Kendi vücudunu deneylerde kullanarak bilimi ilerleten altı bilim adamı. Bilim uğruna hayatlarını tehlikeye atmaktan çekinmeyen kendi üzerinde deneyler yapan insanlar.
Amerikalı bir bilim adamı kendi vücudunda sinek büyütür, ülsere neden olan bakterileri yutan Avustralyalı bir doktor ve çarpışma testi yapan Amerikalı bir bilim adamı. 6 güzel örnek..
Dermatobia hominis, yumurtalarını dişi sivrisineklerin gövdelerine bırakan bir sinek türüdür. Sivrisinek insan kanını emdiğinde cilde nüfuz eder ve yumurtalar vücuda girer. Sekiz hafta boyunca larva deride beslenir. Daha sonra tekrar geri çıkar. Bundan sonra yetişkin sinek ortaya çıkar ve döngü devam eder.
Derideki larvaları öldürmek veya çıkarmak için bazı etkili yollar vardır. Ancak Harvard Üniversitesi’nden Orta Amerika’da Belize’ye yapılan geziye katılan bir biyolog olan Peter Naskercki onları çıkarmamaya karar verdi. Bir deney uğruna cildinde gelişmelerine izin verdi ve cildinden çıkışlarını filme aldı.
Naskercki yalnız değildi. Tarih boyunca bir çok bilim adamı farklı şeyleri test etmek için kendi vücutlarını kullandılar.
Youyou Tu
Klinik testlere tabi tutulan yeni ilaçlar
Youyou Tu Çinli bir biyolog ve antimalaryal ilaç geliştiren doktordur. Çalışması bir yeni ilaç için, klinik çalışmaların ilk aşaması, insanlar için güvenli olup olmadığını test etmeyi ve olabilecek olumsuz etkileri bulmayı amaçlamaktadır. Bazen bir ilacın yan etkilerini test etmeyi kabul eden gönüllüler bulmak zordur, çünkü bazıları ciddi ve hatta tehlikeli olabilir.
Sonuçları hızlandırmak için Tu, geliştirdiği ilacı denemeye, kullanmanın güvenli olup olmadığını görmek için gönüllü oldu. Neyse ki, ilacın çok güvenli olduğu ve hiçbir yan etkisi olmadığı ortaya çıktı. Oradan sıtma hastalarını yeni ilacı denemeye ikna etmek kolaydı. İlaç sadece güvenli değil aynı zamanda hastalığa karşı çok etkili bulundu. İlacın gelişimi (1970’lerde) 2015 yılında Tu’ya Nobel Tıp Ödülü’nü kazandırdı.
Barry Marshall
Bakteri alımı
Avustralyalı doktor ve mikrobiyolog Barry Marshall da kendisini araştırmaya karar verdi. 1980’lerin başında mide bakterileri üzerinde çalıştı ve kapsamlı bir sonuca vardı; mide ülseri, o ana kadar inanılan sinirlilik, stres veya baharatlı yiyeceklerden değil, mide ülserinin gerçekte bakterilerden, Helicobacter pylori adı verilen belirli bir bakteriden kaynaklandığını buldu.
Marshall, bu bakterilerin midede yaşayabileceğini kanıtlamak için laboratuvarında yetiştirdiği bakteri kültürünü içti. Sonunda, gerçek ülser geliştirmeden önce antibiyotik alarak deneyi durdurdu ve bölgede iltihaplanma olduğunu gösterdi. 2005 yılında, ortağı Robin Warren ile birlikte, Helicobacter pylori’nin ülser ve gastritin gerçek nedeni olduğunu keşfetti için Nobel Tıp Ödülü’nü kazandı.
Çarpışma testleri
1940’larda, ABD Hava Kuvvetleri’nden bir sağlık görevlisi olan John Stapp, vücudun bir uçak kazasıyla nasıl başa çıktığını incelemek için ani yavaşlamanın insan vücudu üzerindeki etkisini test etmek istedi. Onun mantığı, pilotlar için etkili koruyucu önlemler geliştirilmesine yardımcı olmaktı. Hipotezini test etmek için muazzam bir ivme geliştirebilen bir roket kızağı kullandı ve kendi içinde oturmaya gönüllü oldu.
