İngilizce dilinin kökeni, tarihi, özellikleri. İngilizcenin gelişmesi, dönemleri, eski ingilizce, orta ve modern ingilizce hakkında bilgi.
İngilizce; Hint-Avrupa (Hint-Ari) dil ailesinin Germen diller grubunda yer alır. Kuzey Amerika, İngiliz Adaları, Avustralya, Yeni Zelanda ve Güney Afrika Cumhuriyeti olmak üzere, dünya nüfusunun beşte birinin ana ya da resmi dili İngilizcedir, ayrıca uluslararası ticaret, bilimsel araştırma, vb alanlarda geçerliliğini sürdürmektedir. Dünyanın yandan fazla basın ve yayın iletişim ağı İngilizce yapılır. İngiliz dilinin üç dönemde oluştuğu varsayılır:
1- Eski İngilizce: (Anglosakson Dönemi: İS 450-1100). Alman kökenli Germenik boylardan Angllar, Saksonlar ve Juteler’in İS 5. yüzyılda istilasıyla etkinliğini gösteren dört lehçe Northurbrian, Mercian, Kentish ve Batı Sakson oldu. ilk İngiliz boyu sayılan Kentler (Celt), nerdeyse soykırıma uğradığından dillerinden ancak birkaç sözcük kalabildi.
2-Orta İngilizce: (Normanlar Dönemi İS 1100-1500). Viking kökenli Norman istilasını kendilerinden önceki Viking dilinden daha kapsamlı, etkin olduğu görülür. Fransızcanın bir lehçesini konuşan Normanlar, toplumun soylu kesiminde, edebiyat yaşamında, yönetimde Fransızcayı geçerli kıldılar. Yazılı dilden sökülüp atılan İngilizce, halkın dili olarak yaşamını sürdürdü. Çeşitli dil ve lehçelerle zenginleşen İngilizcenin bu dönemdeki en önemli değişimi, özellikle Fransızcanın da etkisiyle, sözcüklerde genellikle birinci heceye kayan vurgulama sistemiyle çekim eklerinin çoğunun atılışı oldu. Dönem sonuna kadar Fransızca ve Latince özellikle yönetim, hukuk, din ve askeri alanlarda İngilizceye binlerce sözcük kattı.
3-Modern (Çağdaş) İngilizce: (Shakespeare ve Rönesans Dönemi; İS 1500-1700). Modern İngilizcenin gelişmesinde en büyük atılım, 1500-1625 arasındaki Rönesans akımıyla oldu. Klasik Çağ’ın, klasik dilleri Latince ve Yunanca ile dilin zenginleşmesi hızlanarak, İngilizce geniş bir anlatım gücü kazandı. Ayrıca İspanyolca, İtalyanca, Fransızcanın da katkısı sürüp gitti. Ancak 1600’lerden başlayarak klasizmin yabancı dil istilasına karşı oluşan tepki, dilin öz benliğine dönülmesini sağladı. Shakespeare, Spenser, Milton gibi büyük yazarların katkısıyla benliğine kavuşan İngilizcede en büyük değişim, bölgelere göre çok farklılıklar gösteren sözcük okunuş ve yazılışlarının belli kurallara bağlanması akımıydı.
İlk çağdaş İngilizcenin kurucusu onurunu taşıyan Shakespeare, eserlerinde % 90 (20-25 bin) yerli sözcük kullanarak bu alanda kırılması güç bir rekor elde etti. 14. yüzyılda İncil’in Latinceden İngilizceye çevrilmesi de, yazım biçimine büyük etki yaptı. Tüm Avrupa’yı saran Rönesans ve Reform hareketlerinin, kitle iletişiminin, eğitim etkinliklerinin, çeşitli buluşların çağdaş İngilizceyi geliştirdiği yadsınamaz. İlk gerçek sözlük 1775’te Samuel Johnson tarafından derlendi. Bu çağlarda genişleyen İngilizce, Asya ve Afrika sömürgelerinin yerli dillerinden, Amerika’dan yeni sözcükler katılmayı sürdürdü. 20. yüzyılın ekonomi, iletişim, teknoloji ve uzay etkinlikleri İngiliz dilini yalnız zenginleştirmekle kalmadı, aynı zamanda yeryüzüne yayılmasını da sağladı.
Günümüzde 750 bini aşkın sözcükle genişlemesini sürdüren İngilizce, konuşmadaki pratikliği, dilbilgisinin karmaşık olmayışı, sözcük üretiminin ve fiil çekiminin kolay oluşu yönünden çoğunluğun yeğlediği ortak dil olma gücünü sürdürmektedir.
