, canlı karakteriyle fırlayıverir ortaya. İkinci tema zariftir, incedir Diğer senfonilerin son bölümlerindeki fikirlere, iddialı düşüncelere yer yoktur. Bölüm müzik için müzik yapma inancının kanıtıdır.
