Hırsızlar Mağarası Deneyi nedir? Hırsızlar Mağarası Deneyi grup çalışması ve çatışması üzerine neler öğretmiştir, psikolojideki yeri.
Robbers Cave (Hırsızlar Mağarası) deneyi, gruplar arasında çatışmanın nasıl geliştiğini inceleyen ünlü bir psikoloji çalışmasıydı. Araştırmacılar bir yaz kampındaki erkekleri iki gruba ayırdılar ve aralarındaki çatışmanın nasıl geliştiğini incelediler. Ayrıca grup çatışmasını azaltmak için neyin işe yarayıp yaramadığını araştırdılar.
Özet:
-
- Hırsızlar Mağarası deneyi, bir yaz kampında iki grup erkek arasında düşmanlıkların nasıl hızla geliştiğini inceledi.
- Araştırmacılar daha sonra iki grup arasındaki ortak hedeflere doğru çalışarak gerilimleri azaltabildiler.
- Hırsızlar Mağarası çalışması, gerçekçi çatışma teorisi, sosyal kimlik teorisi ve temas hipotezi dahil olmak üzere psikolojideki bazı anahtar fikirleri göstermeye yardımcı olur.
Hırsızlar Mağarası deneyi, sosyal psikolog Muzafer Şerif ve meslektaşları tarafından 1940’larda ve 1950’lerde yürütülen bir dizi çalışmanın bir parçasıydı. Bu çalışmalarda, Şerif yaz kamplarındaki erkek gruplarının rakip bir grupla nasıl etkileşime girdiğine baktı: “iki grup birbiriyle çelişen amaçlara sahip olduğunda… grupların normal olarak iyi ayarlanmış olmalarına rağmen üyelerinin birbirlerine düşman olacaklarını varsaydı.”
Çalışmaya katılanlar, yaklaşık 11-12 yaşlarındaki çocuklar, 1954’te Oklahoma’daki Hırsızlar Cave State Park’ta gerçekleşen tipik bir yaz kampına katıldıklarını zannettiler. Ancak kampçıların ebeveynleri, çocuklarının aslında Şerif ve meslektaşlarının (okul kayıtları ve kişilik testi sonuçları gibi kapsamlı bilgi topladıklar) bir araştırma çalışmasına katıldığını biliyorlardı.
Çocuklar kampa iki ayrı grup halinde geldi: Çalışmanın ilk bölümünde, diğer grubun var olduğunu bilmeden kendi gruplarının üyeleriyle zaman geçirdiler. Gruplar isimleri (Eagles ve Rattlers) seçtiler ve her grup kendi grup normlarını ve grup hiyerarşilerini geliştirdi.
Kısa bir süre sonra, çocuklar kampta başka bir grup olduğunu fark ettiler. Diğer grubu öğrendikten sonra kamp grubu diğer grup hakkında olumsuz konuştu. Bu noktada, araştırmacılar çalışmanın bir sonraki aşamasına başladı. Gruplar arasında, kazananların ödül ve bir kupa alacağı beyzbol ve savaş römorkör gibi oyunlar içeren rekabetçi bir turnuva.
Araştırmacılar Ne Buldular?
Eagles ve Rattlers turnuvada yarışmaya başladıktan sonra, iki grup arasındaki ilişki hızla gerildi. Gruplar arasındali çatışma hızla arttı. Takımların her biri diğer grubun takım bayrağını yaktı ve diğer grubun kabinine baskın düzenledi. Araştırmacılar ayrıca, grup düşmanlıklarının kampçılara dağıtılan anketlerde açıkça görüldüğünü keşfettiler. Kampçılardan kendi takımlarına ve diğer takıma olumlu ve olumsuz özelliklerini yazmaları istendi ve kampçılardan kendi gruplarını rakip gruptan daha olumlu değerlendirdiler.
Çatışma Nasıl Azaldı?
Grup çatışmasını azaltabilecek faktörleri belirlemek için, araştırmacılar önce kampçıları eğlenceli aktiviteler için bir araya getirdi (yemek yemek veya birlikte film izlemek gibi). Ancak, bu çatışmayı azaltmak için işe yaramadı; örneğin yemekler, yemek kavgalarına dönüştü.
Daha sonra Şerif ve meslektaşları, iki grubun psikologların üstün hedefler, her iki grubun önemsediği hedefler olarak adlandırdıkları şey üzerinde çalışmasını sağlamaya çalıştılar. Örneğin, kampın su tedariki kesildi (araştırmacılar tarafından iki grubu etkileşime zorlamak için bir taktik) ve Eagles ve Rattlers sorunu çözmek için birlikte çalıştı. Başka bir durumda, kampçılara yiyecek getiren bir kamyon bozuldu (yine araştırmacılar tarafından sahnelenen bir olay). Bu nedenle her iki grubun üyeleri de bozuk kamyonu iple çekti. Bu faaliyetler, gruplar arasındaki ilişkiyi hemen onarmadı (ilk başta, Rattlers ve Eagles, üstün bir hedefe ulaşıldıktan sonra düşmanlıklara devam etti). Ancak paylaşılan hedefler üzerinde çalışmak nihayetinde çatışmayı azalttı. Gruplar birbirlerine isim vermeyi bıraktı, diğer grubun algıları (araştırmacıların anketleriyle ölçüldüğü gibi) iyileşti ve hatta diğer grubun üyeleriyle arkadaşlıklar oluşmaya başladı. Kampın sonunda, bazı kampçılar birbirleriyle dost olmuştu.
