Arap dili olan Arapça hakkında kısa bilgi. Arapça hakkında bilgi.
Arapça Sami dil ailesindendir. Cahiliye Devri Arapçası olan en eski Arapçaya “Klasik Arapça” denir. Arapça yüzyıllar boyunca mükemmelliğini koruyabilmiş bir dildir. Bunun sebebi Kuran dilinin halis Arapça sayılarak bir dokunmazlık kazanmasıdır.
Son derece zengin bir dil olan Arapça VII. ve VIII. yüzyıllardan başlayarak büyük bir alana yayılmıştır. Birçok memleketlerde bazen başlı başına, bazen de başka dillerin yanında konuşulan bir dil olmuştur. Arapçanın yayıldığı başlıca yerler Filistin, Mısır, Suriye, Malta, Kuzey Afrika, İspanya ve Madagaskar’dır. Bunlardan bir kısmında Arapça uzun müddet yaşamamışsa da bir kısmında bugüne kadar yaşamakta devam edegelmiştir.
Arapça kelimelerin çoğu üç sessiz harfli köklerden gelir. Bazı kelimelerin kökü iki sessiz harften ibaretse de sonraki harf çift okunur. Bu üç sessiz harfli köklere başka seslerin eklenmesiyle, yeni kelimeler üretilir. Mesela KTB kökünü alalım. Bundan “KaTaBna” (yazdık), “naKTuBu” (yazacağız), “KaTiB” (yazan), “KiTab” (kitap), “maKTaBun” (okul), “taKaTaBa” (mektuplaştılar), “astaKTiBu” (ondan yazmasını istiyeceğim), “KûTTaBun” (yazıcılar), “muKaTaBatun” (yazışma) gibi kelimeler üretilir.
Arapçanın dilimize büyük etkileri olmuş, birçok Arapça kelimeler Türkçeye ve Türk edebiyatına girmiştir. Ancak, bunların hepsi de dilimizin özelliklerine uydurulmuş, çekimleri de çok zaman Türk grameri kurallarına göre yapılmıştır. Örneğin yukarıda örneğini verdiğimiz “maKTaBun” Türkçede “mektep” olmuştur. Aynı şekilde FRH kökünden olup “sevindi” anlamına gelen “FaRaHa” dan dilimizde “ferahlamak” diye bir fiil yapılmış, HML kökünden olup “taşıdı” anlamına gelen “HaMaLa” kelimesinden “hamal” gibi, Türkçede çok tutunan ve sık sık kullanılan bir kelime çıkmıştır. FRK kökünden “böldü, ayırdı” anlamındaki “FaRaKa” sözünden de “fark etmek, farkına varmak” gibi Türkçenin özelliklerine uygun fiiller yapılmıştır.
