Arslanhane Camii nerededir? Arslanhane Camisi tarihçesi, mimari özellikleri nelerdir? Arslanhane Camii hakkında bilgi.
Arslanhane Camii
Arslanhane Camii; Ahi Şerafettin Camisi olarak da bilinir, Ankara’da Samanpazarı semtinde bulunan Selçuklulara ait ağaç direkli camidir.
İlk yapılışı 13. yüzyılın başlarına rastlar. 1289’da Ahi kardeşlerden Hüsameddin ve Hasaneddin tarafından yenilendi. Beden duvarlarında moloz taşlar kullanılarak inşa edilen dikdörtgen (21,50 m x 25,00 m) yapının doğu, batı ve kuzey cephelerinde üç kapısı vardır. Ana mekâna doğu ve batıdaki kapılardan girildiği halde, asıl anıtsal giriş (taçkapı) kadınlar mahfiline açılan kuzey yönündeki kapıdır. Orta eksene göre biraz doğuda kalan tümüyle kesme taştan taçkapının yanında, taştan kare bir kaide üstünde tuğladan silindirik gövdeli, tek şerefeli minare bulunur. Kiremit kaplı kırma çatı ile örtülü caminin kıble duvarında altta iki, üstte dört, yan duvarlarında üstte dörder, altta ikişer pencere vardır. İç mekân, mihraba dik yönde dört sıra ağaç direk dizisi ile beş sahna bölünmüş bazilikal tiptedir. Orta şahın yan sahınlardan biraz daha geniş ve yüksek tutulmuştur. Her sırada altışar tane olmak üzere, 24 adet direğin taşıdığı düz ahşap tavanda çok özenli bir işçilik dikkati çeker. Mukarnas nişli mihrap, orta şahından geçen simetri ekseninden biraz batıya doğru kaydırılmıştır. Selçuklu döneminin en özgün ve güzel örneklerinden biri sayılan ve 13. yüzyıl sonlarına tarihlenen bu mihrap, çini mozaik ve alçı ile yapılmıştır. Ahşap minber de ağaç oymacılığı bakımından, Ankara camilerindeki en güzel örneklerden biridir. Minberde bulunan yazıt, caminin ikinci yapılış tarihi olan 1289’a aittir. Minberde, biri aynalıkta, öbürü minber korkuluğunda olmak üzere iki yazıt daha vardır. Korkuluktaki yazıtta, minberi yapan dülger Ebubekir oğlu Mehmed’in adı geçmektedir. Duvarlarda ve minarenin alt bölümlerinde görülen devşirme taşlarla caminin içinde birbirinden farklı Korent ve Dor düzeninde sütun başlıklarının kullanılmış olması, yapımda Bizans ve Roma kaynaklı malzemeden yararlanıldığını ortaya koyar.
