Nihilizm (Hiççilik) Nedir? Nihilizm özellikleri, tarihi, hiççilik akımı öncüleri, hakkında bilgi.
nietzsche
Nihilizm (Hiççilik) varolan görüşlerin, düşüncelerin, geleneklerin ve düzenin yadsınması. Her türden değeri yadsıyan bir düşünce biçimi olan hiççilik terimini ilk kez İvan Turgenyev Babalar ve Oğullar adlı eserinde kullandı. Rusya’da 1860’larda bir yandan Kırım yenilgisi, öte yandan Çar II. Aleksandr’ın giriştiği başarısız reformlar, bir politik akım olarak değil, muhalefet temelinde bir düşünce biçimi olarak hiççiliğin gelişmesine yol açtı. Başta Nikolay Dobroylubov, Dimitri Pisarev ve Nikolay Çernişevski olmak üzere özellikle aydınlar ve öğrencilerden büyük destek gördü. O dönemin hiççileri, olayların bilimsel açıklanmasından çok pratik eylemle, ekonomik sorunlar ve Rusya’da kapitalizmin gelişmesi sorunuyla ilgilendiler. Giderek anarşist Neçayev ile birlikte hareket etmeye başladılar. Hiççi ve anarşist hareketlerin birbirine karışması Çarlığın baskısıyla daha da arttı. Hiççilik ABD ve Avrupa’ya da hızla yayıldı. A. Comte’un olguculuğundan (pozitivizm) da etkilenen hiççiler o güne kadar kendilerine eğitim yoluyla aşılanan her tür ahlaksal, estetik, dinsel değerleri yadsıyıp varolan her tür kurumun doğa bilimlerinin süzgecinden geçirilmedikçe toplumsal ilerlemenin olanaksız olduğunu vurguladılar. Hiççilik bir yandan akılcı tartışmanın aklayamadığı ahlaksal kuralların ya da standartların yadsınmasını, öte yandan insan varlığının saçmalığı ve anlamsızlığına, bunun insani içine düşürdüğü karamsarlık durumuna işaret eder. Her iki anlamıyla da hiççilik, yaşamın anlamsızlığı düşüncesi nedeniyle bir tür umutsuzluğa ve kendini öldürmeye yöneliştir. Hiççilik tanrıtanımazcılıkla yakından ilgilidir. Tanrıtanımaz hiççilere başta Dostoyevski olmak üzere birçok edebiyatçıda rastlanır. Nietzsche hiççilik terimini kullanan ve hiççilikle tanrıtanımazcılık (ateizm) arasında zorunlu bir bağ olduğunu öne süren ilk büyük filozoftur. Daha sonra Jean Paul Sartre, A. J. Ayer ve Charles Stevenson da özgür seçimimiz sonucu üretilen birçok ahlaksal değerin işlevsiz, nedensiz ve akıldışı olduğunu ileri sürdüler.
