Asturias nedir, nerededir? Asturias coğrafi konumu, özellikleri nedir? Asturias tarihi, tarihçesi hakkında bilgi.
Asturias Nerededir?
Asturias; İspanya’nın kuzeybatısında, Oviedo ili ile aynı alanı kaplayan özerk bölgedir. Asturias, Müslümanların İspanya’yı ele geçirmesine değin, Vizigot soylularının yönetiminde bağımsız bir krallıktı.
Bölgenin beşte dördünden çoğunu kaplayan dağlar, Asturias’ı doğuda Santander, güneyde León, batıda da Lugo illerinden ayırır. Bölge, doğu-batı doğrultusunda birkaç kuşağa bölünebilir. Kuzeyden güneye doğru Atlas Okyanusu kıyısı boyunca dar bir şerit halinde uzanan ova ve tepeler, giderek bir kıyı tepeleri dizisine dönüşür. Bu tepeler, nüfusun ve sanayinin yoğunlaştığı Nalón Irmağı vadisini, yani bölgenin orta koridorunu kuşatır.
Bu koridor, Cangas de Onis (doğuda) ve Oviedo (batıda) merkezleri arasında uzanan, boylamasına bir çöküntü alanıdır. Güneye doğru Cantabria Dağları yükselir; buzullarla kaplı Picos de Europa bugün ulusal park durumundadır. Yöredeki vadiler, kuzeyden güneye doğru uzanırsa da, güneydeki León iline kolayca geçilebilen tek yer Leitariegos geçididir. Yıllık yağış ortalaması 1.000 mm’yi aşar; bölgenin büyük bölümü kışı kar altında geçirir. Ilıman okyanus iklimi egemendir; yağışların yıl içinde dağılımı düzenli, mevsimlik sıcaklık farkları ise azdır.
1900’den bu yana Asturias nüfusu iki katına çıkmıştır. Ama bölgenin İspanya nüfusu içindeki payı düzenli olarak azalmış, İspanya’nın ve Avrupa Ekonomik Topluluğu’nun (AET) sanayileşmiş bölgelerine yönelen göç hareketi nedeniyle geride yaşlı bir nüfus kalmıştır. Tarım kesiminin gerilemesi de kırsal alandan göçe yol açmış ve bölge nüfusu gitgide artan biçimde Oviedo, Avilés ve Gijón’dan oluşan sınai ve kentsel üçgen içinde yoğunlaşmıştır.
Asturias’ta tarım fazla gelişmemiştir.
Geleneksel ürünler buğday, kumdan ve fasulyedir; 18. yüzyıldan bu yana dönüşümlü olarak mısır ve patates de ekilmektedir. Tarımda ortak işletmecilik geleneği güçlüdür; dağlardaki geniş otlaklar 20. yüzyıl başlarına değin köy topluluklarının mülkü sayılmıştır. Otlaklar ve hayvan yemi ekimi bundan sonra çarpıcı biçimde genişlemiş, hayvan yetiştiriciliği ağırlıklı tarımsal etkinlik haline gelmiştir. 1885’te bölgeye getirilen ve giderek koyun ve atın yerini alan İsviçre kökenli sığır soyları bugün başlıca çiftlik hayvanlarıdır.
Madencilik ve metalurji Mieres, La Felguera ve Gijón dökümhanelerinin kurulduğu 19. yüzyıl ortalarından bu yana Asturias sanayisine egemen olmuştur. Hükümet, dökümhanelerin modernleştirilmesine ön-ayak olmuş ve Avilés ile Veriña Vadisindeki büyük demir-çelik tesislerini desteklemiştir. Kömür daha çok Nalón ve Caudal ırmaklarının oyduğu vadilerde çıkartılır. Nacera Irmağı boyunda antrasit yatakları bulunur. Asturias, İspanya’nın en belli başlı çinko üretim yöresidir, ama 19. yüzyıldan bu yana üretim önemli ölçüde düşmüştür. Çimento, cam, gıda, içki, tütün, deri ve tekstil üretiminde artış olmakla birlikte, bölge sanayisi çeşitlenmemiştir.
Bölgede altyapının geriliği, öteden beri sanayinin gelişmesini engellemektedir.
Kuzey-güney doğrultusundaki kara ve demiryolları Oviedo, Avilés ve Gijón üçgeninde birbirine yaklaşır. Doğu ve batıdaki yerleşmeler büyük ölçüde güzergâh dışında kalır. Deniz taşımacılığının artması, Avilés, Gijón ve El Musel limanlarının gelişmesini sağlamıştır.
Bölgenin geleneksel çiftlik evi caserío, ahşap ve taştan yapılır; bir balkonu, galerisi ve kemerli sundurması bulunur. Gene bölgeye özgü, oval biçimli çoban kulübesi pallaza, yontma taştan yapılır; konik çatısı sazlarla kaplıdır. Katolik geleneklerine bağlılık, Asturias’ta Kastilya’ya göre daha azdır. Yöre folklorunda sayısız boşinan varlığını sürdürmektedir. Halk arasında inanılan doğaüstü varlıklardan trasgu, alaycı bir ruhtur; güestia ise dertli ruhlardan oluşan bir gece alayıdır. Dominikenler ve Cizvitler 16. ve 17. yüzyıllarda Asturias köylülerine misyonerler göndermişlerse de, dağlık yörelerde çok az başarılı olabilmişlerdir.
