Allah’ın 99 isminin tamamının listesi. İsimlerin anlamı ve açıklaması
Bir Hadise göre “Allah”a özgü 99 ad vardır. Bu adlara Esmâ ül Hüsnâ (güzel adlar) denir. Kuran’ın kimi ayetlerinde de yer alan bu adlar, anlamları – açıklamları ise şu şekildedir:
1. Allah;
2. Rahman (Kullarına çok acıyan ve bütün kullarına nimetler veren);
3. Rahim (Kullarına çok acıyıcı ve verdiği nimetleri iyi kullananlara daha büyük nimetler veren);
4. Melik (Tüm evrenin sahibi ve egemeni);
5. Kuddus (Unutmaktan, yanılmaktan, güçsüzlükten ve her türlü eksiklikten uzak olan);
6. Selam (Barışçı, bütün tehlikelerden kurtulan, salim kalan kullarını tehlikelerden kurtuluşa götüren);
7. Mümin (İnanış ışığı doğuran ve kendine sığınanları koruyan);
8. Muheymin (Gözetici ve koruyucu);
9. Aziz (Yenilmesi olanaksız, galip);
10. Cebbar (Eksikleri tamamlayan, dilediğini zorla yaptırabilen);
11. Mütekebbir (Her durum ve olayda büyüklüğünü gösteren);
12. Malik (Yoktan var eden; her şeyin varlığını ve varlığı boyunca görüp geçireceği bütün olay ve durumları önceden bilen ve saptayan);
13. Bari Eşyayı ve her şeyi özellikleri ile birbirine uygun yaratan
14. Muşavvir (Bütün nesneler? tasarlayıp, biçimlendiren);
15. Gaffar (Günah ve suçları bağışlaması bol olan);
16. Kahhar (Dilediğini yok edecek (kahredecek) ölçüde egemen);
17. Vehhab (Nimetlerini bağışlayan);
18. Rezzak (Rızık verici bütün yaratıkları doyurucu);
19. Fettah (Her türlü zorluğu ortadan kaldıran);
20. Alim (Her şeyi bilen);
21. Kabıt (Sıkan ve daraltan);
22. Basit (Açan ve genişleten);
23. Hafıd (Yukarıdan aşağı indiren, alçaltan);
24. Râfi (Yükselten);
25. Muiz (Ağırlatan);
26. Muzil (Aşağılatan);
27. Semî (Çok iyi işiten);
28. Basir (Çok iyi gören);
29. Hakem (Yargılayıp, hakkı yerine getiren);
30. Adil (Haksızlık yapmayan, hakkı gözeten);
31. Latif (Bütün incelikleri bilen);
32. Habir (Her şeyin gizli yanını bilen);
33. Halim (Gücü yeterken kötü davranmayan);
34. Azim (Sözcüklerin tanımlayamayacağı ölçüde büyük);
35. Gafur (Bağışlaması bol);
36. Şekûr (İyiliği iyilikle karşılayan);
37. Alî (Pek büyük ve yüksek);
38. Kebir (Yüce ve erişilemeyecek ölçüde, eşsiz);
39. Hafiz (Her şeyi belirli bir zamana kadar saklayan);
40. Mukit (Bütün yarattıklarının rızkını veren);
41. Hasib (Evrende bütün olup bitenlerin hesabını bilen);
42. Celil (Ululuk sahibi);
43. Kerim (Bağışı çok, cömert);
44. Râkîb (Evrende olup bitenleri denetleyen);
45. Mûcib (Kendine yakaranların dilediklerini yerine getiren);
46. Vâsî (Hoşgören ve izin veren);
47. Hakîm (Her yaptığının yetkin bir anlamı olan);
48. Vedûd (Kullarını çok seven ve sevilmeye en çok ve tek layık olan);
49. Mecid (Şanı büyük ve yüksek);
50. Bais (Ölüleri diriltip mezardan çıkaran);
51. Şehîd (Her zaman her yerde hazır ve nazır bulunan, her şeyin tanığı);
52. Hak (Varlığı asla değişmeden duran tek varlık);
