Hint Avrupa Dilleri nelerdir, isimleri ve özellikleri. Hint Avrupa Dilleri’nin tarihi, hakkında bilgi.
Hint Avrupa Dilleri; Avrupa’nın çok büyük bir kesiminde ve Asya’ nın kimi yörelerinde (İran, Hindistan) konuşulan ve dilbilimcilerin ortak bir köke bağladıkları dillerin oluşturduğu dil ailesidir. Hint-Avrupa dilleri Doğu ve Batı olmak üzere iki öbeğe ayrılır. Doğu öbeği, kendi içinde Trakça-İllirce, Baltık-Slav dilleri, Hint-İran (Hint-Ari),Erken Anadolu ve Toharca (Kuçi) altöbeklerine ayrılır. Bunlardan Erken Anadolu (Hititçe, Luvice) ve Kuçi dilleri günümüzde yaşamayan ölü dilleridir. Baltık-Slav dilleri Bulgarca, Çekçe, Rusça, Polca, Sırpça, Hırvatça ve Slavcayı kapsar. Hint-İran altöbeği ise Hintçe ve İran dili olmak üzere ikiye ayrılır. Bunlardan ilki Hindistan, Sri Lanka, Pakistan ve Nepal’de konuşulan dil olup, ikincisi İran, Afganistan, Irak ve Yakındoğu’da konuşulur. Trakça-İllirce altöbeğine giren diller: Ermenice, Arnavutça.
Batı öbeği: Yunanca, İtalik-Roman dilleri, Keltçe ve Germen dilleri olmak üzere 4’e ayrılır. İtalyanca, Fransızca, İspanyolca, Katalanca, Portekizce, Rumence ve Romansça İtalik-Roman dillerindendir. Keltçe ise İzlandaca ve Bretoncayı içerir. Norveççe, İzlandaca, İsveççe, Danca, Kuzey Alman lehçeleri, Flamanca, Hollandaca ve İngilizce Germen dillerindendir. Latince ve Sanskritçeden türemiş bulunan Hint-Avrupa dilleri bükünlü dillerden olup her biri özel bir sisteme göre bükünlenen ad, adıl ve fiil ayrımına büyük özen gösterilmesi bu aileye giren dilerin ortak özellikleridir. Fonetik yapısını belirleyen özelliği ise ses grubuna sahip olmasıdır. H, l, m, n, r, w, y ünsüzleri duruma göre ünlü özelliğine de bürünebilirler.
Günümüzün koşullarına uyarak çeşitli gelişimler gösteren, özellikle önek ve soneklerin artmasıyla zengin bir sözcük dağarcığına kavuşan, Hint-Avrupa dillerinde, adlar durum, sayı ve cinslere göre, fiiller ise kişi sayı, kip ve zamanlara göre çekime uğrarlar. Aynı dil ailesi içerisinde birtakım isimlerdeki r’nin n’ye w’nun, ou’ya v’nin fye, b’nin p’ye dönüştüğü görülür. 19. yüzyıl başlarında Sanskritçede yalnızca üç ünlü (a,i,u) bulunmaktayken günümüz Hint Avrupa dillerinde ünlü sayısı 7’ye çıkmıştır, (a, e, i, o, u, y).
