Sanat yapmak sanatçı olmak için yetenek, kabiliyet şart mudur? Heves ve çalışma insanı sanatçı yapar mı? Sanat Yetenek Gerektirir Mi?
Sanat Hevesi ve Kabiliyet
“Sanat bir kabiliyet işidir” sözü çok kullanılır. Bunda gerçeğin büyük bir payı olduğuna şüphe yok. Yalnız, bir kabiliyetin, gelişmesi için yardım isteğini de unutmamalıdır. Sanata heves eden bir çocuğu, kendisine sanat kabiliyeti bulunamayacağına dair peşin bir hüküm verip bundan vazgeçirmek yerine, onda böyle bir kabiliyetin olup olmadığını araştırmalıdır. Çoğunlukla, heves kabiliyetin ilk belirtisidir.
Bir çocuğun her hangi bir sanata karşı eğilimi daha çok küçük yaşlarından başlayarak kendini belli eder. Bunun en canlı, en zengin örnekleri müzik alanında görülmüştür. Bugün adları müzik tarihine geçmiş büyük bestecilerden, ünlü çalgıcılardan çoğu küçük yaşlarında kendilerim birer «harika çocuk» olarak belli etmişlerdir. Müzikteki kadar değilse de, daha başka sanat dallarında bu böyledir.
İnsanların doğuştan bir işe, bir sanata eğilimli olması yanında, çalışmanın, devamlı gayretin payı da, şüphesiz çok büyüktür.
Gerçek “sanatçı” bir daim para kazansın kazanmasın, bu işi geçim vasıtası yapsın, yapmasın, o sanatı kendine iş edinmiş olandır. Bu arada, kendini büyük sanatçı olarak çevreye, dünyaya kabul ettirmek zor bir iştir. Ama, hemen her insan için, karınca kararınca, bir sanat dalının heveslisi olmak, onunla kendi çapında, evinde, aile içinde, arkadaşlar arasında uğraşmak o kadar zor bir şey değildir. Aynı zamanda bu davranış insanları olgunlaştırmak, hayat şartlarını onlara daha tatlı göstermek bakımından lüzumludur, faydalıdır. Kaldı ki bir kimse kendisi her hangi bir ölçüde sanatçı olmadığı zaman bile onun için bu konuda her şey bitmiş değildir. Böyle bir insan olmak haysiyetiyle mutlak yapabileceği bir şey vardır: Sanat sever olabilmek, bir sanat dalından zevk almak, sanatın verdiği mutluluktan yararlanabilmek. Toplumun kendi dışına attığı bir çok tiplerin, katillerin, haydutların genellikle güzel sanatlara karşı ilgisiz olduğunu hatırlarsak sanatla iyi insanlığın ne yakın bir ilgisi olduğunu daha iyi anlarız.
Mademki sanat, tümü ile, ya da çeşitli dalları ile, insanların ruhunu kötülüklerden uzaklaştıran, üzüntülerini unutturan, mutluluğa ulaştıran bir kuvvettir, insanlarda yaratıcı bir ruh var etmektedir, öyleyse ailenin, ana-babanın, çocuklarını küçük yaştan beri bir sanat dalma yöneltmeye çalışmaları kadar doğal bir davranış olamaz. Ana-baba, çocuklarını zorlamadan, onlardaki sanat eğilimini sezmeye, bunu gerçek niteliği ile meydana çıkarmaya çalışmalıdırlar. Çocuk, soyaçekim yolundan olabileceği gibi, anne, baba, ağabey, abla, akraba çevresinde devamlı görmek, duymak, yaşamak suretiyle de bir, ya da birkaç sanat dalına karşı kendinde bir eğilim duyabilir, bunu belli de edebilir. Bütün mesele ailenin bu eğilimi eksiksiz, yanlışsız tanıyabilmesindedir.