Deneylerine kadar, geleneksel anlayış, insan vücudunun 18g***’lik bir ivmeye dayanabileceği, yani serbest düşüşün hızının 18 katı olabileceğiydi, ancak Stapp, 46g’lik bir ivmelenmeden hayatta kalmanın mümkün olduğunu kanıtladı. Ancak birçok deneyi sadece geleneksel teoriyi parçalamakla kalmadı, aynı zamanda kemiklerini de parçaladı … Kırık kaburgalar ve uzuvlar da dahil olmak üzere ciddi yaralanmalara maruz kaldı ve gözdeki kan damarlarının patlaması sonucu vizyonuna ciddi şekilde zarar verdi.
***(g burada yer çekimi ivmesidir)
Sonunda Stapp, yaralanmalarının çoğundan kurtuldu ve 89 yaşına kadar yaşadı. Deneyleri, pilotlar için güvenlik önlemlerinin yanı sıra sürücüler için emniyet kemerlerinin geliştirilmesine yardımcı oldu.
Albert Hofmann
Halüsinasyon araştırması
1938’de İsviçreli bilim adamı Albert Hofmann, mantarlardan üretilen malzemelerin tıbbi kullanımlarını inceledi. Deneylerde kullanılan ürünlerden biri lizerjik asit dietilamid veya kısaca LSD olarak adlandırılan bir maddedir. Laboratuvarda alınan güvenlik önlemlerinin eksikliğinden dolayı küçük bir olay meydana gelene kadar malzeme fazla heyecan yaratmadı.
1943’te Hofmann’ın elleri malzemeye dokundu ve sonra yanlışlıkla ağzına dokundu. Halüsinasyonlar ve bilinç değişiklikleri yaşadı ve iyileştikten sonra tekrar tekrar özelliklerini araştırmaya çalıştı. Ancak daha sonra malzemenin kullanımı tehlikeli kabul edildi. Bundan sonra, diğer malzemelerle ilgili daha fazla çalışmada, Hofmann onları tattı ve kokladı, bu da sonunda sihirli mantarların keşfine ve aktif bileşenlerinin tanımlanmasına yol açtı.
Hofmann birçok halüsinojeni inceledi ve onları sentezledi, ancak bunu sadece tıbbi nedenlerle yaptı ve aslında eğlence amaçlı ilaçların kullanımına karşı çıktı. 1963’te boğaz kanseri ile karşı karşıya kaldığında, karısından ağrısını dindirmesi için LSD enjekte etmesini istedi. Sonunda, birçok ilaç denemesine katılmasına rağmen (ve muhtemelen onlar sayesinde) Hofmann, 102 yaşında vefat ederek uzun bir yaşam sürdü.
Sarı hikaye
Kendisi üzerinde deney yapan en tuhaf araştırmacılardan biri, sarı humma hastalığının bulaşıcı olmadığını geleneksel olmayan bir şekilde kanıtlamaya çalışan Stubbins Ffirth olacaktır. 1793’te Philadelphia’da sarı humma salgını şiddetlendi, kent sakinlerinin yaklaşık onda biri kadar, yaklaşık 5.000 kişiyi öldürdü. Veba sonrasında Ffirth, hastalığın bulaşıcı olmadığını ve bunun yerine patlamanın, hastalığın yaygın olduğu mevsim olan yaz sıcağının bir sonucu olduğunu varsaydı.
Haklı olduğuna ikna olan Ffirth, bunu kanıtlamak için çaba sarf etmedi. Hastaların kan, tükürük, idrar ve hatta kusma gibi vücut sıvılarıyla doğrudan temas etti. Onları içti ve vücuduna uyguladı ve cildindeki ve göz yuvalarındaki kesiklere soktu. Bütün bunlardan sonra tehlikeli hastalığa yakalanmadı, bu nedenle Ffirth teorisine kanıt verdiğine ve hastalığın bulaşıcı olmadığına karar verdi. Aslında çok bulaşıcı olduğu ortaya çıktı, ancak buna neden olan virüs doğrudan kişiden kişiye değil, sadece sivrisinek ısırıkları yoluyla bulaşıyordu.
Sonuçta, kendi üzerine çalışmalar yapan bilim adamlarının bu hikayelerinden sadece birkaçı aslında bir fark yarattı. Modern kimyanın ilk yıllarında, birçok araştırmacı muhtemelen sağlıklarına zarar veren sentezlenmiş materyalleri tadacak ve koklayacaktır. Kimya ve fizik Nobel Ödülü sahibi Marie Curie bile yıllarca radyoaktif maddelerle çalıştıktan sonra hastalandı ve kanserden öldü. Bu yüzden lütfen uyarılarımızı dikkate alın ve bunu evde denemeyin!
