Adını Ankara’dan almış olan Ankara keçisinin özellikleri nelerdir? Ankara keçisi, tiftik üretimi, yapısı, beslenme ve üremesi hakkında gerçekler, bilgi.
Ankara Keçisi, (Lat. Caprahircus angorensis).
Çiftparmaklıların Boynuzlugiller familyasından bir keçi türüdür.
Kaynak: commons.wikimedia.org
Önceleri Anadolu’da yaşardı. Bugün Avustralya, Amerika ve Güney Afrika’ da da yetiştirilir. Adını Ankara’dan almıştır. Büyük ve güçlüdür. Erkeği de dişisi de boynuzludur. Boynuz erkekte yatay ve uzundur. Postu yumuşak uzun ve beyaz tüylüdür. Yünü kahverengi ya da siyah olan Ankara keçisine Alatya da denir.
Tiftiği nedeniyle ekonomik açıdan büyük önem taşıyan Ankara keçisi, Kanuni Sultan Süleyman döneminde Avrupa’ya gönderildi ve üretilmeye başlandı. 1838’de Güney Afrika’ya, 1849’da da Amerika’ya götürüldü. Günümüzde en büyük Ankara keçisi üreticileri; Türkiye, Güney Afrika Cumhuriyeti, ABD, Rusya Federasyonu, Avustralya, Yeni Zelanda ve Arjantin’dir.
Ağırlığı 25-35 kg arasında değişen Ankara keçisi, 150 günlük bir gebelikten sonra tek yavru doğurur. Genellikle yılda bir kez kırkılır. Türkiye’de hayvan başına tiftik verimi 1-3 kg, yılda iki kez kırkıldığı Güney Afrika Cumhuriyeti ve ABD’de hayvan başına 4.5-5 kg tiftik verimi elde edilir.
Ankara keçileri normalde beyazdır, ancak renklilerin popülaritesi artmaktadır. – Kaynak: commons.wikimedia.org
Genel Özellikleri
Ankara keçisi, bazıları tarafından Orta Asya markhorunun (Capra falconeri) doğrudan soyundan biri olarak görülmüştür. Paleolitik dönemden beri bölgede bulunuyorlar.
Ankara keçisinden alınan yapağı tiftik olarak adlandırılır. Tek bir keçi, yılda dört ila beş kilogram tüy üretir. Ankara keçisi yılda iki kez kesilir. Kürklerine rağmen doğrudan koyunlarla ilgili değildir.
Türkiye, Arjantin, ABD ve Güney Afrika en büyük tiftik üreticileridir. İkincil üreticiler arasında Yeni Zelanda ve Avustralya bulunmaktadır. Uzun süre Ankara keçileri beyaz kürkleri için yetiştirildi. 1998 yılında, Renkli Ankara Keçisi Yetiştiricileri Derneği, renkli Angoraların üremesini teşvik etmek için kuruldu. Şimdi, Ankara keçileri beyaz, siyah (koyu siyahtan grilere ve gümüşe), kırmızı (keçi yaşlandıkça renk önemli ölçüde azalır) ve kahverengimsi tiftik üretir.
Ankara keçileri dış parazitlere (ektoparazitler) benzer hayvanlara göre daha hassastır çünkü tüyleri daha yoğundur. Üretken yetiştiriciler değildirler ve çok dayanıklı oldukları düşünülmezler, özellikle yaşamın ilk birkaç gününde hassas olurlar. Dahası, Ankara keçileri hızlı tüy büyümeleri nedeniyle yüksek besin gereksinimleri vardır. Düşük kaliteli bir beslenme tiftik gelişimini engelleyecektir.
