Alman dili ya da Almanca ile ilgili bilgiler. Almanca’nın konuşulduğu alanlar ve Almanca’nın özellikleri
Almanca, Hint-Avrupa dillerinin Germence kolundan, Almanya, Avusturya ve İsviçre’nin bir bölümünde konuşulan dil. Alman azınlıkların yaşadığı ülkeler de dikkate alındığında Dünya’da toplam 100 milyonu aşkın kişi tarafından konuşulur. Değişik Almanca lehçeleri konuşuldukları bölgelere göre yukarı Almanca ve Aşağı Almanca lehçelerinin yayıldığı alan Kuzey Almanya Ovası’nı içine alır, Hollanda sınırlarını aşar, Flamanca ve Friesland lehçelerinin alanıyla örtüşür. Yüksek Almancanın alanı Güney ve Orta Almanya’yı, Avusturya’yı ve İtalya’nın Alman kantonlarını, Fransa’da Alsace’ı Moselle ilini, Luksemburg’u, Belçika’nın Eupen ve Malmedy kantonlarını kapsar.
Tarihsel gelişme içinde Yüksek Almanca lehçeleri Alman edebiyat dilini oluştururken, Aşağı Almanca giderek önemini yitirdi. Gelişen Almanca lehçeleri Yüksek Almanca adı verilen edebiyat ve kültür dilini oluşturdu. Yüksek Almanca lehçeler grubunun tarihi üç bölüme ayrılır. Eski Yüksek Almanca (750-1100 krasında); Orta Yüksek Almanca (1100-1500 arasında); Yeni Yüksek Almanca (Luther’den günümüze kadar). 14. yüzyılda saray yazıcıları Latinceye ek olarak bölgedeki lehçeyi yazı diline dönüştürme gereği duydular. 16. yüzyılın başlarında Luther, imparatorun ve Saksonya seçicisinin yazıcılarının bulunduğu bölgenin dilini bildirilerinde ve daha sonra İncil çevirisinde kullandı. Matbaanın bulunuşu yazı dilinde birliği sağlama çabalarını güçlendirmişti. Luther’in kullandığı yazı dili önce Protestan bölgesinde ve giderek tüm bölgelere yayıldı. Sonunda Yüksek Almanca ve Aşağı Almancanın yaygın olduğu bölgeler Yeni Yüksek Almanca adıyla tanımlanan bu dili benimsediler.
Günümüzde okullarda öğretilen, dilbilgisi ve yazım kuralları saptanmış Yeni Yüksek Almanca, kültür diliyle günlük konuşma dilinin, lehçe ve ağızların belli başlı ayrılıklarını ortadan kaldırmaktadır. Almancadaki sözcük sayısı bir dil akademisince saptanmış değildir. Grimm Kardeşler’in yazımına başladığı Almanca Sözlük 100 bini aşkın sözcükle 1961’de tamamlandı (bu sözlüğe meslek dillerinde kullanılan sözcükler katılmamıştır). Almanca, sözcük bakımından en zengin dillerden sayılır. Türetme ve sözcük bileşimiyle istenildiği kadar yeni sözcükler yaratılabilir. Almancanın sözcük dağarcığı, yabancı dillerden çeşitli aktarmalarla giderek zenginleşti. 18. yüzyıldan bu yana ve özellikle 20. yüzyılda çoğunlukla Anglo-Amerikan kökenli yabancı sözcükler ve anlatım biçimleri benimsendi. Geçmişte dilin yabancılaşmasına karşı birçok tepki görüldü. Bugün ise uluslararası düzeyde anlaşmayı kolaylaştırdığı düşüncesiyle, sözcük aktarmalar zorunlu sayılmaktadır.
Almancadaki adlarda tekil ve çoğul ayrılığı vardır. Öteki Batı Avrupa dillerinden farklı olarak Almancada, dört durumlu ad çekimi (ad durumu, tamamlayan, yönelme ve belirtme durumları), durum, cins ve tekillik/çoğulluğa göre üç ad çekimi kategorisi vardır. Fiil çekimi ise zayıf, güçlü ve kuralsız olarak gerçekleşir.