Gerçekçi Çatışma Teorisi
Hırsızlar Mağarası deneyi, gerçekçi bir çatışma teorisini (gerçekçi grup çatışma teorisi olarak da adlandırılır) grup çatışmasının kaynaklar üzerindeki rekabetten (bu kaynakların somut veya somut olup olmadığı) kaynaklanması fikrini göstermek için sıklıkla kullanılmıştır. Özellikle, gruplar rekabet ettikleri kaynağın sınırlı arzda olduğuna inandıklarında düşmanlıkların meydana geldiği varsayılmaktadır. Örneğin, Hırsızlar Mağarası’nda çocuklar ödüller, kupa ve övünme hakları için yarışıyorlardı. Turnuva, her iki takımın da kazanmasının imkansız olduğu bir şekilde düzenlendiğinden, gerçekçi çatışma teorisi, bu yarışmanın Eagles ve Rattlers arasındaki çatışmalara yol açtığını düşündürecektir.
Ancak, Hırsızlar Mağarası çalışması, çocuklar araştırmacılar turnuvayı tanıtmadan önce bile diğer grup hakkında olumsuz konuşmaya başladığı için, kaynaklar için bir rekabet olmadığında çatışmanın olabileceğini göstermektedir. Başka bir deyişle, sosyal psikolog Donelson Forsyth’ın açıkladığı gibi, Hırsızlar Mağarası çalışması, insanların sosyal kategorizasyona ne kadar kolayca dahil olduklarını veya kendilerini bir iç gruba ve bir dış gruba ayırdıklarını gösterir.
Araştırmanın Eleştirileri
Şerif’in Hırsızlar Mağarası deneyi sosyal psikolojide önemli bir çalışma olarak görülse de, bazı araştırmacılar Şerif’in yöntemlerini eleştirdiler. Örneğin, yazar Gina Perry de dahil olmak üzere bazıları, grup düşmanlıklarının yaratılmasında araştırmacıların (kamp personeli olarak görev yapan) rolüne yeterince dikkat edilmediğini öne sürdü. Araştırmacılar genellikle çatışmaya müdahale etmekten kaçındıklarından, kampçılar diğer grupla savaşmanın kınandığını varsaymış olabilirler. Perry, Hırsızlar Mağarası çalışmasında da potansiyel etik sorunların olduğuna dikkat çekiyor: Çocuklar bir çalışmada olduklarını bilmiyorlardı.
Hırsızlar Mağarası çalışmasının bir başka potansiyel uyarısı, Şerif’in önceki çalışmalarından birinin çok farklı bir sonuca sahip olmasıdır. Şerif ve meslektaşları 1953’te benzer bir yaz kampı çalışması yaptığında, araştırmacılar başarıyla grup çatışması oluşturamadılar (ve araştırmacılar gruplar arasındaki düşmanlıkları kışkırtmaya çalışırken, kampçılar araştırmacıların ne yaptığını anladılar).
Hırsızlar Mağarası Bize İnsan Davranışı Hakkında Ne Öğretir?
Psikologlar Michael Platow ve John Hunter, Şerif’in çalışmasını sosyal psikolojinin sosyal kimlik teorisine bağlar: bir grubun parçası olmanın insanların kimlikleri ve davranışları üzerinde güçlü etkileri vardır. Sosyal kimliği inceleyen araştırmacılar, insanların kendilerini sosyal grupların üyeleri olarak sınıflandırdıklarını (Eagles ve Rattlers’ın yaptığı gibi) ve bu grup üyeliklerinin insanları dış grup üyelerine karşı ayrımcı ve düşmanca davranmaya yönlendirebileceğini bulmuşlardır. Ancak, Hırsızlar Mağarası araştırması, araştırmacılar sonunda iki grup arasındaki gerginlikleri azaltabildiğinden, çatışmanın kaçınılmaz veya inatçı olmadığını göstermektedir.
Hırsızlar Mağarası deneyi aynı zamanda sosyal psikolojinin iletişim hipotezini değerlendirmemize de izin verir. Temas hipotezine göre, iki grubun üyeleri birbirleriyle zaman geçirirse önyargı ve grup çatışması azaltılabilir. Gruplar arasındaki temasın özellikle belirli koşullar karşılandığında çatışmayı azaltması muhtemeldir. Hırsızlar Mağarası araştırmasında araştırmacılar, grupları eğlenceli aktiviteler için bir araya getirmenin çatışmayı azaltmak için yeterli olmadığını buldular. Bununla birlikte, gruplar ortak hedefler üzerinde birlikte çalıştıklarında çatışma başarılı bir şekilde azalmıştır. Temas hipotezine göre, ortak hedeflere sahip olmak, gruplar arasındaki çatışmanın azaltılmasını daha muhtemel kılan koşullardan biridir. Başka bir deyişle, Hırsızlar Mağarası araştırması, çatışan grupların birlikte vakit geçirmesinin her zaman yeterli olmadığını ileri sürmektedir. Bunun yerine, kilit, iki grubun birlikte çalışması için bir yol bulmak olabilir.
