Ünlü astronom Johannes Kepler’in yaşamı, çalışmaları, başarıları, buluşları ve eserleri ile ilgili bilgiler; ayrıca Kepler Yasalarının basit açıklaması
Johannes Kepler
Johannes Kepler, Alman gökbilimci ve matematikçisi (Württemberg/ Weilder Stadt 1517 – Regensburg/Ratisban 1630). Tübingen Üniversitesinde 1588’de eğitimin bitirip yine aynı üniversitede master yaptı (1591). 1594’te Graz’ta matematik profesörlüğüne atandı. Eğitimi süresince sonradan yaşam boyu dostu olan gök bilimci Micheal Maestlin’in etkisinde kaldı ve Kopernik’in güneşi evrenin merkezi kabul eden kavramıyla yoğrularak, büyük bir istekle kendini astronomiye vermesi, çağının ünlü gök bilimcileri Tycho Brahe ile Galileo‘nun dikkatini çekti.
1599’da Graz‘ta dindaşları Protestanlara karşı yapılan işkencelerden uzaklaşmak için Prag‘da çalışan Tycho Brahe’nin çağrısını kabul etti. Rudolf adı verilen yeni astronomi cetvellerin hazırlanmasına yardımcı oldu. 1601’de Tycho’nun ölmesi üzerine imparatorluk matematikçisi ve gökbilimciliğine getirildi ve çalışmaları yalnız başına yürüttü. Rudolf Cetvelleri’ni, 1624’te tamamlayarak 1627’de Ulm Kenti’nde (Almanya) bastırdı. Tycho’nun 20 yıllık gözlemlerini içeren belgelerinin de katkısıyla ünlü “Kepler Yasaları“nı oluşturdu. Yaşamının son günlerini Linz’de (Avusturya) matematik profesörü olarak geçirdi. Dünyanın en büyük gökbilimcilerinden ve çağdaş astronominin kurucularından biridir. Teleskop kuramının ilkelerini, tek merceklerin odaksal uzaklıklarını ve teleskobun büyütme gücünü gerçek anlamda ortaya çıkarandır. Geometride Golden Section (Altın Bölüm) diye bilinen sectio divina ya da porpotio divina’nın kurucusudur.
Başlıca eserleri:
Calenderium und Prognosticum (Takvim ve Kehanet) 1595, Astronomiae Pars Optica (Optik Astronomi Üzerine) 1604, De Stella Nova (Yeni Yıldız) 1606, Astronomla Nova (Yeni Gökbilim) 1609, Harmonica Mundi (Dünyanın Uyumu) 1619,De Cametis (Kuyruklu Yıldızlar) 1619-1620, Chilias Logarithmorom (Binler Logaritması) 1624.
Kepler Yasası.
Astronomide gezegen hareketlerinin tüm çağdaş kuramlarla Newton’un bulgularının kaynağını oluşturan ve Kepler’in keşfettiği üç gök cisimsel hareket yasası.
- Her gezegen, iki odağının birinde güneşin bulunduğu bir elips çizer.
- Yarıçap vektörü (gezegenin merkeziyle güneşin merkezini birleştiren çizgi), eşit zamanlarda eşit parçalar çizer.
- Çeşitli gezegenlerin dönemsel zamanlarının (güneş çevresinde tam bir dönem süresi) kareleri, güneşe olan en yakın uzaklıklarının küpüyle orantılıdır.
Bu yasalar, Newton‘un evrensel çekim (universal gravtation) yasalarını saptamasına olanak kılmakla birlikte, öte yandan “Rudolf Cetvelleri“nin de tüm öncekilerinden çok daha doğru olduğunu kanıtladı. Kepler, kuramını kuyruklu yıldızlara uygulamadı, çünkü onların geri dönmediklerine inanıyordu. Düşüncesine göre bir kuyruklu yıldızın kuyruğu, güneşin yıldızın cismini itelediği ve maddesini yok ettiğinin kanıtıydı.
