Samuray nedir? Samurayların kökeni ve samuray kelimesinin etimolojik kökenleri nelerdir? Samuray tarihçesi ve samuray dövüş teknikleri hakkında bilgi.
Samuray Heykeli
Samuray, (Japonca samurau “hizmet etmek”ten). Japon savaşçısılarına verilen isimdir. 11. yüzyılda derebeylerine koruyucu olarak hizmet veren askeri bir sınıf olarak ortaya çıktılar. Barış dönemlerinde bulundukları bölgede güvenliği sağlamaktan sorumluydular. Savaş dönemlerinde ise asker olarak çarpışırlardı. Samuray sınıfı zaman içinde Japon toplumunun en saygın sınıfını oluşturdu. Samuraylar da kendi aralarında sınıflara ayrılmışlardır.
Samurayın kökeni yaklaşık 10. yüzyıla kadar uzanır ve 12. yüzyılın sonundaki Genpei Savaşları’nın sonunda, Japonya İmparatoru’nun görevlendirildiği şogun figürü altında askeri bir hükümetin kurulduğu zaman güçlendi. Zirve anı, mevcut farklı klanlar arasında büyük bir istikrarsızlık ve sürekli güç mücadeleleri olan Sengoku döneminde gerçekleşti, bu yüzden Japonya tarihinde bu aşama “Savaşan devletler dönemi” olarak anılır. Ülkenin askeri liderliği, paradoksal olarak atanarak en yüksek otorite haline gelen Tokugawa Ieyasu adlı güçlü bir samuray toprak sahibi ( daimyō olarak bilinir) tarafından 17. yüzyılda Tokugawa şogunluğu kurumuna kadar bu elitin elinde devam edecekti. Shōgun olarak, savaşçı sınıfın ayrıcalıklarını ve sosyal statüsünü azaltmak için savaştı; bu süreç, imparatorun 19. yüzyıl meiji Restorasyonu sırasında hükümdar olarak rolüne yeniden başlamasıyla, nihayetinde ölümüyle sonuçlanan bir süreçti .
Tarihsel olarak, bir samuray imajı, bir kılıç ustasından çok bir atlı okçu imajıyla ilgiliydi ve kılıcın şu anda ilgili olduğu önemi kazanması, göreceli barış hüküm sürene kadar değildi. Samurayın fantezisi ve gerçekliği iç içe geçmiş ve idealize edilmiş ve hikayeleri hem romanlara , hem de filmlere , çizgi romanlara ve hatta video oyunlarına temel teşkil etmiştir .
Sıradan askerden derebeylerin ve kralların hizmetine çalışan kölelere kadar sıralanan sınıfları vardı. Görevleri buşido adı verilen bir yasayla belirlenmişti. 1615’te Tokugawa çoğunluğu ele geçirip büyük bir güç olarak belirdi ve 250 yıl sürecek bir barış dönemi başladı. Bu dönemde geçimlerini savaşlardan sağlayan samuraylar ekonomik açıdan güç duruma düştüler.
Bu arada ateşli silahların bulunması, mızrak, ok, yay, kılıç gibi silahlar kullanan samurayları daha da zor duruma düşürdü. Ancak ateşli silahlarla donanmış atlı samuraylar ise ön plana çıkmayı başardılar. Tokugawa yönetimi, işsiz kalan samuraylara toprak vererek çiftçilik yapmalarını sağladı. 1868’de derebeyliği sisteminin yıkılıp monarşinin kurulmasında samuraylar önemli roller üstlendiler. 1871’de yapılan toplumsal yasalarla basit birer vatandaş kabul edilen samuray sınıfı artık yoktur.
Etimoloji
Samuray (侍) kelimesinin kesin kökeni konusunda kesin bir bilgi olmamasına rağmen, çoğu tarihçi kökeninin eski Japonca’da “hizmet etmek” anlamına gelen saburau fiilinin bir varyasyonunda olduğu konusunda hemfikirdir, bu nedenle türetilen saburai terimi “hizmet edenler” olur.
Samuray kelimesinin bulunduğu ilk kayıt, 8. yüzyıla kadar uzanır ve askeri bir karakterle uygulanmaz, ancak yaşlıların bakımından sorumlu ev hizmetçilerine atıfta bulunmak için kullanılırdı. Kelime nihayet askeri bir açıdan türetilmiştir ve bugün bildiğimiz anlamıyla anlamı, 12. yüzyıldan kalma bir dizi savaş hikayesi olan gunkimono sayesinde oluşmuştur.
Bushi (武士 ) ve samuray (侍 ) terimleri eşanlamlı olarak kullanılmıştır. Ancak aradaki fark, bushi kelimesinin konum veya hiyerarşiden bağımsız olarak basitçe “savaşçı” anlamına gelmesi, samuray kelimesinin ise askeri elit bir grubun üyelerine atıfta bulunmasıdır.
Dövüş Teknikleri
Samurayın varlığı sırasında, iki karşıt örgütlenme türü hüküm sürdü. İlk tip askere dayalı ordulardı: başlangıçta, Nara döneminde, samuray orduları Çin tipi askere alınmış ordulara ve sonlara doğru ashigaru’dan oluşan piyade birimlerine dayanıyordu . İkinci tip organizasyon, bireysel veya küçük gruplar halinde savaşan atlı samuraylardı.
Yarışmanın başlangıcında, havada vızıldayan bir dizi ampul başlı ok ateşlendi. Bu çekimlerin amacı, ortaya çıkmak üzere olan cesaret gösterilerine tanık olması için kami’yi çağırmaktı. İki taraf arasında kısa bir ok alışverişinden sonra, bir taraftan diğer taraftan büyük rakiplerin karşı karşıya geldiği ikkiuchi (一騎討ち? ) adlı bir yarışma gelişti. 119Bu tür düellolarda rütbe, isim, ordu içindeki konum vb. özelliklerin büyük etkisi oldu. Bu bireysel dövüşlerden sonra, genellikle samurayların önderliğindeki piyade birliklerini at sırtında gönderen daha büyük dövüşler gerçekleşti. Samuray savaşlarının başlangıcında, savaşa ilk giren olmak bir onurdu. Bu, Sengoku döneminde arquebus’un tanıtılmasıyla değişti. 120 Ateşli silah kullanımının başlangıcında, savaş metodolojisi şu şekildeydi: başlangıçta, yaklaşık 100 metre mesafeden arquebus atışları yapıldı; uygun an bulunduğunda, ashigaru mızrakçılarına ilerlemeleri emredildi ve sonunda samuraylar ya yürüyerek ya da at sırtında saldıracaktı. 120Ordu komutanı, maku adı verilen yarı açık bir çadırın içinde , kendi mon’unu gösteren bir makas sandalyede otururdu . Bunun temsil ettiği güçlü sembolizmin bir örneği olarak, Minamoto Yoritomo tarafından kurulan şogunluğu adlandırmanın başka bir yolu da “maku’dan yönetim” anlamına gelen bakufu terimiydi.
Dövüşün ortasında, bazı samuraylar attan inmeye ve değerli bir rakibin kafasını kesmeye karar verdi. Bu eylem bir onur olarak kabul edildi. Ayrıca, bu sayede askeri sınıf arasında saygı kazandılar. Savaştan sonra , yüksek rütbeli samuray normalde bir çay töreni düzenler ve muzaffer general düşmanın en önemli üyelerinin kopmuş kafalarını gözden geçirirdi.
