Massimo d’Azeglio kimdir? Tanınmış İtalyan devlet adamı ve aynı zamanda da ressam olan Massimo d’Azeglio hayatı ve çalışmaları hakkında bilgiler.
Massimo d’Azeglio (d. 24 Ocak 1798, Torino – ö. 15 Ocak 1866, Torino, Piemonte), aristokrat, ressam, yazar ve devlet adamı. Bölünmüş durumdaki İtalyan kent devletlerinin yabancı etkilerden arındırılması yoluyla ulusal bir canlanmayı savunan Risorgimento hareketinin önderlerindendir. Siyasal etkisi sanat alanındaki çalışmalarından daha ağır basmıştır.
Gençlik yıllarında Roma’da bir süre resimle uğraştıktan (1820-30) sonra, siyasal içeriği belirsiz Ettore Fieramosca (1833) ve Niccold de’ Lapi (1841) adlı romanlarını yazdı. Bu kitaplarla Risorgimento’nun ılımlı önderleri arasında yer aldı. Başyapıtı sayılan Giultimi casi de Romagna (1846;’ Romagna’nın Stfn Şansları), Romagna’daki papalık yönetimine yönelik sert bir siyasal eleştiridir; bu kitapta Romagna halkını, yerel isyanları bir yana bırakıp, (sonradan liberal bir İtalyan federasyonunun başına geçen) Sardinya kralı Piemonteli Carlo Alberto’ya güvenmeye çağırır.
Azeglio 1848 İtalyan kurtuluş hareketi sırasında Avusturyalılara karşı çarpıştı. Carlo Alberto, Custoza’da (1848) ve Novara’da (1849) Avusturyalılara yenilip tahtı oğlu II. Vittorio Emanuele’ye bırakınca, 7 Mayıs 1849’da başbakanlığa atandı. Yaptığı en önemli yasama işi, kilise mahkemelerini ve ayrıcalıklarını kaldıran 1851 tarihli Siccardi yasaları oldu. Maliye bakanı Kont Cavour‘la uzun zamandan beri süregelen bir anlaşmazlıktan dolayı 30 Ocak 1852’de başbakanlıktan istifa etti. Bu tarihten sonra devlet hizmetinden çekildi ve yalnızca önemsiz siyasal görevler üstlendi. Bu arada halk arasında ulusal bilinci geliştirmeye yönelik makaleler yazmayı sürdürdü. Son yıllarında kaleme aldığı ve yanda kalan anıları ölümünden sonra 1867’de I miei ricordi adıyla yayımlandı.
