Papa VI. Paulus Kimdir? 20.yüzyılın ikinci yarısında Papalık görevini yapmış olan Papa VI. Paulus hayatı ve dönemi ile ilgili genel bilgiler.
Papa VI. Paulus, asıl adı giovanni battista montini (d. 26 Eylül 1897, Concesio – ö. 6 Ağustos 1978, Castel Gandolfo, İtalya), 1963-78 arasında papa.
Sağlığı bozuk olduğu için öğrenimine evde başladı, daha sonra Brescia’da okudu. 29 Mayıs 1920’de papazlığa atandı ve eğitimini sürdürmek üzere Roma’ya gönderildi. Kısa süre sonra Vatikan’ın dışişleri kadrosuna katıldı. Mayıs 1923’te Varşova’da ilk görevine atandı, ama aynı yılın sonlarına doğru sağlık nedenleriyle geri döndü. Daha sonra Vatikan diplomatlarının eğitildiği Kilise Akademisi’ne devam etti; aynı zamanda papalık danışmanlığımda çalışmaya başladı.
Bu arada Roma Universitesi’ndeki öğrencilerin dinsel eğitimiyle ilgilendi. Böylece, II. Dünya Savaşı’ndan sonra İtalya’nın siyasal yaşamında söz sahibi olacak gençlerle yakın dostluklar kurdu. Geleceğin cumhurbaşkanı Giovanni Gronchi ile geleceğin başbakanları Mario Scelba ve Aldo Moro bunlar arasındaydı.
Montini 1939’da papalık başdanışman yardımcılığına atandı. 1953’te Kardinaller Kutsal Kurulu üyeliği önerisini geri çevirdi. Kasım 1954’ün başlarında XII. Pius tarafından Milano başpiskoposluğuna getirildi. 1958’de XXIII. Johannes tarafından kardinalliğe atandı. 21 Haziran 1963’te VI. Paulus adıyla papa seçildi.
II. Vatikan Konsili’nin (1962-65) zorlu geçen ilk toplantısından sonra göreve başlayan Paulus konsilin son üç toplantısına başkanlık etti. Bu toplantılarda, Katolik Kilisesi’nin 20. yüzyılın koşullarına aykırı düşmeksizin geleneği yaşatması gereğini vurguladı. 8 Aralık 1965’te konsilin sona ermesinin ardından, her somut durumu özenle inceleyerek konsil kararlarım uygulamaya çalıştı. Haziran 1968’de Humanae Vitae başlıklı genelgesiyle, gebeliği önleyici yapay yöntemlere karşı olduğunu bildirdi. Bu genelge birçok çevrede şiddetli tepkilere yol açtı. Papazların bekârlığı kuralını savunduğu genelgesi Sacerdotalis Caelibatus da (Haziran 1967) benzer eleştirilerle karşılaştı; dinsel yeminlerini geri almak için başvuranların sayısı gitgide arttı.
Paulus toplumsal sorunların incelenip çözümlenmesine ve bunların dünya barışı üzerindeki etkilerine büyük önem verdi. Bu sorunları 6 Ağustos 1964’te Ecclesiam Suam adlı genelgesinde ayrıntılarıyla ele aldı. 26 Mart 1967 tarihli l’opulorum f’rogressio’da dile getirdiği toplumsal adalet özlemi, bazı tutucu çevrelerce Marksistlikle bile suçlanmasına yol açtı.
Paulus dünyanın her köşesine yaptığı yolculuklarla da önceki bütün papaları geride bıraktı. Ocak 1964’te ilk yolculuğunu yaptığı Kudüs’te İstanbul Rum Ortodoks (Fener) patriği Athenagoras’la tarihi buluşmasını gerçekleştirdi. Aynı yılın sonlarına doğru, Asya’yı ziyaret eden ilk papa sıfatını kazanarak Hindistan’a gitti. 4 Ekim 1965’te New York’ta Birleşmiş Milletler merkezini ziyaret etti, özel oturumda konuşarak Genel Kurul’a barış çağrısında bulundu. 1967’de Fâtima’ya (Portekiz) kısa bir yolculuk yaptı. Ardından İstanbul ve Efes’e gitti, İstanbul’da Athenagoras’la ikinci kez görüştü.
Paulus Katolik Kilisesi ile öteki kiliseler, hatta dinsizler arasındaki gerilimi azaltmak amacıyla da çeşitli girişimlerde bulundu. İngiltere, ABD, SSCB ve başka ülkelerde çeşitli cemaatlerden dinsel önderlerle görüştü. Ateistler için de özel bir sekretarya kurdu, ateizmin ortaya koyduğu sorunların çözülmesi için çaba harcadı. Katolikler ile başka inançları benimseyenler arasındaki evlilikleri düzenleyen kurallar baştan sona yeniden ele alındı. Paulus’un bu amaçla yayımladığı özel ferman (motu proprio) genellikle olumlu karşılandı. Çağdaş ekümenik hareketin gelişmesini destekleyen Paulus, Papa XIII. Leo’nun toplumsal reformlarla ilgili Rerum Novarum genelgesinin 80. yıldönümü dolayısıyla 15 Mayıs 1971’de yayımladığı “Octogesima Adveniens” adlı papalık mektubuyla, bütün insanları adalet ve barış sorunlarının çözümünde işbirliğine çağırdı.
