Ebu Davud kimdir ve ne yapmıştır? İbn Ebu Davud hayatı, biyografisi, eserleri, şiirleri ve hukuk alanında çalışmaları hakkında bilgi.
Ebu Davud
Ebu Davud; tam adı Ebu Bekr Muhammed Bin Davud El-isfahani (d. 868, Bağdat – ö. 909, Bağdat), hukuk bilgini ve şairdir.
Zahirilik mezhebinin kurucusu Davud bin Ali’nin oğludur. Öğrenimini, bütün yaşamını geçirdiği Bağdat’ta tamamladı. Kıyas ile birlikte taklidi de reddederek İslam hukuku kaynaklarını Kuran, sünnet ve icma (görüş birliği) ile sınırlayan babasının yolunu izledi; onun ölümünden sonra da Zahiriye mezhebinin başta gelen sözcüsü oldu. Bilgisi ve zekâsı ile bu mezhebin yayılmasında önemli rol oynadı. Abbasi veziri İbn Cerrah’ın düzenlediği toplantılarda döneminin ünlü hukukçusu Ebu Abbas bin Süreye ile yaptığı tartışmalarla dikkati çekti, islam hukuku alanındaki çok sayıda yapıtından başlıcaları Kitabü’l-Vusulila Marifeti’l-Usul, Kitabü ‘l-İnzar, Kitabü’l-İntisar ve İhtilafü’l-Mesaili’s-Sahabe’ dir.
Doğu’da Zahiriliğin gücünü yitirmesinden sonra Ebu Davud daha çok şiir ve edebiyat çalışmalarıyla öne çıktı. Şiirlerini topladığı Kitabü’z-Züher adlı yapıtı kültür tarihi açısından da büyük önem taşır. Yapıt Ebu Davud’un şiirlerinin yanı sıra aşk konusundaki şiir ve sözlerini de bir araya getirir; 250 Arap şairinden seçmelere, bunların değerlendirme ve eleştirisine yer verir. Değişik yönleriyle aşk konusunun incelendiği bölümler Kallinos ve Platon’dan başlayarak çeşitli kişilerin bu konudaki düşüncelerini de içerir.