53. Vekil (İşlerini kendine bırakanların işlerini dilediklerinden daha iyi ve üstün olarak yapan);
54. Kâvi (Pek güçlü);
55. Metin (Çok sağlam);
56. Veli (Kullarına en iyi dost);
57. Hamid (Bütün varlıkların gerçekten övdüğü);
58. Muhsî (Sonsuzluğun bile sayısını bilen, hesapçı);
59. Mubdî (Bütün varlıkları yaratan);
60. Muid (Yaratılmışları yok ettikten sonra yeniden yaratan);
61. Muhyi (Sağlık veren);
62. Mumit (Canlıların ölümünü de yaratan);
63. Hayy (En diri);
64. Kayyum (Yeri, göğü ve yaratılmışları sağlam, ayakta tutan);
65. Vacid (Her dilediğini her dilediğinde bulan);
66. Macid (En üstün şan ve şeref sahibi);
67. Vahid (Eşi ve benzeri bulunmayan, tek);
68. Samed (İşleri çözümlemek, acıları gidermek için başvurulacak tek yer);
69. Kaadir (Her dilediğini dilediği gibi yapmaya gücü yeten);
70. Muktedir (Dilediğini yapabilen);
71. Mukaddim (Dilediğini öne geçiren);
72. Muahhir (Dilediğini gerileten);
73. Evvel (İlk, O’ndan önce hiçbir şey yoktur);
74. Ahir (Son, O’ndan sonra hiçbir şey olmayacaktır, tek kalıcı varlıktır);
75. Batın (Gizli, kimsenin göremeyeceği);
76. Zahir (Varlığı apaçık meydanda olan, belli olan)
77. Valî (Tek ve evrensel yönetici);
78. Müteali (Bilinen, bilinmeyen her şeyden üstün);
79. Berr (İyiliği ve verdiği çok olan);
80. Tevvab (Tövbeleri kabul eden);
81. Müntekim (Cezayı hak edenlere en uygun cezayı verici, cezasız bırakmayan);
82. Afüv (Bağışlayıcı);
83. Rauf (Esirgeyici);
84. Malik-ül-Mülk (Tüm evrenin sahibi, egemeni);
85. Zülcelal vel’ik-ram (Büyüklük, bilgi ve bağış sahibi);
86. Muksit (Olan ve olacakları bir birine uygun ve denk yapan);
87. Cami (Toplayıcı, kıyamet günü tüm varlıkları önünde toplayacak olan);
88. Gani (Çok zengin);
89. Mugni (Dilediğini zengin eden);
90. Manî (Her şeye izin vermeyen);
91. Dâr (Acı ve üzüntü verici, zarar verici şeyleri de yaratan);
92. Nafî (İyilik ve yararlı şeyleri yaratan);
93. Nûr (Evreni ışıklandıran);
94. Hadî (Dilediklerini başarılı kılan);
95. Bedî (Örneksiz olarak yoktan var eden);
96. Bakî (Varlığının sonu olmaan);
97. Varis (Her varlığın sonu olmayan);
98. Reşîd (Her şeyi ilksizlik-teki takdirine göre yürüterek en güçlü düzen içinde sonucuna ulaştıran); 99. Sabûr (Çok sabırlı, acele etmeyen, her şeyi takdir ettiği zamana kadar bekletip yapan).
Bu adları anma yoluyla Allah’a ulaşılacağına inanan tarikatların yoluna “esma yolu” denir. Bu yolu tutanlar Allah’ ın adını belli sayıda tekrarlarlar (zikir). Bu tekrarlamada ya adlar birbirine eklenir (El Melikül Kuddüsüs Selamül Müminül Müheymin) ya başlarına harfi tarif getirilir (El-Rahman, El Rahim) ya da “Ya” ünlemiyle söylenir (Ya Allah, Ya Kerim).
Melamelilik ve ondan doğan tarikatlarda ise Allah’a ulaşmak için “Ona (o adlara sahip olana) duyduklarını aşkla kendinden geçme” (cezbe) yolu seçilmiştir. Bu yola “müsemmâ yolu” denir.
