Karen Horney kimdir? Karen Horney hayatı, biyografisi, çalışmaları, kitapları, eserleri tıp dünyasına katkıları hakkında bilgi.
Karen Horney; (d. 16 Eylül 1885, Hamburg, Almanya – ö. 4 Aralık 1952, New York kenti, ABD), Alman asıllı ABD’li hekim ve psikanalisttir. Yeni Freudcu akımın temsilcilerindendir. Kişiliğin belirlenmesinde biyolojik güdülerden çok çevresel ve toplumsal koşulların rol oynadığını, nevrozlarla kişilik bozukluklarının başlıca nedeninin de bu koşullar olduğunu savunmasıyla Freud’dan ayrılır.
Berlin Üniversitesi’nde okudu. 1912’de doktor olduktan sonra, Freud’un yakın çalışma arkadaşlarından Karl Abraham’ın yanında psikanaliz eğitimi gördü. Yaklaşık 1915’ten başlayarak beş yıl süreyle, Berlin’deki çeşitli hastanelerin klinik ve ayakta tedavi bölümlerinde çalıştı. 1920’de bir muayenehane açtı ve Berlin Psikanaliz Enstitüsü’nde ders vermeye başladı. 1932’de ABD’ ye giderek Chicago Psikanaliz Enstitüsü’nde müdür yardımcısı oldu. 1934’te New York kentine taşındı; yeniden özel muayenehane açtı ve New School for Social Research’te ders vermeye başladı. Başlıca kuramsal çalışmaları olan The Neurotic Personality of Our Time (1937; Çağımızın Tedirgin İnsanı, 1980 / Günümüzün Nevrotik İnsanı, 1986, 1991) ve New Ways in Psychoanalysis’i (1939; Psikanalizde Yeni Yollar) burada yazdı. Bu kitaplarında, Freud’un psikanaliz kuramının birçok temel ilkesini sorgulayarak nevrozun, insan ilişkilerindeki bozukluklardan kaynaklandığını savundu.
Freud’un özellikle libido, ölüm dürtüsü ve penis kıskançlığı kavramlarına karşı çıkan Horney, bunların kültürel ve toplumsal koşullarla daha iyi açıklanabileceğine inanıyordu. Penis kıskançlığı düşüncesinin, kadın psikolojisini erkek psikolojisinin bir yan dalı olarak ele alan yaklaşımdan kaynaklandığını ve cinsiyetler arasındaki davranış farklarını açıklamakta yetersiz kaldığını belirtti. Horney, nevrozda rol oynayan en önemli etkenin, çocuklukta yaşanan temel kaygı deneyimi olduğunu öne sürdü. Bu kurama göre çocuk kendini, “saldırgan bir dünyada yalnız ve aciz” hisseder; bu kaygıya karşı geliştirdiği değişik tepkiler kişiliğinde yer ederek, daha sonra psiko nevroz ve kişilik bozukluklarına yol açan mantıksız gereksinimlere dönüşebilir.
Horney’nin geniş klinik deneyimiyle de desteklenen bu görüşler, psikanalitik tedavide yeni bir yaklaşım oluşturulmasına da katkıda bulundu. Hastalarında bunaltının anlık nedenlerini belirlemeye çalışan Horney, psikanalizin hedefleri açısından gerçek yaşam ve gündelik sorunlarla uğraşmanın, çocukluktaki duygusal gelişme evrelerini ve fantezileri çözümlemek kadar önemli olduğunu düşünüyordu. Horney, birçok olguda, hastanın kendi kendine psikanaliz uygulayabileceğini de öne sürdü.
Katı bir Freudcu olmayı reddettiği için 1941’de New York Psikanaliz Enstitüsü’nden çıkarıldıktan sonra Psikanalizin İlerlemesi İçin Birlik adlı yeni bir grup kurdu. Yazmayı da sürdürerek Our Inner Conflicts (1945; Iç Çatışmalarımız) ve Neurosis and Human Growth (1950; Nevroz ve İnsan Gelişimi) gibi çalışmalarında düşüncelerini daha da geliştirdi. Feminine Psychology (Kadın Ruhbilimi, 1986) adlı yapıtı ölümünden sonra 1967’de yayımlandı. Horney’nin, nevrozların nedenleriyle işleyişlerine ilişkin çözümlemesi ve Freud’un kişilik kuramına getirdiği yenilikler, bu alandaki etkisini günümüze değin korumuştur. Horney’nin Türkçe’de Nevrozlar ve Kendi Kendine Tedavisi (1990) adlı bir kitabı daha yayımlanmıştır.
