Okyanusların en derin bölgelerinde neler oluyor? Derin denizde yaşayan canlı türleri, yaşam adaptasyonları ve özellikleri nelerdir, hakkında bilgi.
Denizin En Derinlerinde Yaşayan Canlılar
Okyanus yüzeyinin 3.000 ila 6.000 metre (veya 9.800 ve 19.700 feet) altında kalan bölgesine abisal bölge denir. Buradaki sıcaklıklar soğuk ve basınçlar okyanus yüzeyinden yüzlerce kat daha fazladır. Abisal bölgesi, yaşamı desteklemeyecek şekilde uyumsuz görünen garip, sert bir dünyadır. Fakat hayat yine de burada gelişmenin yollarını bulmuştur.
Beslenme
Okyanustaki fotosentez güneşli üst katmanlarda gerçekleşir. Bu üst katmanlarda yaşayan organizmalar öldüğünde, kalıntıları yavaşça yumuşak kar gibi okyanus tabanına doğru sürüklenir. Abisal ovanın hayvanları, yiyecekleri için bu döküntülere güvenir. Bazıları doğrudan bunlara güvenirken, bazıları ise bu kalıntıları yiyen organizmaları yer. Bunun tek istisnası, tektonik plakaların dağıldığı ve yeni deniz tabanının oluştuğu yarıklarda bulunur. Bu bölgelerde, bazı bakteri türleri kendi yiyeceklerini yapmak için kimyasal enerjiden yararlanabilir ve buna karşılık tüp solucanları gibi diğer dip bölge hayvanları için yiyecek haline gelebilir. Bu bakterilerin çoğu, örneğin, hidrojen sülfürü, sülfata dönüştürür ve karbon bazlı bileşikleri sentezleyerek bu reaksiyondan çıkarılan enerjiyi kimyasal enerji olarak depolar.
Türler
Okyanusun derinlikleri detaylıca araştırılamamıştır, bu nedenle şu anda kaç tür ekosistemin burada yaşadığı bilinmemektedir. Bilim adamları çalışmaları için dipten örnekler topladığında, sıklıkla bilime tamamen yeni türler bulurlar. Burada yaşayan hayvanlar, okyanus suyunun soğukluğundan dolayı çok yavaş metabolik oranlara sahiptir ve sadece ara sıra – bazen birkaç ayda bir nadiren beslenirler. Örneğin, uzun, pembemsi renkli balık asalağı, yemeden yedi aya kadar yaşayabilir, çünkü metabolizmaları çok yavaştır.
Özellikleri
Abisal düzlükteki hayvanlar, kıta sahanlığındaki hayvanlarla aynı gruplara aittir; orada ahtapot, kalamar, balık, solucan ve yumuşakçalar bulabilirsiniz. Ancak abisal ovadaki hayvanlar, alışılmadık ortamlarıyla başa çıkmalarına yardımcı olacak özel adaptasyonlara sahip olma eğilimindedir. Örneğin, abisal ovadaki çoğu hayvan küçük olma eğilimindedir, ancak genellikle geniş, esnek mideleri ve büyük ağızları vardır. Yiyecek bulmak zor olduğundan, bulduklarında mümkün olduğu kadarını yutmaları ve tercihen bir kısmını saklamaları gerekir, çünkü bir sonraki öğünleri uzun sürebilir. Örneğin, engerek balığı, yukarı doğru dönebilen menteşeli bir kafatasına sahiptir, böylece büyük balıklar, bol miktarda yiyecek depolamak için büyük boy bir mide ve avını parçalamak için vahşi görünümlü dişlere sahiptir..
Birçok dip bölge hayvanı biyolüminesandır, yani kendi ışıklarını üretebilirler. Bu yetenek önemlidir, çünkü derin deniz tamamen karanlıktır ve ışık üretme yeteneği, balıkların avlarını çekmelerine, avlarını bulmalarına veya eşleri çekmelerine yardımcı olabilir. Çoğunlukla çoğalmalarına yardımcı olacak özel uyarlamaları vardır, çünkü abisal ovanın karanlık ve seyrek nüfuslu dünyasında eş bulmak zor bir görev olabilir. Örneğin erkek fener balığı, kelimenin tam anlamıyla kendilerini fiziksel olarak dişisine bağlar, kanını bir parazit gibi yiyecek için kullanır ve yumurtalarını döller.
