Luca Signorelli kimdir? Luca Signorelli hayatı, biyografisi, eserleri, tabloları, resim tekniği ve etkilendiği ressamlar hakkında bilgi.
Luca Signorelli; İtalyan ressamıdır (Cortona, 1445 -Cortona, 1523).
Piero Delia Francesca’nın nispeten eski özellikli (arkaik) resim tekniğiyle Michelangelo’nun kesinlikle “modern” olan anlatımı arasındaki geçişi sağlayan Luca Signorelli (Luca da Cortona denir), daha ilk yapıtlarından [Madonna, 1474, Oxford, Church Library; Tebşir, 1474, Arezzo, San Francesco Kilisesi; Kırbaçlama, 1475, Milano, Brera Resim Müzesi) başlayarak, Arezzo’da karşılaştığı (Vasari böyle olduğunu ileri sürer) Quattrocento (XV. yy.) ustası Piero Delia Francesca ile aynı görkemli kompozisyon kaygısı ve aynı kesin, güçlü desen anlayışı içinde olmuştur; ama Signorelli’de kompozisyon daha çok figürler üstünde yoğunlaşmış, hatta tablonun öbür bölümleri kimi kez figürler lehine ihmal edilmiştir.
BİR ANATOMİ DESENİ USTASI
1481’de, Perugino, Botticelli, il Pinturicchio ve Ghirlandaio ile birlikte Sistina Şapeli’nin duvarlarını süslemekle görevlendirilen Signorelli, burada gerçekleştirdiği Musa ‘nın Yaşamından Sahneler’le adını duyurdu. Roma’da bir süre kaldıktan sonra Citta di Castello’ya giderek Kâhin Kralların Tapınmasını (1482, Paris, Louvre Müzesi) yaptı; ardından Floransa’da Lorenze de’Medici’nin ısmarladığı Madonna’yı (1490, Floransa, Uffizi Müzesi) ve Pan ‘ın Zaferi ‘ni gerçekleştirdi. Berlin’deki Staatliche Museum’ da yer alan ama 1945’te yok olan bu çalışma, Signorelli’nin resim tekniğini çok iyi yansıtıyordu: Gerçekten de bu yapıtta, benzersiz hatta acayip olan bir eğilim, insan bedeninin davranışlarına aşırı bir ilgi gösteriyor, buna ressamın anatomi desenleri konusundaki ustalığı eşlik ediyordu.
Signorelli 1492-1494 yılları arasında, Kutsal Aile’nin (Floransa, Uffizi Müzesi) bir tondosunu ve bir dizi portre (Niccolo Vitelli, Birmingham Müzesi; Genç Adam, Philadelphia Sanat Enstitüsü; Hukukçu, Berlin, Staatliche Museum) yaptı. Ama çok geçmeden resim anlayışına daha uygun olan, daha geniş kompozisyonlar gerçekleştirmeye yöneldi; 1497-1498 yıllarında Monte Oliveto Maggiore Manastırı’nda Aziz Benedictus’un Yaşamı ‘yla ilgili 8 fresk yaptı. 1499-1502 yılları arasında, Orvieto Katedrali’ndeki San Brizio Şapeli’nin daha önce Fra Angelico’nun başlayıp bitiremediği süsleme işleriyle görevlendirildi. Ölülerin Dirilişi ve Deccal (Orvietolu tanrıbilimciler bu çalışmada simgelenen kişide, Floransa’da kısa bir süre önce yakılmış Savonarola’yı görüyorlardı) adlı çalışmalarındaki büyük temalarında, bedenlerin bilgiççe yapılmış desenleriyle kütlelerin dengesini kesinlikle kaynaştırdı.
Son Yargı adlı çalışmasındaysa, anatomi konusundaki derin bilgisi, tekniğinin gelişmesini sağladı: Çıplak bedenleri, derisi yüzülmüş cesetleri, kısaltmaları (rakursiler), kasılmış kasları, kıvranan ve bağıran, sanrılı bir bedenler kaynaşması içinde verirken, çalışmasında bütün bunlara egemen olan soğukkanlı meleklere ve korkunç bir boşluk içindeki gökyüzünü zarsı kanatlarıyla örten şeytanlara da yer vermiştir. Bu yapıtta renk öğesi, sanki hacimlerin şiddetiyle kavrulmuş gibi kupkurudur. İşte söz konusu yapıt, Signorelli’nin XV. yy’m en büyük fresk ustalarından biri olmasını sağlamış en önemli yapıtlarının sonuncusu olmuştur.
MİCHELANGELO’ YU ETKİLEMESİ
1508’de, papa julius II, Signorelli’yi Sodoma, Peruzzi, Bramantino ve Lotto ile birlikte Vatikan’ın Stanzalar’ını süslemeye çağırdı. Ama bir süre sonra, papa bütün bu sanatçıların işine son verip yalnızca Raffaello’ya görev verdi. Aynı yıllarda, Signorelli’nin Orvieto’daki fresklerini görüp şaşkına dönmüş olan Michelangelo da, Sistina Şapeli’nin tavanına ilk fırçayı vuruyordu.
Signorelli, Petrucci Sarayı’nda çalıştığı Siena’da bir süre kaldıktan ve yeni papa Leo X’a iş bulmak için yaptığı başvurunun sonuçsuz kalmasından sonra, 1513’te, doğduğu kent Cortona’ ya çekilerek kendine bir atölye kurdu. On yıl sonra da İsa ‘nın Vaftizi ‘ni (Cortona, Passerini Sarayı; bu yapıt bitmemiştir)bütünlemeye çalışırken öldü.
