Nikolay Pavloviç İgnatyev kimdir ve ne yapmıştır? Nikolay Pavloviç İgnatyev hayatı, biyografisi ve siyasi kariyeri hakkında bilgi.
Nikolay Pavloviç İgnatyev
Nikolay Pavloviç İgnatyev; (d. 29 Ocak 1832, Petersburg – ö. 3 Temmuz 1908, Krupoderintsi, Rus Çarlığı), Panslavizm yanlısı Rus diplomat ve devlet adamıdır. Çar II. Aleksandr döneminde (1855-81) Rusya’nın Asya’ya yönelik dış politikasının belirlenmesinde önemli rol oynamıştır.
On yedi yaşındayken Rus Muhafız Alayı’nda subay oldu. Diplomatlık mesleğine, Kırım Savaşı’ndan sonra düzenlenen Paris Kongresi’ne (1856) katılarak başladı. 1858’de diplomatik bir görevle gittiği Orta Asya’da Buhara hanı ile bir dostluk ve ticaret antlaşması imzaladı. Ertesi yıl, Rusya’ nın Çin ile olan doğu sınırını belirleyen bir antlaşma yapmak üzere Pekin’e gönderildi. Yürüttüğü görüşmelerde uzun süre ilerleme sağlayamadı. Ama Fransa ve İngiltere’nin Pekin’i kuşatmasından (1860) yararlanarak, Çinlileri Rusya’nın dost bir güç olduğuna ikna etti ve Pekin Antlaşması’nı (1860) imzalamayı başardı. Çin bu antlaşmayla, Ussuri (Vusuli) Irmağı ile Büyük Okyanus arasında kalan bölgenin ve Amur Irmağının sol yakasındaki toprakların Rusya’ya bırakılmasını kabul etti. Antlaşmanın ardından yeni elde ettiği topraklar üzerinde Vladivostok kentini kuran Rusya, böylece Kuzey Pasifik bölgesindeki en büyük güç haline geldi.
İgnatyev, ülkesine döndükten sonra Dışişleri Bakanlığı’nda Osmanlı Devleti ve Uzakdoğu ülkeleriyle Rusya arasındaki ilişkilerin yürütülmesinden sorumlu Asya bölümünün başına getirildi.
1864’te, İstanbul’a büyükelçi olarak atandı. Panslavizmden büyük ölçüde etkilenmiş olan İgnatyev bu görevi sırasında, Osmanlı Devleti içindeki Hristiyan Slavları kurtarmak umuduyla, özerk Sırbistan Prensliği’ nin Osmanlılara karşı açtığı savaşı (1876-77) ve Bulgarların başlattığı ayaklanmayı (1876) destekledi. Ama her iki girişim de başarısızlığa uğradı. Rusya’nın zaferiyle sonuçlanan 1877-78 Osmanlı-Rus Savaşı’ndan sonra imzalanan ve Sırbistan’a tam bağımsızlık tanınması ile Bulgaristan’ın Osmanlı Devleti’ne vergi veren özerk bir prenslik durumuna getirilmesini öngören Ayastefanos (Yeşilköy) Antlaşması’nın (1878) görüşmelerine katıldı. Ama bu antlaşmaya karşı çıkan Batılı ülkelerin, Ayastefanos Antlaşması’nı geçersiz kılan ve Rusya açısından daha olumsuz koşullar içeren Berlin Antlaşması’nı (1878) imzalamalarını engelleyemeyince istifa etmek zorunda kaldı.
III. Aleksandr’ın tahta çıkmasından sonra, içişleri bakanlığına getirildi. Bu görevi sırasında olası devrimci ayaklanmalara karşı olağanüstü önlemler yürürlüğe koydu ve Yahudilere karşı sürdürülen pogrom’lara (1881) göz yumdu. Öte yandan kendisinden önceki içişleri bakanının hazırladığı, serfliği kaldıran yasanın (1861) yürürlüğe konması gibi çeşitli reformlar başlattı.
1882’de çara 17. yüzyılda etkinlik gösteren zemski sobor’u (ülke meclisi) yeniden kurmasını önerdi. İgnatyev’in ülkede anayasal bir monarşi yönetiminin kurulmasını amaçladığını düşünen Çar III. Aleksandr onu içişleri bakanlığından uzaklaştırdı (Mayıs 1882). İgnatyev daha sonra Rusya’nın Orta Asya topraklarının yönetimi için reform programı hazırlamakla görevli komitenin başkanı oldu (1884). Ama bir daha önemli bir yönetim görevi almadı.
