Juan Carlos Onetti kimdir ve ne yapmıştır? Juan Carlos Onetti hayatı, biyografisi, eserleri, edebiyat kariyeri hakkında bilgi.
Juan Carlos Onetti
Juan Carlos Onetti; (d. 1 Temmuz 1909, Montevideo, Uruguay – ö. 30 Mayıs 1994, Madrid, İspanya), La vida breve (1950; Kısa Bir Yaşam) adlı romanıyla tanınmış Uruguaylı roman ve öykü yazarıdır. 1963’te Uruguay’ın ulusal edebiyat ödülünü kazanmıştır.
Bir süre Buenos Aires’te üniversiteye devam edip çeşitli işlerde çalıştıktan sonra yazarlığa yöneldi. Yayımlanan ilk yapıtı olan El Pozo (1939; Kuyu) adlı novella’da, kent yaşamının karmaşası içinde kimseyle iletişim kuramayan bir adamın amaçsız yaşamı çevresinde, 1930’iarda Uruguay toplumunda yaşanan bürokratikleşmeyi ve yozlaşmayı anlattı.
1943’te Buenos Aires’e yerleşti ve 1955’e değin orada yaşadı; Reuters haber ajansında ve çeşitli yayın organlarında muhabir olarak çalıştı. Tierra de nadie (1942; Hiç Kimsenin Ülkesi) adlı romanında hiçbir manevi anlam taşımayan kent yaşamını nihilist bir bakışla ele aldı. Birçok yapıtının geçtiği efsanevi Santa María kentini ilk kez La vida breve’de yarattı. Bu romanında, geçmişte kalmış bir düzeni ve huzuru yeniden bulmaya çalışırken bir başkasının kimliğinde yaşadığını düşleyen bir kahramanı konu alıyordu. Bunu 1951’de, 1940’larda yazılmış öykülerini içeren Un sueño realizado y otros cuenras(Gerçekleşmiş Bir Düş ve Başka Öyküler) izledi.
Onetti 1955’te Montevideo’ya döndü ve iki yıl sonra kentteki belediye kütüphanelerinin müdürlüğüne atandı. El astillero’da (1961; Tersane) önceki yapıtlarındaki temaları işleyerek Uruguay’ın siyasal ve ekonomik karmaşasını eleştirdi ve gene bürokrasiye saldırdı. Juntacadaveres’de (1964; Cesetlerin Çiftleşmesi) ise masumluğun yok oluşunu ve fahişeliği ele aldı.
Onetti’nin Obras Completas’ı (Bütün Yapıtları) 1970’te yayımlandı. Sonraki yapıtları arasında La muerte y la niña (1973; Ölüm ve Küçük Kız) adlı romanı, Cuentos Completos (1974; Bütün Öyküleri) ve Tiempo de abrazar (1974; İzlenecek Zaman) adlı romanı yer alır. 1939-68 arasında bazı yazarlar ve siyaset adamları üzerine yazdığı makaleleri 1975’te Réquiem por Faulkner (Faulkner’a Ağıt) adlı kitapta toplanmıştır.
